Ο μάστρος ελάλεν. Είναι όλα προδομένα. Μα επάσκιζεν να ετοιμάσουμεν τη γραμμην. Χαρακώματα. Πυρομαχικά. Μα τα μμάθκια του είχαν μιαν θλίψην. Τον πόνον της νούσιμης πρωτινής Κύπρου πον της άξιζεν τέθκοιον ματζελλιόν. Εμείναμεν μητά του ώρες πολλές. Ήτουν μια κόλαση. Όλμοι πυροβολικόν πεζικον που ερκετουν μιλιούνια. Εκρατούσαμεν. Έτσι μας ελάλεν που τον ασύρματον.Ύστερις ερέξαν τα αρματα που μες το ναρκοπεδιον. Ήταν προδομένη.. Η διάβαση θκιάβα για τους κλέφτες...
Επολεμούσαμεν. Ωσπού τζιαι είπεν μας πριν το μεσημέριν.Υποχωράτε να σωθείτε να στηθει άλλη γραμμη.
Μες τη φωθκιάν πυροβολώντας εκάμαμεν κατα πίσω. Ο μάστρος έφυεν ομπρος.
Εξωμείναμεν πέντε μεσσεναν σπίτιν πλιθαρένον. ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΝΎΧΤΑΝ ήβραμεν θκιάβαν τζιαι εφτάσαμεν στη γραμμήν πουν στήσαν για να σώσουν την Λευκωσίαν.
Εξημέρωνεν της Παναγίας τζιαι πότε έκλαια τον μάστρον μας το λεβέντην. Πότε ελάλουν ενναν εις το Βουνόν να πολεμά ακρίτας.
Εκαμα χρόνους να πνάσει η ψυσιη μου.
Μα τζειντα αμμάθκια τα πικραμμένα του λεβεντομάστρου μας ...κόμα τζυνηούν με τον Αουστον.
Πκοιος εν ο μάστρος μου
Τάσος Μάρκου...
Της στράτας του Γληόρη άδρωπος..
Εθώρες ον τζιαι λάλες εν αγγονας του Μακρυγιάννη
Λεβεντοτζυπριώτης..
Ανήρ άλλου φωτός...Τέκνον αρετοστόλιστον απου γεννησιμιού του.
Ο μάστρος ελάλεν. Είναι όλα προδομένα.
