Το γήπεδο κοντά στον παλιο ραδιοσταθμό ήταν το πρώτο κανονικό γήπεδο της γειτονιάς του Χαράκη. Πολλοί το έλεγαν γήπεδο της Σαυπάρκο. Άλλοι γηπεδο του Αντρέα Χριστοφίδη. Άλλοι γήπεδο του Ιδρύματος Παναγίδη.Το σίγουρο είναι πως όλες οι χωράφες της γειτονιάς πανηγύριζαν για τα πολύ ωραία ξύλινα του γκολπόστ και τον πολύ καλό αγωνιστικο του χώρο.
Ήταν η επίσημη έδρα του Συλλόγου Αντρέα Χριστοφίδη που διοργάνωσε το 1977 ένα εντυπωσιακό επτα καθ ομάδαν με όλες τις ομάδες της ΠΑΑΟΚ.Τότε έφτασαν στη γειτονια όλα τα χωριά της Λεμεσού.Μαζί με τα αγροτικά σωματεία της πολης γέμισαν ποδόσφαιρο την ενορία μας από τις δέκα το πρωί μέχρι αργά το βράδυ.
Ακολούθησε η ΑΟΚΝΕΛ με παρόμοιο πρωτάθλημα.Θριάμβευσε το Κ.Ν.ΚΥΒΙΔΩΝ
Εδώ χαρήκαμε ποδοσφαιρό αγροτικό.Μετά το ριγάρισμά.Όλοι έπαιζαν με παπούτσια σεπο Τσεκοσλόβακίας ένα κράμα καουτσούκ και μαύρου ρούχου
Έδώ είχε έδρά του και το τρίτο σωματείο της γειτονιάς Κ.Ν.ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΑ με γκολκήπερ τον μαθητή του Αθηναιδείου Κόκο Παρασκευά.
Επαιζαν και οι τάξεις του Στ Λυκείου το απογευματινό τους πρωτάθλημα εδώ με τον Σταυρινό σε μεγάλα κέφια.
Ένα γήπεδο εκατοντάδες ιστορίες. Θα επανέλθουμεν με πλουσιες περιγραφές. Προς το παρων σημειώνω πως εδω έπαιζε και ο αδερφός μου Χριστόδουλος που κατόπιν έπαιξε στον Απολλωνα και με την ΑΠΕΠ στην Α κατηγορία. Μου θύμησε σήμερα αρκετά για το αγαπημένο μας γήπεδο.
