Του Κώστα Μαυρίδη - Ευρωβουλευτής ΔΗΚΟ (S&D) - Πρόεδρος Πολιτικής Επιτροπής για τη Μεσόγειο.
Το Πρόγραμμα «Σχολείο Πρεσβευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου» λειτουργεί με σκοπό την προώθηση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και των αξιών της ΕΕ μέσω των σχολείων. Στην Κύπρο λειτουργεί επιτυχώς για επτά χρόνια, με αυξανόμενη συμμετοχή σχολείων από όλη την ελεύθερη Κύπρο, υπό την εποπτεία του Γραφείου του Ευρωκοινοβουλίου στη Λευκωσία. Τις προάλλες, έγινε στη Λευκωσία η ετήσια τελετή βράβευσης των συμμετεχόντων, σε μια κατάμεστη αίθουσα, που έπαλλε από νεανικό σφρίγος.
Προσωπικά, συμμετείχα εξαρχής στο Πρόγραμμα ως ομιλητής σε δεκάδες σχολεία, Λύκεια και Τεχνικές Σχολές σ΄ όλη την Κύπρο, δημόσια και ιδιωτικά, με έμφαση στα «παραμελημένα» λόγω απόστασης ή κοινωνικοοικονομικής προέλευσης των μαθητών, αναπτύσσοντας θέματα όπως:
«Από τον αρχαίο κλασικό πολιτισμό στο σύγχρονο κράτος δικαίου της ΕΕ», «Το Μέλλον της Ευρώπης και οι νέοι», «Γεωπολιτικός ρόλος της ΕΕ στον κόσμο», «Αθηναϊκή δημοκρατία, Διαφωτισμός, Κράτος Δικαίου της ΕΕ», «Ανθρώπινα δικαιώματα και αξίες της ΕΕ» κ.ά. Συχνά, με το τέλος της ομιλίας, ακολουθούσε συζήτηση, που είχε συνέχεια διαδικτυακά, κι ενίοτε στις Βρυξέλλες/Στρασβούργο.
Στην πρόσφατη τελετή αναφέρθηκα στην αμφίδρομη σχέση ανάμεσα στον Ευρωβουλευτή και τους μαθητές/τριες, με δύο παραδείγματα σύμφωνα με τα οποία πήρα πολύ περισσότερα από ό,τι έδωσα. Το πρώτο αφορούσε μια Δευτέρα, κατά την οποία, με το κατευόδιο από το Σχολείο, οι μαθητές μού έδωσαν μια επιστολή, την οποία ανέγνωσα κατά την πτήση προς την ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου στο Στρασβούργο, όπου θα ήμουν ομιλητής το βράδυ. Τελικά, ενώ είχα ήδη προσχέδιο ομιλίας, εξήγησα στο Ευρωκοινοβούλιο από πού ερχόμουν και ανέγνωσα την συγκλονιστική επιστολή των μαθητών από ένα κράτος της Ευρώπης, που υποφέρει ακόμη από την ξένη κατοχή. Το δεύτερο αφορούσε παρέμβασή μου στην ΕΕ, το περιεχόμενο της οποίας άντλησα από το Πρόγραμμα, σχετικά με την χρηματοδότηση συμμετοχής σε ευρωπαϊκά προγράμματα. Συγκεκριμένα, λόγω απόστασης και υψηλού κόστους ταξιδίου/διαμονής, τα παιδιά και όχι μόνο, από την Κύπρο, ένα νησιωτικό και απομονωμένο κράτος στα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ, τυγχάνουν δυσμενούς διάκρισης, χωρίς ίσες ευκαιρίες. Κατά την τελετή τόνισα επίσης ότι η ΕΕ, με τις δυνατότητες και αδυναμίες της, αποτελεί το κοινό μας σπίτι, και για να έχει μέλλον πρέπει να την εμπιστευτούν οι νέοι, οι αυριανοί ευρωπαίοι πολίτες. Όπως εξήγησα, εφέτος συμπληρώθηκαν 19 χρόνια από την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, και πλέον είμαστε μια «ενηλικιωμένη» Ευρωπαϊκή Κυπριακή Δημοκρατία κι έτσι πρέπει να συμπεριφερόμαστε, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες ως ισότιμα μέλη. Οι αξίες της ΕΕ, συλλογικές όπως η ελευθερία, δημοκρατία, και ατομικές όπως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα (ιδιοκτησίας, διακίνησης κ.ά.) είναι καταγεγραμμένες στις Συνθήκες Λειτουργίας, που αποτελούν τον υπέρτατο νόμο της ΕΕ. Αυτές οι αξίες συνθέτουν το κράτος δικαίου της ΕΕ, που είναι δεσμευτικό αλλά παραβιάζονται ωμά από τη συνεχιζόμενη παράνομη τουρκική κατοχή.
Τα πιο πάνω εξηγώ σε κάθε ευκαιρία και σε ομάδες παιδιών ή άλλων από τα κατεχόμενα, επισημαίνοντας ότι το κράτος δικαίου της ΕΕ αποτελεί την εγγύηση προστασίας όλων των κοινοτήτων και κάθε πολίτη σ’ όλη την ΕΕ.
