«…..Πόσο αγώνα δρόμου διανύσαμε για να καταλήξουμε σ' αυτή την υποτέλεια; » - Κυριάκος Χαραλαμπίδης , Ποιητής
Οι μαύρες επέτειοι του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής μάς σημαδεύουν κάθε Ιούλιο και Αύγουστο και ανοίγουμε τις πληγές της ψυχής μας για να κάνει ο καθένας – όπως μπορεί, όπως ξέρει και αισθάνεται – τη δική του ενδοσκόπηση και
μέσα από αυτή να αναπολήσουμε από πού αρχίσαμε και πού βρισκόμαστε.
Τα γεγονότα και οι εξελίξεις που σημάδεψαν την πορεία μας μέσα στα 48 χρόνια της κατοχής της μισής μας πατρίδας μοιάζουν σαν κρίκοι αλυσίδας εγκληματικών λαθών, ασύγγνωστων παραλείψεων, επιζήμιων χειρισμών και αχαρακτήριστων μεθοδεύσεων.
Αποτύχαμε παταγωδώς να υπερβούμε τους εγωϊσμούς, τις μικρότητες και τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες και δεν κατορθώσαμε ποτέ να χαράξουμε – έστω στοιχειωδώς – μια σταθερή και υπερκομματική στρατηγική που θα μας απάλλασσε από τα δεινά της κατοχής και θα μας οδηγούσε στην απελευθέρωση, την προοπτική, την ειρήνη και την επιβίωση.
Αφήσαμε το χρόνο να διαβρώσει καθοριστικά τη συνείδηση, το φρόνημα, τις αρχές, τις αξίες και τις αρετές που είχαμε ως λαός και καταντήσαμε να κυνηγούμε χίμαιρες και πρόσκαιρα κέρδη.
Φορτώσαμε στο λαό μας ενοχές και τον οδηγήσαμε στην παραίτηση, την αδιαφορία, την απελπισία και την αυτοαναίρεση.
Από αξιοπρεπείς ηττημένοι καταντήσαμε αναξιοπρεπείς εθελόδουλοι.
Δεν καλλιεργήσαμε ποτέ την κουλτούρα της περηφάνειας, της αντίστασης, της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού και παραμείναμε έρμαια μιας μακροπρόθεσμης, άριστα σχεδιασμένης και άρτια μεθοδευμένης τουρκικής πολιτικής που διαβρώνει
συνειδήσεις και ισοπεδώνει αντιστάσεις με τη δική μας συνενοχή και συνέργεια .
Υιοθετήσαμε νοοτροπίες που καλλιεργούν την ηττοπάθεια, τη μιζέρια, την αποχαύνωση και τη συμφιλίωση με τα τετελεσμένα της κατοχής και στερήσαμε από το λαό μας το όραμα και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.
Αποστερήσαμε από τη νεολαία μας τα ιδεώδη και ιδανικά των προγόνων μας και της κληροδοτήσαμε μια πολιτική , κοινωνική ,οικονομική και πολιτισμική χρεωκοπία.
Αφήσαμε την ελεύθερη μισή πατρίδα μας να καταντήσει ένα ξέφραγο αμπέλι για παράνομους μετανάστες που απειλούν την κοινωνική συνοχή, την εθνική μας ασφάλεια ,την γαλήνη και την ηρεμία των νομίμων κατοίκων της ,ενώ ολοφάνερος είναι ο κίνδυνος της δημογραφικής αλλοίωσης που θα μας μετατρέψει σε θλιβερή και φοβισμένη μειοψηφία στον ίδιο τον τόπο μας .
Αυτό τον τραγικό Αύγουστο – 48 ολόκληρα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή – τα σημάδια της κόπωσης, της διάβρωσης και της συμφιλίωσης με την κατοχή, καταγράφονται σε σχετικό ρεπορτάζ, σύμφωνα με το οποίο, κατά το α’ εξάμηνο του 2021 διήλθαν από τα οδοφράγματα προς τις κατεχόμενες περιοχές 97,020 ενώ κατά την αντίστοιχη περίοδο του 2022 ο αριθμός αυξήθηκε στο 1, 298,017.
Αυτό το τραγικό καλοκαίρι, κάτω από την σκιά των απειλών και των μεθοδευμένων από την τουρκία βημάτων για την προσάρτηση της κατεχόμενης πατρίδας μας, δυστυχώς μεγάλη μερίδα συμπατριωτών μας διέρχονται από τα οδοφράγματα της διαίρεσης όχι για να προσκυνήσουν στις εκκλησίες και στα μνημεία μας, αλλά για να κολυμπήσουν αμέριμνοι στις θάλασσές μας, να διανυκτερεύσουν στα κουρσεμένα ξενοδοχεία μας, να απολαύσουν τα δήθεν φτηνά εδέσματα στα κλεμμένα εστιατόριά μας και επιστρέφοντας να γεμίσουν και το αυτοκίνητό με τη φθηνή βενζίνη των τουρκικών πρατηρίων.
Αυτό το τραγικό καλοκαίρι των 48 χρόνων της σκλαβιάς μας, οι συμπολίτες μου θα περάσουν από την οδό Δημοκρατίας της γενέτειράς μας Αμμοχώστου και θα περπατήσουν δίπλα ακριβώς από το άλλοτε «Ελληνικόν Γυμνάσιον Αμμοχώστου» που
σκεπάζουν δυο τεράστιες σημαίες της τουρκίας και του ψευδοκράτους. Θα ρίξουν κρυφές ματιές στα σύμβολα της ταπείνωσής μας και θα συνεχίσουν τον τουριστικό τους περίπατο στην άλλοτε περιφραγμένη πόλη τους που χρόνο με τον χρόνο γίνεται βορά στο τουρκικό αδηφάγο θηρίο.
Αυτός ο τραγικός Αύγουστος πληγώνεται από τα σημάδια της βαθειάς διαίρεσης της πολιτικής μας ηγεσίας , όπου μερίδα υποψηφίων μνηστήρων του Προεδρικού θώκου πλειοδοτεί στον αγώνα της επίρριψης ευθυνών στη δική μας πλευρά για το ναυάγιο του Γκράνς Μοντανά μετατρέποντας το θύμα σε θύτη και τον εισβολέα σε ειρηνοποιό.
Αδιαφορώντας αν αυτά τα κτυπήματα επιφέρουν θανάσιμα πλήγματα στο ήδη ακρωτηριασμένο κορμί της αιμάσσουσας πατρίδας μας.
Μέσα σ’ αυτό το θλιβερό τοπίο λοιπόν , είναι δύσκολο έως αδύνατο να ανιχνεύσει κάποιος σημεία ανάσχεσης από την επερχόμενη οριστική καταστροφή.
Κάποιος βετεράνος πολιτικός, ο Νίκος Ρολάνδης, είπε κάποτε πως για να βελτιωθούν τα πράγματα στην Κύπρο θα πρέπει να γίνει μια επανάσταση μεγαλύτερη από την Γαλλική Επανάσταση του 1789 !
Οι επόμενοι κρίσιμοι μήνες ίσως δώσουν κάποια μηνύματα!
Ίδωμεν!
*Αντιπρόεδρος Δ.Σ,. του Κυπριακού Κέντρου Μελετών
