Τσικνοπέμπτη τότε που ήμασταν μπεκκιάρηες σε κάτι ενοικιαζόμενα δωμάτια κάτω που τα Λανίτεια.Νομίζαμε πως μόνοι και νηστικοι θα περνούσαμε το βράδυ τζιαι ήταν να ππέσουμενγλήορα για να ονειρευτούμεν κνέναν τραπέζιν εις του Τατά μας εις τη Δρούσιαν..
Ακούστηκέν όμως κατά τις έξι μια φωνή αρκοντική που τη διπλανήν αυλήν.
Άτε κοπέλλια κοπιάστε να πκιούμεν κανέναν κρασούιν έναν κοννιάκκιν μονάστερον για το καλόν.Πόψε Τσικνοπέμπτη εσάσεν η θκειά σας τηανιές.Έφερα τζιαι ζαλατίναν λουκάνικα .Ήρταν τζιαι τα παιθκιά μας.Εννα χαρούμεν λλίον.
Επήαμεν νάκκον αντροπκιάρικά.Επεράσαμεν βασιλικά.Ετράουδησεν μας ο μάστρε Ευριπίδης.Είπαμεν τζαι εμεις τα παφίτικα μας.
Που τότες κάθε νύχταν Τσικνοπέμπτης εν ηξηάννω τζειντα λουκάνικα τχιαι έναν τραούδιν πουπεν ο Λούης.
Πάμε λυγιζοντας κυπαρισσέννιοι..
Η θκεια μας απάγγειλεν εις το τέλος έναν τραούδιν του ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΟΡΦΥΡΑ πουξερεν που το Δημοτικόν..
Για τα γλυτζιά στο τέλος γράφω άλλην φοράν...
Ατε πριγκιπόπουλά εις υγείαν τζιαι ετσούγκραν τις καντήλες ο καλός ο πελεκάνος ο γείτος μας.
Δόξα σοι ο Θεός πόψε βασιλεύκουν τζιαι οι φτωσιοι.Ως τζιαι κκεφτέες με κορνμπιφ έχουμεν.
Οι αρκόντοι έτσι μεζεν εν έχουν....
Τσικνοπέμπτη τότε που ήμασταν μπεκκιάρηες...
