Αφιερωμένο στο Savvas Vassiliou
Τα πρωτοδοκίμασα νομίζω στο μπακάλικό καφενείο της Κας Θέλμας της μάμας του Μάριου που έπαιζεν μάππαν μαζίν μας στο Μαρακάννα του Ζ' Δημοτικού και βεβαίως στο Ίδρυμαν Παναγίδη με τον Τάσον τον μακαριστόν Πανίκκον,τον Πάνο και τον Χρίστο Ιακώβου.και βεβαίως τον Φίλιο και τον Νεόφυτο Μορφήν τον λίαν αγαπητόν.
Ήταν μυστηριώδους σχήματος και είχαν τον κωδικόν έναν τρίγωνο παγωτόν.Της κρέμας εχανουνταν γλήορα τζιαι δώστου ύστερα πας τζείνα του φρούτου.
Τιμή ειδική για την φτωχολογιάν που εν ημπόρεν να ποσώσει τις πακκίρες για την αισθαντικήν πλάκαν ή το χωνάκίν αγρινόν της Ρέτζις.
Άμαν σε εδυσκολεύκαν στο άννοιμαν εβαλλέ στο μες τη μεση των γονάτων σου τζιαι έσφυγγές το σιγά σιγά ωσπού να ακροφανεί η μουττούα της γωννιάς του εσσωτερικώς φυλακισμένου παγωμένου εδέσματος.Ούλλοι οι μιτσσιοι τζιαι οι μιτσιες της γειτονιάς εμάχουνταν μισήν σχεδόν ώραν για να το τελλεώσούν .Στου Χαράκη αμάν το εποστάσσαν κάποιοι εσσιηζαν το χαρτόνι να μεν πετάξούν ούτε σταξξιάν.
Μέσά στό ίδιον ψυγείο του Μαχαζιου της Θέλμας που πριν φύουν οι εγγλέζοι ήταν τζια φις εντ τσιπς είσιες την ευκαιρίαν να περιεργαστεις αστραπιαιώς και τα μυθικά οικογενειάκά ορθογώνια παγωτα που είχαν καλόν πάχος τζιαι είχαν να πουν στην γειτοννιάν πως εγοράζαν τα μονον οι Εγγλέζοι τζιαι κανένας δικός μας εκατομμυριούχος.
Έπαιζαμεν μάππαν μες την πυράν ως το δείλις ύστρα εφκαιναμεν που το ττέλιν του Εβδόμου εππιάναμεν την Αποστόλου Βαρνάβα εβουττουσαμεν μες το ψυγείον αρπάσαμεν πόναν τρίγωνον επλερώναμεν την καν Θέλμαν ή τον Κον Μιχάλήν τζιαι εκατηφορίζαμεν για τη χωράφαν μας βασιλλιάες.
