Στο Δημοτικόν εθώρουν κατί σακκούθκια Τζετ με αδιαβροχόν μπλε πόξω παμπακούιν λεπτον που μέσα τζιαι κούκκουλλόν ωραίον.Ελάλούν.Όι ρε τουτοι εν αρκόντοι τουτες οι κορούες εν πριγκήπισσες.Νομίζω εν εζήλευκά έτδι πράματα αλλά κάτι τακκουνάκια κάτι τρίπλες τζιαι κάτι πλαιζιόν σαν τον Αλκιβιάδην της Εθνικής τζιαι τον Λάμπρού του Απόλλωνά τον Ηρόδοτόν τζιαι τον Ελευθεριάδην τους χωρσίτες
Το πρώτον μας σακκούιν ήταν καρπός αγάπης τζιαι μέριμνας τζιας ήταν κανένα ποφόριν ή ποτζείνα της μέριμνας ή γορασμένον φτηνά παλιομοδίτικόν.Ασσιημοφόρε τζιαι μεν ριάς ελάλεν η γιαγιά μου η Σοφρωνία στην Δρούσια.
Εφορούσα μεν το άμαν ήταν αληθινός σιειμόνας βαρετή κρυάδα όι καμμια ραντιούα Γ κατηγορίας ποτζείνες που εν εδιακόπταν ούτε μονότερμα.
Εν αλήθκεια πως κάποτε επέρναμεν τα στο Σκολείον Δημοτικόν τζιαι Γυμνάσιον κύρίως για την κρυάδα κάτι πρωινών κυρίως όμως για να γλυτώνουμεν την πολυδύναμήν μουρμούραν.Το πρόβλημάν ήταν να μεν το εξήαννες τζιαι αρκέφκαν οι ερωτήσεις τζιαι τα αρνητικά σεναριά.Λύτρωση άμαν το έβρισκες τζιαι έπερνές το έσσω ανευ σημάντικής βλάβης.
Ύστερα εδείχτησαν τζιαι κάτι σακκούθκια με γουνούάν που τα ακριβά ελάκούσαν εις την χωράφαν οι μορφωμένοι μιτσιοι
Ο σιειμώνας του 1975 και ο επόμενος του 1976 ήταν πολύχρωμος ενδυματολογικά μες τες βροσιές.Πονεμένοι τζιαι πολύχρωμοί εν επολλοριούσαμεν.Βούρος μες τα νερούθκια
άμαν εστρεφούμαστεν έπρεπέν να φκάλουμεν τα βρεμένα σακκούθκια για να στεγνώσουν ως αύριον.Νάκκον μακρυά που τη σόπα να μεν καεί.Καμένον σακκολυιν που τη σόπα μεάλον μπλέξιμόν.
Αμάν σε καμμιάν απότομήν βροσιήν εν είχαμεν ούλλοι σακκούιν εγινετούν εναν πολλά ωραίον παιχνίδιν.Θκυο μες τα νερά κάτω που έναν σακκούιν τζιαι σύρτου γέλιον τζαι χαρές τχιαι νάκκον βρεμένα παπούτσια.
ΥΓ.Στα Πηαίνια για να γλυτώσω που την κρυάδα ο Λοχαγός μου έφερεν μου που τον Πύρκόν ένα χρησμοποιημένον τζακετ φαιοπρασινό σακκουι ποτζείνα της τιμημένης ΕΛΔΥΚ.Έφκαλά κάτι σιειμόνες μαζίν του.Τζιαι πάντά εθθυμούμουν τον λεβέντην ευγενην λοχαγόν Πυροβολικού Σταυρέαν Παναγιώτην που εμερίμνησεν να έσιει σακκούιν μες τις καταιγίδες και ο διαβήβαστής Ιωάννής Πεγειώτης του Νεόφύτου ο δάσκαλός με την παράξενήν συνήθειάν να θκιαβάζει τζιαι τις κρυές νύχτές στη σκοπιάν εκτός αν έβρεσιέν τζιαι εχόρευκεν σαν τον πελλόν μες τα νερά.
