Sam, Jui 21, 2025

Ο επικεφαλής της ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ πιέζει για ένα ανθρωπιστικό σύστημα «ακόμα πιο ριζωμένο στις κοινότητες που υπηρετούμε»

Ο επικεφαλής της ανθρωπιστικής βοήθειας του ΟΗΕ πιέζει για ένα ανθρωπιστικό σύστημα «ακόμα πιο ριζωμένο στις κοινότητες που υπηρετούμε»

Δήλωση του Συντονιστή Έκτακτης Βοήθειας Τομ Φλέτσερ - Η Ανθρωπιστική Επανεκκίνηση – Φάση Δεύτερη

Γενεύη, 19 Ιουνίου 2025

Η IASC [Διοργανική Μόνιμη Επιτροπή] συνεδρίασε στις 17 Ιουνίου. Αποτίσαμε φόρο τιμής στην αξιοπρέπεια και το θάρρος όσων υπηρετούμε, στους συναδέλφους που σκοτώθηκαν από την τελευταία μας συνάντηση, στους πολλούς εξαιρετικούς ανθρώπους και προγράμματα που χάθηκαν λόγω μαζικών και ξαφνικών περικοπών χρηματοδότησης, και σε όλους όσους εξακολουθούν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της ανθρωπιστικής βοήθειας.   

Μια συναλλακτική, εσωστρεφής και λιγότερο γενναιόδωρη εποχή είναι μια δύσκολη περίοδος για να είναι κανείς ανθρωπιστής. Τα οικονομικά μας και οι αξίες μας δέχονται συνεχή επίθεση. Οι παράγοντες που προκαλούν τις κρίσεις - πολιτική πόλωση, κλιματική κρίση και συγκρούσεις - αυξάνονται και θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο τις ανάγκες. Ένας κύκλος καταστροφής.

Έτσι, ήμασταν κατηγορηματικοί: δεν υποχωρούμε από τις αρχές που διέπουν την ανθρωπιστική μας αποστολή, ούτε από την
αποφασιστικότητά μας να προσεγγίσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους με υποστήριξη που σώζει ζωές. Θα
υπερασπιστούμε αυτήν την αποστολή.     

Τον Φεβρουάριο, η IASC συζήτησε την πρώτη φάση της  Ανθρωπιστικής Επανεκκίνησης : μια τολμηρή ατζέντα για την
ανασύνταξη και τη μεταρρύθμιση. Υλοποιούμε το σχέδιο δέκα σημείων που περιέγραψα μετά από εκείνη τη συνάντηση, προς μια ανθρωπιστική ανταπόκριση που καθοδηγείται τοπικά και υποστηρίζεται παγκοσμίως. Από ένα σύστημα που καθοδηγείται από τα χρήματα που μπορούμε να συγκεντρώσουμε σε ένα που βασίζεται στη μεγαλύτερη ανάγκη. Ένα σύστημα που είναι ακόμη πιο ριζωμένο στις κοινότητες που εξυπηρετούμε. Μειώνουμε σημαντικά το μέγεθος του ανθρωπιστικού τομέα. Έχουμε δώσει προτεραιότητα στη χρηματοδότησή μας για τις πιο επείγουσες επιχειρήσεις σε χώρες, με επιταχυνόμενη μετάβαση από οκτώ από αυτές. Συνεχίζουμε να μειώνουμε τις επικαλύψεις και τη γραφειοκρατία. Δεσμευόμαστε να τερματίσουμε τους πολέμους για την κυριαρχία. 

