Πε μου τζιαι σου κάτι παρηόρα με.Τόσες ιστορίες είπα σου.Βάλε κρασίν τζιαι ιστόρα μου
Τμιαν παραβολήν, μιαν ιστορίαν τους πρωτινούς πόψε που μαι λυπημένος.
Ήντα πάθες το γιον μου.Ξέρω εγώ που ιστορίες.Μόνον να ακούω ξέρω.Τζιαι να χορεύκω τζιαι καμμιάν φοράν να τραουδώ.
Άτε θκειε τζι εν η καρκιά μου πονηζάμενη.Βαρετή ματέμιν τζιαι σίερον.
Επήα το πενηντα εννιά να σπουδάσω εις τες Αθήνες.Κόμα επόνουν που τα βάσανα του Μπάρλοου, του Μέρλιν.Δέκα μέρες εις την Ομορφίταν τζι άλλες τόσες στον Ξερόν εις το Στρατόπεδο.Σσίλιες κλωτσιες εδώκαν μου τζει μέσα.
Μιαν νύχταν ένας συμμαθητής μου.Εκράεν ριάλλια ήτουν γιατρος ο τζιύρης του λαλεί μου Έλα να πάμεν μιαν ταβερνούαν να ακουσουμεν τζιαι τραούθκια να ξεννιάσεις τζιαι λλίον.Επήαμεν.Κάτι εφάαμεν.Εδιατάξαμεν κρασίν ήτουν καλόν ήρταμεν εις το κέφιν.Εχόρευκέν ένας άδρωπός βαρυς ώραν πολλήν τζιαι επλούμιζεν.Μια στιγμήν λάλει του ένας της παρέας του.Να λιώσουνε της Φυλακής τα σίδερα
Επολοήθειν.Πρώτα του Γεντικουλέ που μου κλέψανε τα νιάτα.
Ύστερις έπαιξεν ζε ιπέκκικον. Εγιώ εν έξερα που παρατζιελιές τζιαι πως ένας ήτουν το πρέπον να χορεύκει .Αθθυμήθηκα τζιαι τους καμούς τα ρεύματα ,τα στεφανια τα σιερένα, εσηκώστηκα τζιαι έκαμα να χορέψω που ξερα που το χωρκον.Τζείνος της φυλακής εκαμεν να φκάλει την κάμαν .Εφτυς εμπέειν ο ταβερνιάρης εις την μέσην Έξερεν μας .Δεν ξέρει λαλεί του.ΕΟΚΑ είναι Προχτες βγηκε και αυτός απ το κάτεργο της Λευκωσίας.Εγλύτζιανεν αμαν τα ακουσεν εμισογονάτισεν τζιαι επισκάλαν μου .Χόρεψε ρε πατρίδα λαλει μου.Αφου είσαι της φυλακής.
Κόμα εν εκαάλαβα ήνταλος εχόρεψα.Ενόμιζα εν ήτουν να ξαναχορέψω.
Ο παρέας που χορευκεν πριν πουμένα ούλλον ελάλεν μου .Να ζήσεις λεβέντη μου.Να ζήσεις Καραολή μου.Με τα πολλά εν άντεξα . Εν άντεξα.Ελούθηκα των κλαμάτων.
Εσηκώστειν ο γιγαντας τζιαι εσφιχταγκάλιασεν με.Ελάλεν μου συνέχεια.Στην υγειά σου μάγκα μου ,Καραολή μου.Ώσπου μου λάλεν έτσι εγώ περίτου έκλαιά.Εθαρκούμουν ήτουν ούλλοι τζιαμε σύγκοντα τζιαι εχορεύκαν μιτά μου......
Ελάλου σου το.Οι ιστορίες μου εν ούλλον τους παλλιούς τζιαιρους....
Ώστε γι αυτόν σπανίζει πολλά να χορέψεις ζεπεκκικόν.
Εν ημπορώ.Αθθυμούμε το Μιχαλάκη μας τζιαι τον Κοβήν τζιαι μεθκιώ δίχα να πίννω. Μ έναν κρασίν τους ουρανούς....
