Το κλειστόν του Αθηναίδειου ήταν για μας του Αή Γιάννη και του Χαράκη κάτι θαυμαστόν .Γήπεδον μπάσκετ κανονικόν και προπάντος γήπεδον πετόσφαιρας θκιαμάντιν.Εδώ επρεπεν πολλά να προσπαθήσεις για να μεν μάθεις. Ούλλοι εκάμναν σέρβις από καλόν τζιαι πάνω. Υπήρχαν αρκετοι ικανοποιητικοι πασαδόροι. Εμάθαμεν ήντα να κάμουμεν. Ο Τσίκος, ο Μιχάλης, ήταν ο βασιλευς των πασαδόρων. Πολλοί εκαρφώναν καλά. Κορυφαιοι ο Παπαθωμάς και κατόπιν ο Νικηφόρου. Ο Λουκάς βέβαια ήτο άλλου επιπέδου. Μεγαλύτερος μας και παικτης από τότε της Ανόρθωσης. Τα μπλόκ ήτο σε πλεόνασμον στο Στ Γυμνάσιον. Ακόμη θυμησες πολλές έχω από μπλοκ καρφια και συνεχη περάσματα.
Οι καθηγητές και οι καθηγητριες της Γυμναστικής πολύ μας βοηθούσαν να ξεχνιόμαστε και να χαιρόμαστε την άθληση .Ο κος Λουκας Λουκά είχε μια ιδιαιτερη σχέση μαζί μας.Ο θυμός δεν τον συντροφευε ποτε. Στα κενά πάντα μας εδινε μπάλα για βόλευ. Γίνονταν κάτι έκτακτα παιγνίδια με μικτες ομάδες τα απογεύματα στα έξω γήπεδα του βόλλευ.
Ήταν ούλλες οι χαρές. Και πολλοι και πολλες παρακολουθούσαν και το διασκέδαζαν ενώ δεν ξεχνώ πως συχνα γίνονταν αλλαγες για να παίξουν και άλλοι.
Εδώ σε αυτό το κλειστό κρατήθηκαν προσφυγικά σωματεία στα πρώτα χρόνια της προσφυγιάς. Εδώ έγιναν μεγάλοι αγώνες των επαρχιακών σχολικών πρωταθλημάτων.Από εδω ξεκίνησαν μεγάλοι αθλήτες και αθλήτριες με κορυφαία τη Βασιλική του 4Α που έκανε για χρόνια πρωταθλητισμό στο στίβο.
Το κλειστό ήταν ένα κομμάτι της σχολικής μας ζωής από τα ωραιότερα τα ομορφότερα. Εδώ ελαβαν χώραν και τα πρώτα σκιρτήματα. Διακριτικω τω τρόπω να γράψουμεν και αυτήν την αλήθειαν.Τωρά που επιτρεπεται τζιαι εν θα επικρεμμανται οι αποβολούδες.
Άτε τζιερυνειώτικόν συγκεντρωθου αστιευε ο Κος Λουκά και γελούσαμε όλοι .Όταν τον νικούσε ο Παπαθωμάς στον Αέρα.Ο Γιαννακος απαντούσε σε λίγο με ένα απο τα φαρμακερά του σερβις.
Άτε πάλι εταξιδέψαμεν και χωρις δύο γυρούς του σχολείου προθέρμανση
