Το Σύνταγμα της Κύπρου, παρέχει σε όλους μας, κάποια βασικά, αλλά και θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Και τα δικαιώματα αυτά λέει, οφείλουν να τα σέβονται οι πάντες. Κυρίως οι κυβερνώντες.
Ένα από αυτά τα θεμελιώδη, είναι το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου, να μετακινείται στην χώρα του ελεύθερα. Να μπορεί δηλαδή να πάει όπου θέλει και ότι ώρα θέλει, χωρίς να τον εμποδίζει κανένας. Άλλο, είναι το δικαίωμα μας να συναθροιζόμαστε. Να μπορούμε με αλλά λόγια, να πάμε να επισκεφτούμε τους αγαπημένους μας όποτε θελουμε. Η ακόμα και μαζευτούμε κάπου ελεύθερα για να διαδηλώσουμε,κατά της διαφθοράς.
Τα δικαιώματα αυτά- όπως και όλα τα αλλά που μας παρέχει το Σύνταγμα, δεν είναι τυχαία. Είναι αναπόσπαστο μέρος της ύπαρξης και φύσης μας. Είναι αυτά που μας κάνουν ανθρώπους. Χωρίς αυτά, παύουμε να είμαστε άνθρωποι και γινόμαστε, απλά αντικείμενα. Αριθμοί. Δούλοι. Και αυτοί που κυβερνούν γίνονται δικτάτορες. Τύραννοι.
Κάθε lockdown ή και αλλά αυστηρά μέτρα ,που αποφασίζει και μας επιβάλλει η κυβέρνηση επεμβαίνουν σε και καταπατούν, πολλά από τα δικαιώματα μας. Και ασφαλώς, κάθε επέμβαση στα δικαιώματα μας, συνιστά επέμβαση στην ίδια μας την ύπαρξη σαν άνθρωποι. Εξού και αυτονόητα, με κάθε «μέτρο»που λαμβάνεται, πολλοί συμπολίτες μας επαναστατούν, ενώ άλλοι υποφέρουν. Κάποιοι υποφέρουν σωματικά, άλλοι ψυχικά. Ορισμένοι μάλιστα, φτάνουν δυστυχώς, ακόμα και στα άκρα. Τόσο πολύ υποφέρουν από την επέμβαση στα δικαιώματα τους.
Το Σύνταγμα βεβαια αναγνωρίζει και προνοεί, για συνθήκες όπως αυτές που περνούμε τώρα, με την επιδημία. Και λέει σοφά, πως αν ποτέ χρειαστεί να περιοριστούν ανθρώπινα δικαιώματα για σκοπούς προστασίας της δημόσιας υγείας, οι περιορισμοί που θα επιβληθούν, πρέπει οπωσδήποτε να είναι αναγκαίοι και αναλογικοί. Με απλά λόγια, θα πρέπει τα όποια μέτρα να είναι η μόνη λύση και η έκταση τους, να μην είναι δυσανάλογη. Πρέπει να ζυγίζονται πάντα τα υπερ και τα κατά της κάθε περίπτωσης.
Δεν μπορείς, λέει το Σύνταγμα, να χρησιμοποιάς κανόνι, προκειμένου να σκοτώσεις ένα χελιδόνι. Και ορίζει σοφά, πως πρώτα και κύρια ,η κυβέρνηση οφείλει να αποφασίσει, αν η θανάτωση της υπεροχής εκείνης ύπαρξης είναι, απόλυτα αναγκαία. Να μην υπάρχει δηλαδη, άλλη επιλογή υπό τις περιστάσεις. Και αν όντως, κατόπιν μελέτης όλων των στοιχείων και τεκμηρίωσης κριθεί, πως η πράξη αυτή, είναι αναγκαία, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί η πιο ανώδυνη μέθοδος που υπάρχει για τον σκοπό αυτό... Οτιδήποτε άλλο, είναι παράνομο και απαγορεύεται.
Σκοπός των μέτρων που λαμβάνει η κυβέρνηση και τα οποία, επεμβαίνουν εδώ και μήνες , σε πολλά δικαιώματα μας, είναι κατανοητά, η προστασία των ευάλωτων συμπολιτών μας από τον ιό και η αποφυγή της συνεπακόλουθης,υπερφόρτωσης των μονάδων εντατικής θεραπείας. Μονάδες, που παρά τον χρόνο που είχαμε μπροστά μας, δεν τις επεκτείναμε. Είχαμε προφανως, άλλες, πιο προσοδοφόρες δουλειές.
Απο την άλλη όμως, τα μέτρα που λαμβάνει η κυβέρνηση (και τα οποία κάποτε δεν έχουν καν λογική) , έχουν τεράστιες κοινωνικές, ψυχολογικές και οικονομικές προεκτάσεις σε χιλιάδες άλλους. Προεκτάσεις, οι οποιες θα έπρεπε να λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη πριν επιβληθούν,τα οποία μέτρα. Διότι όταν αυτές οι παράμετροι, δεν λαμβάνονται υπόψη, ο κόσμος κατανοητά, αγανακτεί. Και αναπόφευκτα, μπαίνουμε στον φαύλο κύκλο στον οποίο είμαστε σήμερα.
Έφτασε φρονώ η ώρα για την Βουλή των αντιπροσώπων, να αναλάβει τις ευθύνες της. Πρώτα θα πρέπει να αφαιρέσει άμεσα από τον υπουργό υγείας την αποικιοκρατική εξουσία να αποφασίζει εκείνος για τα μέτρα και την ευθύνη αυτή, να την αναλάβει η ίδια η Βουλή. Μετά, την καλώ να ιδρύσει μια σοβαρή επιτροπή, για να την συμβουλεύει και στην οποία να συμμετέχουν κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, οικονομολόγοι και οπωσδήποτε, κάποιος που να ξέρει την σημασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Διότι αυτή η κυβέρνηση μάλλον δεν...
