Η ιστορία του Κυπριακού ζητήματος έχει χαραχθεί με μια ατέλειωτη αλυσίδα συνεχών υποχωρήσεων της δικής μας πλευράς προς όφελος των τ/κ με αποτέλεσμα να φθάσουμε στα σημερινά τραγικά αδιέξοδα μεταξύ δύο κρατών (διχοτόμηση) και της ονομαζόμενης Δ.Δ.Ο. (συγκεκαλυμμένη διχοτόμηση με κατοχύρωση του δικαιώματος της βόρειας τουρκοκυπριακής
συνιστώσας πολιτείας στη νότια ελληνοκυπριακή συνιστώσα πολιτεία).
Με την υπογραφή του Συντάγματος του 1960 δόθηκαν υπερπρονόμια στη μειοψηφία του 18% των Τ/Κ την οποία αναβαθμίσαμε σε «κοινότητα» με δικαίωμα veto στις αποφάσεις της Κυβέρνησης της Κυπριακής Δημοκρατίας και την παραχώρηση θέσεων στα δημόσια αξιώματα της τάξης του 30%.
Το 1963 - 64 αυτή η μειονότητα / κοινότητα σε πλήρη συνεννόηση με το βαθύ τουρκικό κράτος κατόρθωσε να δημιουργήσει τα πρώτα επεισόδια που απετέλεσαν την απαρχή του διαχωρισμού των δύο κοινοτήτων με την εκκόλαψη των πρώτων τ/κ θυλάκων.
Το 1967 η προσπάθεια του νόμιμου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας να εξουδετερώσει τον Τ/Κ θύλακα της Κοφίνου που δημιουργούσε προβλήματα στην ελεύθερη διακίνηση και την ομαλή ζωή της πλειοψηφίας του 80% των Ε/Κ , κατέληξε σε ένα Βατερλό για τη δική μας πλευρά που οδήγησε στην αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο και την ραγδαία και οριστική αποδυνάμωση της αμυντικής μας ισχύος απέναντι στα σχέδια της Άγκυρας για τον κατ’αρχάς έλεγχο και την μεταγενέστερα κατάκτηση ολόκληρης της Κύπρου.
Το 1974 το άφρον, εγκληματικό και προδοτικό πραξικόπημα της Χούντας των Αθηνών άνοιξε τελεσίδικα τις κερκόπορτες για να εισβάλει η τουρκία στην Κύπρο και να καταλάβει το 38% της Πατρίδας μας.
Από το 1974 μέχρι των ημερών μας, μια σειρά ατελέσφορων συνομιλιών μάς οδήγησε σε μια πορεία συνεχών υποχωρήσεων με αποτέλεσμα να αιχμαλωτιστούμε κυριολεκτικά μέσα στο πλέγμα των καταστροφικών χειρισμών των εκάστοτε συνομιλητών μας που τάχθηκαν – αλλοίμονο – να προασπιστούν τις τύχες και το μέλλον εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων της
Κύπρου.
Από το δημοψήφισμα του Απριλίου 2004, κατά το οποίο οι Έλληνες της Κύπρου άσκησαν το αναφαίρετο εκλογικό τους δικαίωμα επί του προβληματικού και ετεροβαρούς υπέρ των τουρκοκυπρίων σχεδίου Ανάν, κτίστηκε μια πρωτοφανής προπαγάνδα που ήθελε τους Ε/Κ μονίμως ως «υπαίτιους» της συνεχιζόμενης διαίρεσης της Κύπρου και τους Τ/Κ ως τα αθώα
θύματα του «σωβινισμού» των Ελληνοκυπρίων .
Η διεθνής προπαγάνδα βρήκε – ατυχώς – ανέλπιστους συμμάχους από μερίδα πολιτικών δυνάμεων αλλά και απλών πολιτών να συντηρούν τον μύθο περί απομόνωσης των Τ/Κ και της δήθεν προσπάθειας των Ε/Κ να τους αποστερήσουν τα δικαιώματα νομής εξουσίας της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα δεν είναι καθόλου τυχαίο που η ηγεσία μας παραχώρησε γην και ύδωρ στους Τ/Κ με τις συμφωνίες Χριστόφια – Ταλάτ το 2008 και Αναστασιάδη – Έρογλου το 2014.
Η πρώτη διατύπωνε ρητώς ότι «. . . Αυτός ο συνεταιρισμός θα έχει μια ομοσπονδιακή κυβέρνηση με μια και μόνη διεθνή προσωπικότητα καθώς και μια τ/κ συνιστώσα πολιτεία και μια ε/κ συνιστώσα πολιτεία, οι οποίες θα έχουν ισότιμο καθεστώς».
Και η δεύτερη κατέγραφε μεταξύ άλλων τα εξής επιβαρυντικά:
«. . . η κυριαρχία θα προέρχεται εξίσου από Ε/Κ και Τ/Κ....και το κατάλοιπο εξουσίας θα ασκείται από τις συνιστώσες πολιτείες».
Μετά το ναυάγιο των συνομιλιών στο Γκρανς Μοντανά το 2017 το οποίο οφείλεται στην πρόταξη απαράδεκτων θέσεων και διεκδικήσεων της τουρκικής πλευράς, όπως η επιμονή για μια θετική Τ/Κ ψήφο σε όλες τις αποφάσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης και η αξίωση για παραμονή τουρκικών στρατευμάτων και μετά τη λύση, Ελληνοκύπριοι πολιτικοί και συνοδοιπόροι τους «αγωνίστηκαν» διαχρονικά μέχρι και σήμερα να επιρρίπτουν ευθύνες στη δική μας πλευρά, χύνοντας άφθονο νερό στο μύλο της τουρκικής προπαγάνδας.
