Συνενώθηκα με την ομάδα του Μάρκου Δράκου στην Φλάσου-Λινού και πάλι. Λέω και πάλι γιατί και προηγουμένος έμεινα μαζί του στο λημέρι των Δϋο Ποταμών, όταν είχαμε τον Διγενή σ'ένα κοντινό λημέρι της Βασιλικής και αργότερα στους Μαύρους Κρεμμούς.
Μετακινηθήκαμε σε διάφορα χωριά μέχρι που να τακτοποιηθούμε ξανά σε λημέρι. Μετά την τακτοποίηση μας ενωθήκαμε με την ομάδα του Πολύκαρπου Γιωρκάτζη , ¨Κλήμη", που βρισκόταν στες Γερακιές, και κάναμε την ενέδρα της Ξυλαρκάκας. Η ενέδρα μας αυτή ήταν επιτυχής, όλοι δε μεταβήκαμε στο λημέρι της τοποθεσίας Τρουλλινού κοντά στον Καλοπαναγιώτη. Εννιά μέρες αργότερα η ομάδα του Πολύκαρπου έφυγε για το λημέρι της στες Γερακιές.
Η ομάδα του Γιωρκάτζη όμως προδόθηκε και συνελήφθηκαν μέλη της. Φοβούμενοι ότο η προδοσία θα επεκτεινόταν και σ'εμάς φύγαμε από το λημέρι της Τρουλλινούς και πήγαμε προς τα Καλλιάνα και απ'εκεί στο Σινά Όρος, όπου μείναμε μια βδομάδα κάτω από τα πεύκα, καταγινόμαστε δε να φτιάξουμε νέο κρησφύγετο. Έβρεχε συνεχώς.
Την νύκτα της 18ης του Γενάρη του 1957 πήγαμε να φέρουμε τσίγγους να στεγάσουμε το κρησφύγετο μας και πέσαμε σε ενέδρα των Άγγλων. Ενωρίς εκείνη την μέρα είδαμε 65 μεγάλα στρατιωτικά αυτοκίνητα να καταφθάνουν στην περιοχή. Το βράδυ μάθαμε από το ραδιόφωνο ότι η Γαλάτα και το Όμοδος ευρίσκοντο υπό κατ'οίκον περιορισμό. Το επεισόδιο της ενέδρας μας έκανε να πιστέψομε ότι ήμαστε περικυκλωμένοι και αποφασίσαμε να σπάσουμε τον κλοιό. Την ομάδα μας αποτελούσαν οι Μάρκος Δράκος, Κώστας Λοϊζου, Νεόφυτος Σοφοκλέους, Τεύκρος Λοϊζου και εγώ. Προχωρήσαμε δύο ώρες δρόμο από το λημέρι μας και ανεβαίναμε σ'ένα ύψωμα. Θα περνούσαμε στο σελλάδι και θα φθάναμε στην Κατύδατα.
Η νύκτα ήταν βροχερή και άστραφτε συνεχώς. Εκεί που περπατούσαμε άρχισαν πυροβολισμοί. Οι Άγγλοι δεν εφαίνοντο, εφαίνοντο όμως οι λάμψεις από τους πυροβολισμούς τους. Εμείς δεν μπορούσαμε να πυροβολήσουμε, γιατί οι Άγγλοι ήσαν ταμπουρωμένοι στο ύψωμα πιο πάνω από εμάς. Κατεβήκαμε και είδαμε ότι ο Κώστας Λοϊζου ήταν πληγωμένος στο πόδι και ο Μάρκος έλειπε. Υποθέσαμε ότι θα πήρε άλλη κατεύθυνση και, επειδή ήταν ο μόνος που ήξερε καλά την περιοχή εκείνη, πήραμε τον Κώστα Λοϊζου και προχωρήσαμε προς το χωριό Κατύδατα. Φτάσαμε ύστερα από επτά ώρες πορεία και μείναμε στο σπίτι του Δημοσθένη Σχίζα. ΕΙδοποιήσαμε να έλθει γιατρός να βγάλει τες σφαίρες από το ποδί του Κώστα Λοϊζου. Από το πρωινό δελτίο ειδήσεων μάθαμε ότι ο αρχηγός μας Μάρκος Δράκος ήταν νεκρός.
Βιβλιογραφία: Λειτουργία Ελευθερίας της Παναγιώτας Ψιλλίτα Ιωάννου
