Θα τα γράψω ολίγον πρώτινά. Τόσα θκιαλέματα για να σωθούν οργανισμοί να σωθεί ο τόπος τζιαι πάλε εν μας τιμούν οι επίλογές μας. Όπου τον αππωμένον τον κατέχοντα ως βασικόν προσόν μίαν περιφοράν εις χωρα ίτικας δεξιώσεις που αρωστάς κάποτε να θωρείς τες φωτογραφίες τους όι να πάεις τζιολάς να κραείς έναν ποτήριν τζιαι να καρτερας τους φωτογράφους νάρτουν. Τζιαι μια ζωήν να λαώνεται που τα ξηφώθκια ο απλός ο κοσμάκης για να κουλλιαντηρίζουν την έπαρσήν τους τα κοπελλούθκια πον ηξεχουρίζουν το αμπέλιν που το ποστάνιν πως εκάμαν το κατα δύναμιν για το Συνεργατισμόν κυριολεκτικά διαλύοντας υγιεις Συνεργατικές Εταιρείες έτσι για να περνά ο τζιαιρός. Τζιαι ύστερις να φταίει για τα δισεκατομμύρια ο απλός πολιτης που έν του κτίσαν του καθε σωτηρα του τόπου σκοπιάν πόξω που το σπίτιν του άμπα τζιαι δρώσει στη θητείαν του..
Εφτύσαν γαίμαν οι πρωτινοί να κάμουν Συνεργατικά για να τους γυρίζουν ταινίαν να μας τους δείχνουν εις τα νέα να μεν μας ηβρίσκει ο νεπαμός.
Έτο νά ρτουν μιαν νύχταν ο Νικοδημος Μυλωνας, οι Λευκονοιτζιάτες ,ο Νέαρχος Κληρίδης, οι Καλοχωρίτες με τον παπά Σολωμόν να φκουν μες τη Χώραν να δούμεν αν θα τα φκάλετε πέρα με τους παλιούς τους τους τρόπους τζιαι τες χωρκάτικες τους κουβέντες τζιαι τη ματσούκαν πον να κραούν.
Να δούμεν α θαντέξουν τα σκαρπίνια πουννα κοπείτε ττου βούρου....
