ΕΝΑΣ ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΣΤΟ ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΟ ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Το Καλοκαίρι του 1962 ένας ερευνητής από τη Λεμεσό της Κύπρου στις βιβλιογραφικές του έρευνες σε Ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες, ανακάλυψε στο τμήμα πολύτιμων εγγράφων της Βιβλιοθήκης του Βρετανικού Μουσείου, την πλουσιότερη συλλογή προκηρύξεων του Αγώνα της ΕΟΚΑ.
Η εκπληκτική αυτή ερευνητική ανακάλυψη τον ανάγκασε να παραμείνει στο Λονδίνο για τρεις πρόσθετες βδομάδες. Η συλλογή αυτή ήταν ολόκληρο αρχείο του
Υπουργείου Αποικιών, αποτέλεσμα των συνεχών κατασχέσεων και των εσπευμένων αποστολών στα Κεντρικά του Special Branch για μελέτη και ανάλυση. Η συλλογή
αριθμούσε χίλιες προκηρύξεις και ο επιφανής ερευνητής τα μελέτησε «προκαταρκτικά φρουρούμενος από εντεταλμένο υπάλληλο». Δυσκολεύτηκε και στη φωτογράφιση τους, γιατί προέκυψε θέμα «πνευματικής ιδιοκτησίας». Τελικά πήρε τη σχετική άδεια, αφού αναγκάστηκε να αποκαλύψει ότι, για αρκετές από τις
προκηρύξεις δράστης ήταν ο ίδιος ο ερευνητής. Ο Διευθυντής της απέραντης βιβλιοθήκης του Βρετανικού Μουσείου έμεινε κυριολεκτικά άφωνος όταν άκουσε
τον ευγενικό καλοντυμένο και γλωσσομαθή ερευνητή να ομολογεί πως, δεν ήταν άλλος από τον αινιγματικό «ΕΤΕΟΚΛΗ» των δελτίων των καταζητουμένων της
Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Ο υπάλληλος που τον παρακολουθούσε αναφερόταν στην καθημερινή του ενημέρωση σε καλλιεργημένο φιλόλογο με μεταπτυχιακό
τίτλο, με άρτια βιβλιογραφική και βιβλιοθηκονομική κατάρτιση. Βαθύ γνώστη τεσσάρων γλωσσών και έμπειρο μεταφραστή της αγγλικής ποίησης, με αρκετές
δημοσιεύσεις μεταφράσεων στον τοπικό τύπο της Κύπρου.
Ο αινιγματικός ερευνητής δεν ήταν άλλος από το γνωστό εκπαιδευτικό της Λεμεσού Γιάννη Παπαδόπουλο, τον «Ούτι» της ΕΟΚΑ, μυθικό μαχητή στον αγώνα των
πληροφοριών από τα πλέον στρατηγικά και επιτελικά μυαλά της ΕΟΚΑ στον τομέα της διαφώτισης και της προπαγάνδας. Ο «Ούτις» πολεμούσε (με βάση τη Λεμεσό,
ζώντας εν τη παρανομία) σε ένα τεράστιο μέτωπο, με αντίπαλο άρτια οργανωμένο.
Ήταν όμως χαρισματικός στη γραφή ευρηματικός στις μεθόδους, με ευρύτατη κατανόηση του διεθνούς πολιτικού πεδίου και με εμπειρία στη διαφώτιση από τα
φοιτητικά χρόνια της Αθήνας (είχε συνεργαστεί με την Εθναρχία και είχε διεκπεραιώσει αποστολές διαφώτισης στην επαρχία με τον Τάσο Λιγνάδη).
Ένα μέρος αυτής της ερευνητικής ανακάλυψης θα ταξίδευε σε βιβλιοθήκες και βιβλιοπωλεία το 1987 μέσα από τις 230 σελίδες του βιβλίου «ΚΕΙΜΕΝΑ ΕΝΟΣ
ΑΓΩΝΑ- Παράνομα έγγραφα του 1955-59». του Γιάννη Κ. Παπαδόπουλου. Οι Εκδόσεις Ονήσιλος θα μας δώριζαν με αυτό τον τρόπο εβδομήντα εννέα παράνομα
πεζά κείμενα που έγραψε και κυκλοφόρησε στη Λεμεσό (και κατόπιν ορισμένα Παγκύπρια) σαν φυλλάδια της ΕΟΚΑ, ΠΕΚΑ, ΑΝΕ και στο περιοδικό «Εγερτήριο
Σάλπισμα της ΑΝΕ).
Από τη Λεμεσιανή αυτή ανθοδέσμη κειμένων επανάστασης επιλέξαμε το επίκαιρο για τη Μεγάλη Πέμπτη του 1958.
«ΠΑΓΚΥΠΡΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΥΡΙΟ 10 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 1958
Αύριο, Μεγάλη Πέμπτη, 10 Απριλίου, μαζί με τον άγιο πόνο για τα Πάθη τον Χρίστου μας που θυσιάστηκε για να μην υπάρχουν δούλοι, και αδικημένοι, θα
εκφράσομε και τον πόνο του λαού μας γι' αυτήν την αισχρή συμπεριφορά του δυνάστη, θα διαμαρτυρηθούμε και θ'απαιτήσουμε:
1.Να ξανάρθουν πίσω όλοι οι φυλακισμένοι εξόριστοι στην Αγγλία.
