Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ του Χρηστου Γιανναρα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο αποτελεί έναν οδοδειχτη επαναπροσανατολισμου του συλλογικου βιου του ελληνισμου κατά παντού της υφηλιου.
Ένας λόγος που κεντριζει και ξυπνά.
Τον πρωτοδιαβασα το 1982.Τουλαχιστον μέχρι το 2010 μελετησα το έργο του με ενδιαφέρον και διψα.Δεν συμφωνουσα συχνά με την αυστηροτητα του .Είναι αλήθεια πως με προβληματισε η γραφη του και η μαχητικοτητα του.
Είχε δίκαιο όταν επέμενε για την ανάγκη μιας ζωτικης αντιπροτασης για τον ελληνικό κοινωνικό βιο.
Τώρα που περασαν τα χρόνια και ακομη αγωνιζεται με καλην ανησυχίαν επιστρέψω στον λόγο του που τον βρίσκω είναι αλήθεια περισσοτερο κατασταλαγμενον και αξιοθαυμαστα πρακτικόν.
Υπήρξε έστω και εξ αποστάσεως ένας εκ των διδασκαλων μας.Απο το 1985 που τον πρώτοσυνάντησα στην Παιδαγωγικη Ακαδημία Κυπρου είχα την ευκαιρία να χάρω αρκετές φορές τον όμορφο ελληνικό του λόγο και την καταδεκτικοτητα του στον διαλογον με τη νεοτητα.Τον αγαπουσα έστω και εν διαφωνια με την κάποτε χειμμαρωδη σιγουρια του στην αποτιμηση προσωπων και φαινομενων.
Σε μιαν εποχή βασιλειας του καταστροφικου ιστορικου υλισμου αυτος ο πονεμενος, αιχμηρος έστω μονομαχος και αγωνιστης της ελευθερίας του προσωπου μας δωρισε ελπιδαν και δύναμην να μην αποκαμουμε στην αναζητηση του τρόπου της όντως ζωής και της καλης ανήσυχιας για να αλήθευει έστω
και κατ' ολιγον η περπατησια μας...
