19 Μαΐου 2022, Γενεύη - Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν σε εσωτερικό εκτοπισμό σε όλο τον κόσμο έφτασε το ρεκόρ των 59,1 εκατομμυρίων στο τέλος του 2021, από 55 εκατομμύρια έναν χρόνο νωρίτερα.
Ο πρωτοφανής αριθμός είναι το αποτέλεσμα νέων κυμάτων βίας και παρατεταμένων συγκρούσεων σε χώρες που κυμαίνονται από την Αιθιοπία και το Αφγανιστάν έως τη Συρία και τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ), σύμφωνα με την ετήσια παγκόσμια έκθεση του Κέντρου Εσωτερικού Εκτοπισμού (IDMC).
«Η κατάσταση σήμερα είναι απίστευτα χειρότερη από ό,τι υποδηλώνει ακόμη και το ρεκόρ μας, καθώς δεν περιλαμβάνει σχεδόν οκτώ εκατομμύρια ανθρώπους που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον πόλεμο στην Ουκρανία. Χρειαζόμαστε μια τιτάνια αλλαγή στη σκέψη από τους παγκόσμιους ηγέτες για το πώς να αποτρέψουμε και να επιλύσουμε τις συγκρούσεις για να τερματίσουμε αυτόν τον αυξανόμενο ανθρώπινο πόνο», δήλωσε ο γενικός γραμματέας του Νορβηγικού Συμβουλίου Προσφύγων, Γιαν Έγκελαντ.
Περίπου 38 εκατομμύρια εσωτερικές εκτοπίσεις ή μετακινήσεις αναφέρθηκαν κατά τη διάρκεια του 2021, ο δεύτερος
υψηλότερος ετήσιος αριθμός σε μια δεκαετία μετά το έτος ρεκόρ του 2020 για τον εκτοπισμό λόγω καταστροφών. Οι
συγκρούσεις και η βία προκάλεσαν 14,4 εκατομμύρια μετακινήσεις, μια αύξηση σχεδόν 50 τοις εκατό σε σχέση με το έτος
πριν η υποσαχάρια Αφρική ήταν η πιο πληγείσα περιοχή, με περισσότερους από πέντε εκατομμύρια εκτοπισμούς μόνο στην
Αιθιοπία, το υψηλότερο ποσοστό ποτέ για μια χώρα. Η ΛΔΚ, το Αφγανιστάν και η Μιανμάρ κατέγραψαν επίσης άνευ
προηγουμένου αριθμούς το 2021. Η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική κατέγραψαν το χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων δέκα ετών καθώς οι συγκρούσεις στη Συρία, τη Λιβύη και το Ιράκ αποκλιμάκωσαν, αλλά ο συνολικός αριθμός των εσωτερικά
εκτοπισμένων στην περιοχή παρέμεινε ανησυχητικά υψηλό μέχρι το τέλος του έτους.
Η τάση προς τη μακροπρόθεσμη εκτόπιση δεν θα αντιστραφεί ποτέ εκτός εάν δημιουργηθούν ασφαλείς και βιώσιμες
συνθήκες για τους εκτοπισμένους να επιστρέψουν στα σπίτια τους, να ενσωματωθούν τοπικά ή να επανεγκατασταθούν αλλού», δήλωσε η διευθύντρια του IDMC, Alexandra Bilak.
«Απαιτούνται πρωτοβουλίες οικοδόμησης ειρήνης και ανάπτυξης για την επίλυση των υποκείμενων προκλήσεων που κρατούν τις ζωές των εκτοπισμένων σε αδιέξοδο».
Οι καταστροφές συνέχισαν να προκαλούν τις περισσότερες εσωτερικές μετατοπίσεις παγκοσμίως, με 23,7 εκατομμύρια να
καταγράφονται το 2021. Οι κίνδυνοι που σχετίζονται με τις καιρικές συνθήκες αντιπροσώπευαν το 94 τοις εκατό του
συνόλου, πολλές από τις οποίες ήταν προληπτικές εκκενώσεις ενόψει κυκλώνων και πλημμύρων που έπληξαν
πυκνοκατοικημένες περιοχές περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού. Η Κίνα, οι Φιλιππίνες και η Ινδία κατέγραψαν τα
υψηλότερα ποσοστά των τελευταίων πέντε ετών με έξι εκατομμύρια, 5,7 εκατομμύρια και 4,9 εκατομμύρια αντίστοιχα.
Οι συγκρούσεις και η βία συγκρούστηκαν με καταστροφές σε πολλές χώρες, αναγκάζοντας τους ανθρώπους να φύγουν
πολλές φορές. Είτε ήταν στη Μοζαμβίκη, τη Μιανμάρ, τη Σομαλία ή το Νότιο Σουδάν, οι αλληλοεπικαλυπτόμενες κρίσεις είχαν
σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στην επισιτιστική ασφάλεια και αύξησαν την ευπάθεια εκατομμυρίων. Ο Covid-19 επιδείνωσε επίσης τις ανισότητες και έκανε τη ζωή των εκτοπισμένων ακόμη πιο επισφαλή.
Περίπου 25,2 εκατομμύρια από τους εκτοπισμένους στον κόσμο είναι κάτω των 18 ετών και οι επιπτώσεις του εκτοπισμού
τους υπερβαίνουν κατά πολύ την άμεση ασφάλεια, την ευημερία και την εκπαίδευσή τους. Ένα υγιές και ευτυχισμένο παιδί είναι πιο πιθανό να συμβάλει σε μια δίκαιη κοινωνία και μια λειτουργική οικονομία.
Απαιτούνται περισσότερα δεδομένα για την καλύτερη κατανόηση αυτών των ευρύτερων και μακροπρόθεσμων επιπτώσεων, αλλά είναι σαφές ότι η προστασία και η υποστήριξη των εκτοπισμένων παιδιών και νέων όχι μόνο διασφαλίζει τα δικαιώματά
τους, αλλά συμβάλλει επίσης σε ένα πιο σταθερό μέλλον για όλους.
"Τα παιδιά και οι νέοι είναι παράγοντες αλλαγής. Η αναγνώρισή τους ως τέτοια είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία των αναπτυξιακών κερδών και τη μείωση του κινδύνου μελλοντικών κρίσεων", δήλωσε η Alexandra Bilak.
«Η προετοιμασία του κόσμου του αύριο πρέπει να ξεκινήσει με την ενεργό συμμετοχή και την ηγεσία τους».
