Για την Κύπρο και την πορεία του λαού της

ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΔΟΥΛΟΠΑΡΟΙΚΩΝ
Η ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΗΡΩΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΣΙΟΙ ΤΟΥ ΒΙΟΥ

Ίσως η πρώτη μορφή ηρωισμου και θυσιας που γνωρίσω μικρός ήταν ο Γρηγόρης Αυξεντιου.Σε ένα βιβλίο για τη Μόνη Μαχαιρα στις αφιερωμενες σελίδες για τη θυσια του.Απο τότε ειχα σταδιακα εμβαθυνει σε μιαν ακριβη αλήθεια.Ο τόπος τούτος είχε και ανθρωπους φωτεινους,αναργυρους με οράμα για τον λαό του.

Έτσι όπως και άλλοι νέοι της εποχής μας ελπιζαμε στην παρουσία τετοιου μεταλλου ανθρώπων στην πολιτικη του τόπου που να ορισουν μιαν πορεία του λαού μακραν του ακραιου καταναλωτισμου και του εγωιστικου υπερπλουτισμου εις βάρος των άλλων πρωτινων ανθρωπων της Κύπρου μας.

Με τα χρόνια αυτες οι μορφές σπανιζαν στην πολιτικη ζωή της ημικατεχομενης Κυπρου.Ανεδυοντο δε κάποιες συμπεριφορες σε κομμάτα
και Κινήσεις αναξιες και να τις περιγραψεις.Κατι αππωματα,κάτι υπερπροβολες υπο την ξενικην επωνυμιαν λαφιστα ι λ...

Κάθως η αρνητική αυτή βιωτη αυτη οδηγει σε χιλιαδες σταυρόυς προτιμησεις και σε ηγετικες προσωπικότητες με ειδικό βάρος πολύ κατωτερον του Γρηγόρη ...

Πολιτική πορεία του μανικιουρ και του πεντικιουρ ως η επιβαλλομενη εκδοχη.
Έτσι ο λαός το κομμάτι του εκεινον που δεν έχει ξεπλυθει η ψυχη του από τα λαφινστα ι λ αναζητει μόνος την πολιτικήν.του πορειαν. Με μόνην παρηγοριαν του την ύπαρξη ακόμα οδων που τις κοσμει το γρουσον όνομα Γρηγόρης Αυξεντιου...
Κατά τα λοιπα είμαστε αναγκασμενοι να υπομενουμε σε προεκλογικες εκστρατειες ημιμαθειες,αγνοιες ακραιες και μιαν επαρσην των ευπορων
ως δικαιουχων να λυμαινονται κυριολεκτικά τον δημόσιον πολιτικόν βιον .Κάτι κομματικα επηρμενα παιδάκια δικά μας κατά το γνωστό καταστροφικο προταγμαν...Έχουμεν έναν παιδάκιν μιαν κορούδαν δικην μας λες και όλοι οι άλλοι είναι τεκνα δουλοπαροικων....