Τα μεσομερκα του Σαββατου ήταν άλλοτε παράδεισος.Ηταν η προσεγγισις της ώρας του σκολασματος.Αλλοι σκουπιζαν τα μηχανουργεια.Αλλοι εσηκωνναν την πραμαθκειαν πόξω που το μαχαζιν.Στο Παντοπουλειο εριφκαν τες τιμές για να ξηπουλησουν.Αλλοι εβουρούσαν στα ΠΡΟΠΟ για να τζυνηησουν με ολιγα γροσια το μυθικον δεκατρίαριν .
Συχνά παραδωνοντας το τελευταίο ν αυτοκίνητον οι μηχανικοί ,οι ηλεκτρολογοι επετασσουνταν στο απέναντι σουβλιτζίδικον που τρωαν τα συνεργεια.Να μεσομερκασουν με την ησυχία τους.Να παν έσσω να αλλαξουν ρούχα τζιαι να κατευθηνθουν βουρητοι στο Τσιρειον να προλαβουν τζιαι κανέναν ημιχρονον που τα δευτερα πριν άρκεψεν το μάτς που περιμεναν ούλλην την εφτομάδαν τζιαι εσυζητουσαν σαν εκάμναν σμιριλιον την μηχανην
η εκάμναν περιελιξην το μοτερ η ετυλιαν μαξηλαρκα των δυναμων η εσάζαν ΠΟΜΠΙΝΕΣ των σταρτερ.
Οι πλειστοι μαστοροι είχαν μεγιστην αδυναμίαν εις τες τριμιθθοτες ως γενικον ηρεμιστικον για τες αγωνιωδεις φάσεις.Τα τσιρακκια συνήθως ετρώαμεν ωραίες γλυσταρκες.Στο δεύτερο ημιχρονον υπήρχε ομοφωνια εις την υπερβασην της αγωνιας με φιστουτζια φρεσκοψημενα την προηγούμενην νύχταν εις τους φούρνους της Λεμεσου.
Κομα έπαιζεν ο Αλκιβιαδης ο ηρωικος εις την ΆΛΚΗΝ ενώ η γειτονιά μας εκαυχατο δικαίωματικα για τον αρχονταν του ΑΡΗ Άντρεα Παπακωσταν και άλλους μαθητές του πεμπτου και εβδομου Δημοτικού του κοσμαγαπητου λα ι κου Αη Γιάννη.
Τα μεσομερκα του Σαββατου εδωριζαν όμορφες μικροχαρες και τα δειλινα άλλες τόσες.