Συντηρήθηκε λοιπόν και ισχυροποιήθηκε ο μύθος ότι οι οιονεί ένοχοι για τη μη επίλυση του Κυπριακού προβλήματος αλλά και απόλυτοι υπαίτιοι είμαστε εμείς οι Ε/Κ και οι Τ/Κ (αλλά και η τουρκία) είναι τα θύματα του ....φανατισμού και του εθνικισμού μας!
Είναι, συνεπώς, ηλίου φαεινότερον ότι η τουρκική πλευρά, εκμεταλλευόμενη το παρατεταμένο αδιέξοδο των συνομιλιών και τον μύθο που συντηρήσαμε εμείς οι ίδιοι για την δήθεν αδιαλλαξία μας, ήγειρε την αξίωση για λύση δύο κρατών με αποτέλεσμα να ασκηθεί πίεση τόσο την πολιτική μας ηγεσία όσο και στον διεθνή παράγοντα να «εκλιπαρούμε» για τη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με όλα τα βαρίδια και τις καταστροφικές ρυθμίσεις που έγιναν αποδεκτά δια χειρός πολιτικών μας ηγετών.
Αξίζει να αναφερθεί ότι τα αλλεπάλληλα – ούτω καλούμενα – Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης εδραίωσαν κατά τις τελευταίες 3 δεκαετίες, από το 2004 μέχρι και επί των ημερών μας , το κατοχικό καθεστώς σε μια αυτόνομη « άτυπη κρατική οντότητα».
Οι αυξανόμενες διελεύσεις δια των οδοφραγμάτων τα οποία λειτουργούν ως «διασυνοριακά φυλάκια», η συμφιλίωση των συμπολιτών μας με τα δεδομένα της κατοχής, η οικονομική ενίσχυση των κατεχομένων, οι εμπορικές συναλλαγές με τον εκφυλισμό του κανονισμού της Πράσινης Γραμμής (αυξήθηκαν οι εμπορικές συναλλαγές κατά 328% !) και η εμπέδωση του
αισθήματος, εκατέρωθεν, για χωριστή διαβίωση είναι μόνο μερικά δείγματα των ευφάνταστων πολιτικών μας για την δήθεν επανένωση της Πατρίδας μας.
Μέσα σ’ αυτές τις τραγικές υποχωρήσεις και διολισθήσεις μας, ο εκπρόσωπος των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο κ. Κόλιν Στιούαρτ, στην τελευταία έκθεσή του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 17/1/24 ξέπλυνε κυριολεκτικά τις παραβιάσεις των τουρκικών στρατευμάτων στην γραμμή αντιπαράταξης (Αμμόχωστος, Πύλα, Δένεια, Στροβίλια, Άγιος Δομέτιος κλπ) και κάλεσε την πλευρά μας να δώσει και άλλα ....δώρα προς τους Τ/Κ για να πειστούν να προσέλθουν στο
τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Ως γνωστόν τα εξαγγελθέντα από τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας 14 μέτρα προς όφελος των Τ/Κ έτυχαν χλευασμού από τον Τ/Κ ηγέτη Ερσίν Τατάρ τα οποία χαρακτήρισε εικονικά, ανεπαρκή και ως φιάσκο για δημιουργία εντυπώσεων !
Ο πρόσφατος διορισμός της απεσταλμένης του Γ.Γ. του ΟΗΕ Μαρίας Ολγκίν Κουεγιάρ – προσωπικής ή ειδικής δεν διευκρινίστηκε ακόμα – και η έναρξη των προσπαθειών της για αναζωογόνηση των προσπαθειών επανέναρξης των διαπραγματεύσεων για οριστική επίλυση του Κυπριακού, ευχόμαστε να μην αποβεί προς την κατεύθυνση υλοποίησης της νουθεσίας του Γ.Γ. του ΟΗΕ μετά το ναυάγιο των συνομιλιών στο Γκρανς Μοντανά: «Να επιστρέψετε στην Κύπρο και να αρχίσετε να σκέφτεστε νέες ιδέες που θα τετραγωνίσουν τον κύκλο» κάτι δηλαδή ως συνομοσπονδία για να αποφύγουμε τη λύση των δύο κρατών.
Οι πολιτικές ηγεσίας μας τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα επωμίζονται τεράστιες ευθύνες για το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού αλλά και για τις προεκτάσεις και επιπτώσεις στα ευρύτερα εθνικά μας συμφέροντα.
Γιατί το μέλλον της Κύπρου είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το μέλλον της Ελλάδας και του ευρύτερου οικουμενικού Ελληνισμού.
*Αντιπρόεδρος του Κυπριακού Κέντρου Μελετών
Υ.Γ. Τη στιγμή που καταγράφω αυτές τις σκέψεις , η απεσταλμένη του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. δηλώνει ότι αποδίδει βαρύνουσα σημασία στην «κοινωνία των πολιτών» με την οποία πραγματοποιεί ήδη εκτεταμένες επαφές .
Με τρομάζει κυριολεκτικά η σκέψη αν οι «ημέτεροι» εκπρόσωποι αυτής της κοινωνίας θα βομβαρδίσουν την κ Κουεγιάρ με τους ισχυρισμούς ότι είμαστε υπαίτιοι και ένοχοι για τη δημιουργία και τα αδιέξοδα στην πορεία του Κυπριακού προβλήματος.
Αυτοί οι κύκλοι είναι γνωστοί , όπως γνωστές είναι και οι θέσεις τους που υπογείως αλλά και φανερά υποσκάπτουν τον αγώνα μας για στοιχειώδη- έστω- δικαίωση.
Τι κάνουν οι νουνεχείς πολίτες και η Ακαδημαiκή Κοινότητα των συμπατριωτών μας ;
