«Η επανέκδοση ποιητικού βιβλίου δεν είναι συχνό φαινόμενο για τα εκδοτικά δεδομένα της Κύπρου. Μεγάλες προοπτικές κυκλοφορίας σπάνια υπάρχουν. Με ένα ολιγάριθμο και δύσκαμπτο αναγνωστικό κοινό, χωρίς εύκολες προσβάσεις στον ευρύτερο ελληνικό χώρο, τι μπορεί να περιμένει ένας ποιητής; Απλά να μην αποτύχει η έξοδος του στοιβαγμένη στα αδιάφορα ράφια των βιβλιοπωλείων.
Στην περίπτωση της συλλογής «Χώρος διασποράς» του Ανδρέα Παστελλά, τα πράγματα λειτούργησαν διαφορετικά. Το βιβλίο γνώρισε επιτυχία, τιμήθηκε με κρατικό βραβείο και τελικά εξαντλήθηκε. Ο ποιητής δεν ήταν άγνωστος όταν πρωτοπερπάτησε το λόγο του στις μηχανές τυπογραφίας των Αθηνών. Νεαρός τότε φιλόλογος συμμετείχε σε συντακτικές ομάδες και περιοδικά. Δε διψούσε για εκδοτική παρουσία. Περίμενε. Και σαν ωρίμασε η γραφή κατάθεσε τις ολιγόστιχες αποκρίσεις για τα μεγάλα ερωτηματικά, τις γυμνές αλήθειες.
Η δεύτερη έκδοση δεν έγινε για να υπάρχουν πρόχειρα σε πρώτη ζήτηση αντίτυπα του βιβλίου στις προθήκες και το ράφι. Ήταν βέβαια εξαντλημένο, δυσεύρετο και στις βιβλιοθήκες. Ομοιότητα σκληρή του κυπριακού βίου στις εκπνοές δύο διαφορετικών δεκαετιών προδίδει αυτή η αιφνιδιαστική επανέκδοση από το γνωστό εκδοτικό οίκο «Αιγαίο». Αθέατη όψη κρύβει καλά η ευχάριστη επιστροφή του Παστελλά.
Η κριτική ήταν και είναι εγκωμιαστική. Νεωτερική γραφή χωρίς να είναι δύσβατη διασώζει την αλήθεια μέσα από την οπτική του οράματος. Εύστοχες παρουσιάσεις της Κύπρου σε βήματα πρώτα τότε μόλις μετά το 60. Μαρτυρική αναμέτρηση με το καμίνι της εθνικής ορφάνιας, της άδικης περιπλάνησης.
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και κάποιες άλλες ποιητικές απόπειρες. Εικόνες, ομορφιά, καημός η ζωή σε επίπεδο τόσο απλό μια τόσο απόμερο για όσους θέλησαν να είναι τίμιοι με τον εαυτό τους, τον τόπο, το παρελθόν και τις παλιές αγάπες τους.
Κάθε σιγή αποκρύβει μέσα της μια δυναμική, ένα θησαυρό κρυμμένο ή ακόμη την εντιμότητα της αποχώρησης.