Χάρηκα που η χθεσινή μας συνάντηση έφερε περαιτέρω σαφήνεια, φιλοδοξία και αυστηρότητα στην επόμενη φάση της Ανθρωπιστικής Επανεκκίνησης. Ένα αίσθημα κοινής προσπάθειας. Συζητήσαμε τα βασικά στοιχεία της επόμενης φάσης:
1. Ορισμός 
 μια Παγκόσμια Ανθρωπιστική Επισκόπηση με υπερβολικά υψηλές προτεραιότητες, επικεντρωμένη στα 114 εκατομμύρια
ανθρώπους των οποίων οι ζωές διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Αυτό δεν σημαίνει ότι οι ευρύτερες ανάγκες έχουν
εξαφανιστεί - κάθε άλλο. Χρειαζόμαστε περισσότερη υποστήριξη. Αλλά μας επιτρέπει να ζητήσουμε από τον κόσμο
να δείξει το θάρρος και τη γενναιοδωρία να υποστηρίξει αυτήν την αδίστακτα ιεραρχημένη προσπάθεια με μόλις το 1% των
δαπανών που πραγματοποιήθηκαν πέρυσι για την άμυνα. 
2. Παράδοση
 συντονισμένη, βασισμένη σε αρχές ανθρωπιστική δράση, με επίκεντρο την προστασία και τις γυναίκες και τα κορίτσια, υπό
τη στρατηγική ηγεσία των Συντονιστών Ανθρωπιστικής Βοήθειας (HCs) και των Ομάδων Ανθρωπιστικής Βοήθειας ανά
Χώρα (HCTs), υποστηριζόμενη από μια κρίσιμη μάζα συγκεντρωτικής και άλλης χρηματοδότησης·
 κοινές υπηρεσίες από τον ΟΗΕ ή άλλους εξ ορισμού, συμπεριλαμβανομένου του συντονισμού, των εκτιμήσεων αναγκών, της διαχείρισης κινδύνων, των κοινών συστημάτων δεδομένων και διαχείρισης πληροφοριών, της υποστήριξης back-office, των αλυσίδων εφοδιασμού, της επικοινωνίας, των  εγκαταστάσεων και της εφοδιαστικής (ευθυγραμμισμένες με τη διαδικασία UN80 που δρομολόγησε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ)·
 προστασία και συμμετοχή γυναικών και κοριτσιών, συμπεριλαμβανομένων των θυμάτων σεξουαλικής βίας.
Πρόκειται για ένα έργο που σώζει ζωές, ειδικά ενόψει της παγκόσμιας αντίστασης κατά της ισότητας των φύλων. Το νέο
σύστημα πρέπει να είναι υπόλογο στις γυναίκες και τα κορίτσια που έχουν πληγεί από την κρίση και να αυξήσει τη
χρηματοδότηση προς τις οργανώσεις με επικεφαλής γυναίκες· 

