Εκρατούσαμεν το σελίνιν μας το μισούιν μας να το πάρουμεν στο Ταμιευτήριον. Φασούλιν φασουλούιν .
Στο συνεργατικόν της γειτονιάς μας γωνία Αποστόλου Βαρνάβα και Τροόδους έρκετουν με έναν τραπεζούιν ο συνεργατιστής εισπράκτωρ που το έστηννεν νάκκον παρατζει που το ταμείον .Ήταν ο κύριος Άριστος νομίζω μετακινούμενος υπάλληλος του Συνεργατικού που εισεπραττε καταθέσεις για τα δεφτεράκια καταθέσεων της γειτονιάς.
Ήταν κάπου στα 1971 ή 1972 τότε που η αποταμίευση και οι συνεργατιστικές αγορές δυνάμωναν τον Συνεργατισμό .
Ποιος να πίστευε τότε πως θα τον κατάκλεβαν οι επιτήδειοι οι έξυπνοι για να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε.Να λεηλατηθούν Συνεργατικές εταιρείες χωρίς πρόβλημα για να σκεπαστούν κομματικές κλοπές εκατομμυρίων για χαττήρι χρηματοδοτών ή άλλων επιτηδείων εξουσίαν εχόντων.
Δεν φτάσαμε τυχαία μέχρι εδώ.Τραγική έλλειψη ηγεσίας .Πολιτικό προσωπικό χωρίς αντιστάσεις.Μια ελίτ πλουτοκρατών αδίστακτα αδιάφορή για τον τόπο. Οικονομική μονομέρεια σε ρυθμούς αρπαχτής.
Και στις γειτονιές ο κοσμάκης να παλεύει για την επιβίωση.Μεροδούλι μεροφάι .
Μοναδική μας ελπίδα ο Θεός.
Οι του κόσμου τούτου μας πούλησαν ..
