Ακούω κάτι φράσεις από επίσημα χείλη και σκέφτομαι αν όντως ομιλούμε την ίδια γλώσσα.
Αν ζούμε εις τον ίδιον τόπο.
Αν η Κύπρος η επίσημη είναι άλλη και η Κύπρος του απλού λαού δεν αποτελεί υπαρκτό τόπον δια τους επισήμους.
Μα αυτή είναι η μέγιστη ανάγκη των παιδιών μας;
Ένας κανονισμός αξιολόγησης εμμονικης αγγλοσαξωνικης προέλευσης;
Απλά ζούμε σε άλλους κόσμους.
Με μονήν διαφορά πως ο δικός μας κόσμος της Κύπρου δεν επιθυμεί να ομοιάζει με το φαντασιακόν, προοδευτικον ,αφήγημα συρραφων βιβλιογραφιών τραβηγμενων στα μέτρα μας.
Η Κύπρος ημών δεν έχει τις ανάγκες που φαντασιακά σας κατέλαβαν με την προσκόλληση σε κείμενα και έρευνες που περιγράφουν άλλες κοινωνίες,αλλά κλίματα και πληθος άλλα απροβλήματα. Οι οποίες αντιμετωπίζουν μεγάλο πρόβλημα έλλειψης δασκάλων από τις αρχές της χιλιετίας και προγενέστερα.
Αλλου είναι το σημαντικό στην εκπαίδευση και την παιδεία μας .Να βρούμε τα ουσιώδη και να εργαστούμε για αυτά, ποια είναι τα επουσιώδη για τον μαθητή και να τα αποφύγουμε καθώς έλεγε σοφός δάσκαλος προ ολίγου καιρού. Να ξεχωρίζουμε το κύριο από το επουσιώδες, Να ξεχωρίζουμε το θεμέλιο από τα μπογιατίσματα και τους μαϊντανούς όπως πάλι επέμενε ο σοφός της Κύπρου.
Τι χρωστούμε στους μαθητές και τους δασκάλους μας. Έναν στοιχειώδη σεβασμό στο ιερόν της υπάρξεως των. Μακράν των μετρήσεων, των επαναμετρησεων, των στατιστικών αεναως και ατελευτητως.
Χρωστούμε αγάπην σε όσους εν ειρήνη φωτίζουν τα σχολεία των γειτονιών και της υπαίθρου. Αλήθεια μιλήσατε μαζί τους; Αυτοί που συνέταξαν τον νέον κανονισμό Αξιολόγησης ο οποίος θα θρυμματίσει αυτή την δημιουργική μαθησιακή ειρήνη δεν τους γνωρίζουν καν τους ξωμαχους δασκάλους.
Τους λοιδορούν με κάθε ευκαιρία..Χρονια κλεισμένοι στην ασφάλειαν του Υπουργείου. Στα χρόνια της οικονομικής κρίσης άφαντοι. Δεν μας βοήθησαν. Ήθελαν λέει να προχωρήσουν σε αλλαγές στην Εκπαίδευση. Κι ας πεινούσαν τα παιδιά.Ουτοι δεν ήτο Γραφείο Ευημερίας...
Για αυτό αγωνιζομαστε κι ας μας πολεμάτε με τις κοινωνικές μηχανικές σας. Ξέρουμε τη ρότα του τρόπου και των εμμονικων ερμηνειών τους.Δεν έχουν σχέση με τον τόπον μας και τον τρόπον του. Κι ήρθαν πάλι λέει ως μεσάζοντες να μας φωτίσουν με τον τρόπον της διοίκησης εργοστασίων.
Οι μαθητές και οι δάσκαλοι δεν είναι μηχανές δεν είναι εξαρτήματα.
Είναι πρόσωπα .Φως αναζητούν ,αγάπην , αλληλεγγύη και όχι σταθμίσεις και συνεχείς γραφειοκρατικές αναγωγές και θυμωμένες εκστρατείες κατά των δασκαλων..
Στις επάλξεις παιδιόθεν για τα ουσιώδη του βίου ημών μιαν αφοβιαν έναντι όσων μας θυμώνουν και κρύβονται στην ασφάλειαν των γραφείων και την ανωνυμία κειμένων απ' αλλού φερμενων μας την δώρισε ολίγον ο Κύριος ημών.