 περισσότερη πολλαπλή χρηματική βοήθεια όπου είναι εφικτό και σκόπιμο, με πλήρη συμμετοχή των τοπικών φορέων·
 διαρκής δέσμευση για την προσέλκυση νέων εταίρων και πηγών χρηματοδότησης·
 ένα ανανεωμένο, απλοποιημένο και πιο συμπεριληπτικό IASC για την υποστήριξη της συλλογικής δράσης·
 απλουστευμένο σχεδιασμό και εκκλήσεις. Θα θεσμοθετήσουμε τις διαβουλεύσεις για να προσδιορίσουμε τις προτεραιότητες
των κοινοτήτων για τη συλλογική μας δράση (σχεδιασμός, συντονισμός, χρηματοδότηση) και λογοδοσία.
 πολύ μεγαλύτερη έμφαση στη μετάβαση από την ανθρωπιστική δράση, όποτε και όπου είναι δυνατόν·
 αυξημένη υποστήριξη σχετικά με την οικοδόμηση ανθεκτικότητας και τις βαθύτερες αιτίες των κρίσεων με φορείς
ανάπτυξης και διεθνή χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
 3. Αποκέντρωση
 ενδυναμωμένους ηγέτες στη χώρα, με το HCT υπό την ηγεσία των HC να λειτουργεί ως στρατηγικές, ενοποιημένες πλατφόρμες κρίσης, και με εκπροσώπους του ΟΗΕ και των ΜΚΟ αμοιβαία υπόλογους στο HC και τις τοπικές κοινότητες, καθώς και φυσικά στους οργανισμούς τους. Η IASC ήταν σαφής ότι η επιτυχία αυτού του μοντέλου εξαρτάται από την πρόσληψη και την υποστήριξη εξαιρετικών, δίκαιων, αντικειμενικών ηγετών ανθρωπιστικής βοήθειας, με ισχυρότερη
λογοδοσία και διαχείριση απόδοσης.
 τα μοντέλα συντονισμού να είναι ειδικά για το συγκεκριμένο πλαίσιο και να βασίζονται στις ανάγκες, τις προτεραιότητες και
τις δυνατότητες των κοινοτήτων. Το Κέντρο Υγείας/Εθνικό Κέντρο Συντονισμού (ΚΕΦΣ) μπορεί να επιλέξει τη δομή συντονισμού που είναι κατάλληλη για το πλαίσιό τους, χρησιμοποιώντας συντονισμό με βάση την περιοχή, βελτιωμένες ομάδες ή άλλες προσεγγίσεις. Τα Κέντρα Υγείας και τα ΕΦΣ να είναι υπόλογα για την υλοποίηση των  προτεραιοτήτων που έχουν προσδιοριστεί από τα επηρεαζόμενα άτομα, οι οποίες έχουν συμφωνηθεί μέσω μιας διαδικασίας διαβούλευσης και επικύρωσης.
 σημαντικά μεγαλύτερη χρηματοδότηση από τους προηγούμενους στόχους σε συγκεντρωτικά κεφάλαια ανά χώρα, η οποία θα παρείχε σημαντικά περισσότερη χρηματοδότηση σε τοπικούς φορείς/ομάδες πρώτης γραμμής (με ιδιαίτερη έμφαση σε οργανισμούς με επικεφαλής γυναίκες).
Η IASC δεν έχει συμφωνήσει σε έναν συγκεκριμένο στόχο για τη συγκεντρωτική χρηματοδότηση, αλλά η φιλοδοξία μου ως
ERC είναι να φτάσουμε το 50%, με το 70% αυτού να απευθύνεται σε τοπικούς φορείς. Τα συγκεντρωτικά κεφάλαια θα πρέπει να δείξουν ότι μπορούν να αποδώσουν σε πιο φιλόδοξο επίπεδο και να υποστηρίξουν ολόκληρο τον τομέα: καμία αρπαγή εξουσίας·
 πιο δίκαιες συνεργασίες με τοπικούς και εθνικούς φορείς, βασισμένες στην εμπιστοσύνη και την αναγνώριση·
 Βελτιστοποιημένες ομάδες (από 15 σε 8), με Κέντρα Υγείας/Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (ΚΚΕ) για την ενεργοποίηση των ομάδων που απαιτούνται (εάν υπάρχουν) στο τοπικό τους πλαίσιο, με ηγεσία από τοπικές ΜΚΟ όπου είναι δυνατόν. Ελπίζω να μπορέσουμε να μειώσουμε περαιτέρω τις ομάδες καθώς δοκιμάζουμε αυτά τα νέα συστήματα.
 μεγαλύτερη ενσωμάτωση μεταξύ των μοντέλων συντονισμού ομάδων και προσφύγων, με στόχο ένα ενιαίο μοντέλο
ανθρωπιστικού συντονισμού·
 ένα ανανεωμένο και βελτιωμένο Κεντρικό Ταμείο Αντιμετώπισης Εκτάκτων Αναγκών (CERF), το οποίο συμπληρώνει άλλα συγκεντρωτικά κεφάλαια. Για την 20ή επέτειό του, πιστεύω ότι θα πρέπει να ανανεώσουμε την προσπάθεια του Γενικού Γραμματέα για να φτάσει το CERF το 1 δισεκατομμύριο δολάρια ΗΠΑ ετησίως.  
 4. Υπεράσπιση
 να τηρούν κατηγορηματικά τις ανθρωπιστικές αρχές και τη συνεπή εφαρμογή του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου·
 συνεπή ανταλλαγή μηνυμάτων και προστασία του συλλογικού μας έργου για το φύλο και κατά της σεξουαλικής εκμετάλλευσης, κακοποίησης και παρενόχλησης (για τα οποία θα γράψω ξεχωριστά)·
 περισσότερη κοινή υπεράσπιση της προστασίας των αμάχων και των εργαζομένων στον ανθρωπιστικό τομέα·