2.Να απολυθούν όλοι και όχι λίγα αδέλφια μας από τα Χιτλερικά στρατόπεδα.
3.Νά σταματήσει η κακομεταχείριση των πολιτικών καταδίκων στές Κεντρικές Φυλακές και τα βασανιστήρια των συλλαμβανομένων.
Η διαμαρτυρία μας θα είναι Παγκύπρια και θα τηρηθούν αυστηρώς τα έξης:
1.Παναπεργία όλο το 24ωρο.
2.Κλείσιμο των καταστημάτων από τες 8-10 το πρωί.
3.Σταμάτημα κάθε κίνησης οχημάτων από τές 8-10.
4. Αργία όλων των κέντρων αναψυχής.
Όσοι αγαπούνε πολύ και αληθινά την Λεφτεριά παίρνουν στον ώμο πάντα ένα Σταυρό βαρύ κι'ανεβαίνουν τον Γολγοθά για να χαρίσουν την Ανάσταση. Άλλοι
σταυρώνονται πάνω σ'αυτό τον σταυρό και τους γράφει στο χρυσό βιβλίο της η Δόξα και πάνε ν' ανταμώσουν τούς μεγάλους μάρτυρες που καταδιώχτηκαν στους
αιώνες γιατί πεινούσαν και διψούσαν για δικαιοσύνη. Αυτούς που σταυρώθηκαν πια στον Αγώνα της Κύπρου δεν τους κλαίμε, αλλά τους ζηλεύουμε και τους
καλοτυχίζουμε και τους ευγνωμονούμε με δάκρυα και τιμές, γιατί έδωσαν τη ζωή τους λύτρο για να σπάσουν τα δεσμά μας. Μα ή ψυχή του Λαού μας φουσκώνει
από αγανάκτηση και ιερή οργή, γιατί εκατοντάδες παιδιά του, σάρκα από τη σάρκα του, υποχρεώνονται από τους Φαρισαίους αποικιοκράτες να μεταφέρουν
πελώριους κι ασήκωτους σταυρούς μαρτυρίου μήνες, χρόνους τώρα.
Χιλιάδες μίλια μακριά μας, σε ανήλια παγωμένα μπουντρούμια, όπου το χτικιό απλώνει τα κοκαλιάρικα χέρια του, μέσα σε αισχρή συμπεριφορά δεσμοφυλάκων
και έκφυλων καταδίκων, με τιμωρίες ψωμί-νερό, αφάνταστο υποσιτισμό, ισοδύναμο με όξος και χολή, Κύπριοι αγωνιστές πολιτικοί κατάδικοι, υποφέρουν και
της ξενιτιάς την τιμωρία μαζί με την άνομη φυλάκιση τους, χωρίς ούτε δικό τους να δουν. Οι ληστές και οι Βαραββάδες καλοπερνούν, άλλα οι Αγωνιστές της Λευτεριάς καταδικάστηκαν σε θάνατο όχι άμεσο, άλλα αργό - αργό για να ικανοποιηθεί σαδιστικά περισσότερο η απαίσια ψυχή του Γκαουλάϊτερ Χάρτιγκ και της
κολασμένης συμμορίας του.
Εκατοντάδες Λεβέντες, το «γλυκύ έαρ» της Κύπρου, νιώθουν το κεφάλι τους να ματώνει σαν από ακάνθινο στεφάνι μέσα στα συρματοπλέγματα των Νταχάου της
Κοκκινοτριμιθιάς, υποβάλλονται σε συνεχή μαρτύρια κι' εκβιασμούς, στερούνται την ατομική Ελευθερία, τη θαλπωρή του σπιτιού, καταδικάζονται σε οικονομική
καταστροφή.
Κι' όσο νιώθουν οι τύραννοι πώς δεν μπορούν να διαλύσουν την ίδια την Ε.Ο.Κ.Α., γιατί η Ε.Ο.Κ.Α. είμαστε όλοι και πρέπει να κτίσουν πελώριες φυλακές για να μας
κλείσουν ή να κάμουν αγχόνη τους, κάθε δέντρο, τόσο λυσσούν για την αδυναμία τους και η άνανδρη ψυχή τους ξεσπά στους άοπλους αγωνιστές πού μπόρεσαν να
καταδικάσουν με ψευδομαρτυρίες κι' αργύρια πολλά. «Άρον, άρον, βασάνισον αυτούς» ωρύεται ο συρφετός των πραιτοριανών του Φούτ και συνεχίζεται το φραγγέλωμα στη σάρκα των παιδιών μας, είτε καταδίκων είτε συλλαμβανομένων, συνεχίζεται το ψωμί-νερό, οι ξυλοδαρμοί τα ανήκουστα μαρτύρια στες Κεντρικές
Φυλακές.
Ας ενώσωμε τη φωνή της διαμαρτυρίας μας όλοι με αυτές τες ασήμαντες για μας θυσίες, βέβαιοι ότι χωρίς Γολγοθά δεν υπάρχει Ανάσταση και ότι με τες υπέροχες
θυσίες των παιδιών μας θάρθει το ΠΑΣΧΑ ΤΗΣ ΛΕΥΤΕΡΙΑΣ.
Π.Ε.ΚΑ.»
