Το σκόλασμά των Γυμνασίων με τις βροχές ήταν νυχτερινό και ολίγον περιπετειώδες.
Με τον Θεόδωρό κάμναμε κατά κάτω προς το δρόμο του Νοσοκομείου. Από την πίσω μεριά του παράδεισου των φλίππερ, των πιλλιάρτων, των τζουκ μπόξ. Περνούσαμε απέναντί από το δρόμο των Κατεψυγμένων του Βουνιώτη και τραβούσαμέ ολίγον ανηφορικά προς την Κλινική του Ιωσηφίδη. Από εκεί στρίβαμε αριστερά και κατόπιν δεξιά.
Όλα αυτά καθώς συζητούσαμε και συχνά εκούντούν και τον Καρκαντα μου στυλ Κουρσε.
Τρία χρόνια σκόλασμά αναλύσαμε εκατοντάδες θέματά του Επιστητού καθώς και του Εφηβικού μας σύμπαντος.
Με βήμα ταχύ. Είμαστε και οι δυο στην ομάδα μεγάλων αποστάσεών.
Πάντα βλέποντας την πλάτη του Παττίχη αλλά με γερα πνευμόνια και προοπτικές κατά τον Κύριο Λουκά.
Εκερτίσαν μας όμως τα βιβλία και οι οραματισμοί, προτίστως αντικατοχικοί.
Το λοιπόν νύχτα σχεδόν εφτάναμε στο δρόμο κάτω από τα Φώτα του Συμιλλίδη ή αλλοιώς γνωστη ως η Στράτα του Κέντρου του Αρίφή και ύστερα ο δρόμός του Αβενίτα.
Επκιάναμεν τη Γειτονιά του Άη Γιάννη χώμάτά τόύ Σίνε Βόλος και του απεναντί κηπουθκιού γίά νά τέρμάτίσόύμέν Ολυμπίου Διός να καληνυχτηστούμε βάζοντας άνω τελεία εις τα φλέγοντα διαλογικά σεμινάρια συζητήσεως γιναξιητικής και φιλκής βεβαίως με εκατέρωθέν εποχειρήματά και γελιά πόλικα.
Ο φιλος μου έμπαινεν εις την οικία την κεκοσμημένην με τραπέζίν του πιγκ πογκ και το κουρσέ ανελαμβανε καθήκοντα μεταφοράς μου εις την Οδόν Τροόδους μέσω φώτων Συμιλλίδη και όδου Ιωάννη Κυριακίδη όπου συχνάκις ενεδιδα εις τον πειρασμόν ελέγχου των στουτιό καρας και της Σάλας του Σίμου για να δω αν φτοιάχνούν κάτι με τον Μαρίνο ή αν δούλεψε καμμιά μελωδία στα στιχάκια που σκάρωνά....
Εκείνες οι νύκτές μιας άλλης γλυκήτητάς με γαρνιτούρα λλίης ψύχράς περιλάμβανάν κάποτε και στάση στο Ίδρυμά Παναγίδη για συντονισμό με τον Πάμπό τον υπεύθυνό της Λέσχης Νέων που γεμιζε τη ζωή μας δραστηριότητές ή ένα πέρασμά από του Κύριού Πόλυ Καίτη το φροντιστήρίο γυρώ στις έξι που αλλαζε η βάρδια για μια γρήγορή κουβέντα για τα ποδοσφαιρικά ή απλά μια Καλησπέρα, να πούμε τα νέα, να προγραμματιστούμε.
Ο δύναμός ήταν καλός το ποδήλατο έφεγγε την Τροόδους όταν έφταννα.
Το βαφείο του μάστρε Βλάσκου ήταν ακόμη ανοικτό.Συχνα πογιάτιζε βραδυ γιατί ήταν ήσυχα.
Έβαζα το ποδήλατό στην αυλή για να μπώ σπίτι.
Στο τραπέζι ο Τραχανάς άχνιζε... "Άτε γιε μου πριν να κρυάνει η σούππα..."