 προστασία του χώρου για ευέλικτη, δημιουργική ανθρωπιστική διπλωματία·
 συλλογικές καμπάνιες για την επικοινωνία του έργου μας και τη μείωση της απόστασης μεταξύ υποστηρικτών και
υποστηριζόμενων.
Θα μοιραστώ προτάσεις για το πώς να υλοποιήσουμε και – το σημαντικότερο – να παρακολουθήσουμε την εφαρμογή αυτής της φάσης της Επαναφοράς. Το πρόβλημά μας ιστορικά δεν είναι η έλλειψη ιδεών για μεταρρυθμίσεις, αλλά η έλλειψη εκτέλεσης. Καθώς εφαρμόζουμε αυτές τις αλλαγές, στόχος μας είναι να δείξουμε και όχι να πούμε – ορατές, πρακτικές υλοποιήσεις, όχι αφηρημένες υψηλές δεσμεύσεις.
Αυτό το έργο μας βοηθά να ανασυνταχθούμε και να αναμορφωθούμε. Αλλά αναγνωρίσαμε επίσης ότι ήταν δύσκολο να
είμαστε στρατηγικοί εν μέσω μιας τέτοιας ρευστότητας: δεν έχουμε ακόμη διαμορφώσει αρκετό χώρο για να σκεφτούμε τη ριζική ανανέωση. Θα μοιραστώ προτάσεις για το πώς θα το κάνουμε αυτό πριν από την επόμενη συνεδρίαση της IASC. Συγκεκριμένα, τονίσαμε την ανάγκη να σκεφτούμε:
 Πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε σε μεγάλο βαθμό τα πολλαπλά/απεριόριστα μετρητά;
 Πώς διαχειριζόμαστε και κοινοποιούμε δεδομένα με τρόπο που να υποστηρίζει την ανθρωπιστική κοινότητα;
 Ποια είναι η ανθρωπιστική δομή που προσελκύει νέους εταίρους;
 Πώς μπορούμε να καινοτομήσουμε για να διασφαλίσουμε ότι η τεχνολογία/Τεχνητή Νοημοσύνη αποτελεί μέρος της λύσης και όχι μέρος του προβλήματος;
 Πού προσθέτει μοναδική αξία κάθε στοιχείο του ανθρωπιστικού συστήματος —φορείς των Ηνωμένων Εθνών, ΜΚΟ, τοπικές
ΜΚΟ και πώς μπορούμε να τη διατηρήσουμε;
 Πώς μπορούμε να συνδυάσουμε την κλιμακωτή προβλεπτική δράση και μια πράσινη ανθρωπιστική επανεκκίνηση που θα
είναι έτοιμη για τις κλιματικές προκλήσεις που θα προκύψουν στο μέλλον;

Παράλληλα, θα ζητήσουμε από τους δωρητές να μειώσουν τις προϋποθέσεις και τις απαιτήσεις υποβολής εκθέσεων, να
ανταποκριθούν πραγματικά στο quid pro quo της Μεγάλης Συμφωνίας και να παράσχουν προβλέψιμη, ευέλικτη χρηματοδότηση.

Ας τερματίσουμε την ακριβή και υπερβολικά συγκεντρωτική προσέγγιση της παρέλασης ομορφιάς στην ανθρωπιστική 
χρηματοδότηση. Πρέπει επίσης να υποστηρίξουμε εκ νέου την ανθρωπιστική αλληλεγγύη: τα έθνη - πέρα ​​από τις κυβερνήσεις - θα πρέπει να στοχεύουν στην παροχή 1% σε όσους έχουν άμεση ανάγκη. Πρέπει να βρούμε και να συνδεθούμε με ένα νέο κίνημα. 
Παράλληλα με τις πρακτικές αλλαγές, πρόκειται για μια αλλαγή νοοτροπίας. Ουσιαστικά, η ριζική μεταρρύθμιση απαιτεί από όσους έχουν εξουσία να την παραχωρήσουν. Πρέπει να ερωτηθεί ο καθένας στον τομέα: ποια εξουσία έχει και πώς θα την μοιραστεί; Μπορεί αυτό που κάνουμε να γίνει καλύτερα από την κοινότητα που υπηρετούμε;  
Αυτό είναι ένα ταξίδι, όχι ένας προορισμός. Το ανθρωπιστικό κίνημα το 2030 θα έχει τις ρίζες του στις κοινότητες που υπηρετούμε, θα υποστηρίζεται από την ιεράρχηση προτεραιοτήτων και τον σχεδιασμό από ειδικούς, και θα χρησιμοποιεί την καλύτερη καινοτομία για την πρόβλεψη κρίσεων και την επίτευξη αξίας και αντίκτυπου. Θα σώσουμε όσες περισσότερες ζωές μπορούμε, με τους πόρους που διαθέτουμε. Ως κόσμος, θα είμαστε καλύτεροι στην πρόληψη των συγκρούσεων και στην προετοιμασία της ανθρωπότητας για τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες που βρίσκονται μπροστά μας. Η πρόκληση δεν είναι ότι οι επικριτές μας δεν πιστεύουν σε αυτό που κάνουμε. Είναι αν σταματήσουμε να πιστεύουμε γιατί το κάνουμε.
Έτσι, διατηρούμε τον ιδεαλισμό και την ελπίδα, ακόμη και τώρα. 
Ειδικά τώρα
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΡΕΥΝΑ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ

Listen Live