ΟΝΕΙΡΟ ΓΑΛΑΝΟ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Το όνειρον μας ήτουν γαλανον όπως τα τετραδια και τους στίχους του Κώστα Μοντή...
Μαρταν αλλά τζιαι ήβραν μας.Ηντα να κάμουμε.Τα αμολοητα παθια τζιαι τα άδικα του κόσμου τούτου.
Ηπκιεν κρασιν τζιαι εσυνεχισεν...
Αγάπησα τζιαι την Κυπριακήν Δημοκρατίαν όπως αγάπησα το χώμαν του τόπου μου μα περίτου την ελευθερίαν το διτζηον...
Ο αθθός της νιότης μας επερπάτησεν στο ικριώμαν της αγχόνης με έναν θάρρος αλλοκόσμικόν.
Οι χωρκάτες τζι οι αρκάτες μας οι μαθητές τζιαι οι μαθήτριες μας ελύσαν μες τες Ομορφίτες τζιαι τες Πλάτρες τα Ρετ Χάους τζιαι το Πολέμιν απαντώντας με μιαν λέξην "ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ".
Ήταν πολλοί οι αιώνες των αλύσων των βασάνων της φτώσειας των φορολογιών.
Κόμα πας τα σιόνια του Τροόδους βρίσκεις τες πατημασιές του Αυξεντίου τζιαι του Δράκου.
Το δέντρον το πολλοπότιστον του ελευθέρου μας βίου επότισαν τζιαι στα υστερόττερα χρόνια πολλοί του λαού μας υιοι υπερασπιζόμενοι την γην του τόπου μας από τις επιβουλές τους γιους της νύχτας τους εισβολείς τους καταπατητές τον Τουρκικόν επεκτατισμόν τους ιδιοτελείς τζιαι τους απερίσκεπτούς.
Ήταν ένας καθήγητης γιε μου Πάμπος Καλοδίκης με ξύλενον πόδιν ένεκα ασθενείας. Εκουβάλαν τα γράμματα της Λευτεριάς με θάρρος εις το ξύλενόν του πόιν. Με τζείνον τον άξαμόν εμέτρησα τη ζωήν μου που τες 16τ 'Αούστου του 1960.
Άλλα ήτουν τα όνειρά μας τζιαι άλλά μας ήβραν.
Αγάπησα την Κυπριακήν Δημοκρατίαν όπως αγάπησα το χώμαν του τόπου μου. Τούτη εν ή ασπίδα μας έστω με τα να ίπκια της. Εν τζιαι εχάσαμεν τον έρωταν της ελευθερίας. Εφκεήμαν π ανωρίς στην πολεμίστραν της επιβίωσης. Εγεράσαμεν τζειπάνω...
Πέρκει ο Θεός που ταψη Του δωρίσει σας μέρες φωτός τζιαι μιαν ζωήν χωρίς αλύσους. Για το χαττήριν του Γληόρη του Κυριάκου του Βαγορή του Τάσου του Μάρκου τζιαι του Κοβή Πατάτσου.
Για χάρην των αγνώστων μΑχητών και των μαρτύρων...
