Οι διαγωνισμοί συγκροτημάτων οργανώνονταν κάθε χρόνο νομίζω στο Θέατρο του Λανιτείου.
Ήταν διαγωνισμοί σχολικών συγκροτημάτων κάποτε και τροβαδούρων που τραγουδούσαν μόνοι ή με ακόμη ένα ή δυο όργανα συνοδευτικά.
Η κριτική επιτροπή ανέβαινέ μάκρυά από την θορυβώδή γεμάτη μαθητική ζωή πλατεία.
Στον εξώστη η κριτική επιτροπή θα δεχόταν τα πυρά παραπόνων μετά την απόφαση βραβεύσεών.
Η πλατεία ήταν αμφιθεατρική.
Καρέκλες ξύλινές κινηματογράφου που έκλεινάν μόνες.
Ωραία κλιμακωτά σκαλο...πάτια μήκος ενός μέτρου.
Οι τοίχοι ψηλοί με τα γνωστά κοκκινα τουβλάκια μέχρι πάνω.
Έξι στήλες εναλλάξ με τον λευκό τότε τοίχο οπλισμένων κολώνων.
Η σκηνή δυσανάλογα μεγάλη με παρκε δάπεδο και κουρτίνες βελούδο.
Υπήρχε από το πρωί προετοιμασία.
Να στηθούν οι μικροφωνικές, τα αμπλιφαιάρ,τα ηλεκτρικά για τα μπάσα.
Τα μικρόφωνά για τις φωνές των τραγουδιστριών και των τραγουδιστών των συγκροτημάτων.
Τα συγκροτήματα ήταν πολυφωνικά με ποικίλα ρεπερτόριά.
Η Τεχνική πάντα με λαικά και μπουζούκι
Μπαλάντες με κιθάρες ακουστικές η περιφέρειά και όσο πλησιάζαμε στο κέντρο πληθαινάν τα ηλεκτρικά μέσα.
Οι κιθάρες τα μπάσα τα συνθεζαιζερ τα ηλεκτρικά αρμόνια...
ώΣτις κολώνες είχε γύρω κατί ορθογώνια βαθουλώματά.
Η οροφή ήταν επίσης με κλιμακωτή κλίση.
Για να βγεις στη σκηνή υπήρχαν ξύλινα σκαλοπάτια ένθεν και ένθεν.
Στη μνήμη πολλών τα σκαλοπάτια είναι συνδεδεμένα με τα πρώτα τραγούδια σημαντικών συγκροτημάτων.
Με μπάντες του Γυμνασίου μας με τον Μέλιο τον Χριστάκη τον Χρύση τον Μιχάλη και τον Σίμο πάντα στα ντραμς.
Πρώτη φορά το Στ Γυμνάσιο συμμέτείχε το 1981.
Είμασταν Γ Γυμνασίου...
Μεγάλη μέρα,για κάποιους μια αρχή που ακόμη συνεχίζει μουσικά και μελωδικά.
Νομίζω πως εν εφκήκα ποττε μου στον εξωστη ετούτου του θεάτρου.
Ένα θέατρο μια γενιά συγκροτημάτων μνήμες μουσικές.
Στιχοι για μελοποίηση μουσικές μικρες νέες μελωδίες...
Ακόμα τραγουδούσαμε ....
