Υπήρχε ένα " μυστικό " πέρασμα καρτζίν που τις μοτόρες του Σύκα κάτι σαν δρόμος κούγκρενος που σε οδήγαν που την Λεωφόρον Μακαρίου πλά ινά που το Καφέ Τορέρο στο Συνεργίο Μηχανικών της Τάτσουν τζιαι της Νισσάν ακριβώς δίπλα που το 61ον Σύστημάν Προσκόπων τζιαι απέναντι σου ακριβώς το σπίτιν του Μάνθου τζιαι του Γιαννού επί δεκαετίαν φίλων μας στη Λέσχη Νέων του Ιδρύματος στις χωράφες το Προσκόπικό τις κατασκήνώσεις τζιαι τζιείνην την ιστορική μας εκδρομήν με τη Λέσχη Νέων στην Ελλάδα στην Αθήνα στην κατασκήνωση στην Πρώτη Φλωρίνης και κατόπιν όλοι μαζί αδελφικά στην Τήνο στον Άγιο Νεκτάριο στην Αίγινα στο Καλαμάκι .
Είχαμε πάει με το Βεργίνα δεκαεφτά παιδιά της γειτονιάς κατάστρωμα ή αεροπορικές καρέκλες.
Υπεύθυνος ο Πάμπος Παπαστεφάνου με την τόλμη της νεότητος.Έτσι είδαμε από κοντα την Μακεδονία τη φύση της .Περιδιαβάσαμε στην Φλώρινά την Καστοριά και τις Πρέσπες.
Ας επιστρέψουμε όμως στο δρομού ι που ολοι το είχαμε για συντόμι....
Δεν ξέρω πόσες φορες το πρράσαμε στα παιδικά και τα νεανικά μας χρόνια.Από εκεί διασταυρώναμε τη Λεωφόρο ως τόλμηροί ποδηλάτες πρωί μεσημέρι απόγευμα και βράδυ.Δεν ήταν και το πιο ασφαλές πέρασμα μα πάντα κάτι αδιόρατο μας φύλαγε όλους.Οδηγούς ΕΣΚΑ,ΚΡΙΦΤΕΡ,ΚΟΥΡΣΕ,Καρκανταν ή ποδηλάτου χειροποίητου με σκελετόν που τον ποταμόν ανανεωμένον ποικιλοτρόπως...
