Ήταν ένας από τους ήρωες των παιδικών μου χρόνων.Ο πατήρ Χρυσόστομος Παπασαραντόπουλος.Πάντα μα συγκινούσαν με έλκυαν μορφές που διακινδύνευαν για το Χριστό την Αγάπη την Εκκλησία.
Στα εξήντα του κατέβηκε στην Αφρική και εργάστηκε με ένα λόγο γλυκό για τον ευαγγελισμό των αδελφών μας της Αφρικής. Με ένα τρόπο απόλυτου παραδόσεως στο Χριστό. Χωρίς προγράμματα τακτικές και πολυετεις προτάξεις και επιχορηγήσεις από Οργανισμούς. Ως γέρων και έσχατος έσκαψε με το τσαππί του τους θεμελιούς. Μακρυά από πολυθρόνες και έριδες και μάχες νομικές.
Κυριολεκτικά πότισε με το αίμα του την Αφρική.Απεβίωσε απο ρινορραγία.
Ήταν άνθρωπος πρακτικός συν τοις άλλοις διαλεκτικός και ταπεινός. Δεν εργάσθει αφ υψηλού. Έμαθε σουαχίλι και έζησε στις καλύβες και τα φτωχικά της Αφρικής. Τον ακολούθησαν ύστερα άνθρωποι ανάλογου ήθους μακραν της αυτάρκειας ο πατήρ Ιγνάτιος ο παπα Κοσμάς.
Είχε μια γλυκητατή ανδρεία και μιαν αγάπη που φώτιζε παρόν και μέλλον.
