Του Σταύρου Σιδερά
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε… to be!
Η αλήθεια είναι εξόφθαλμη. Αδιαμφισβήτητη. Αυταπόδεικτη. Σαφής, αθόλωτη και καραμπινάτη! Η Τουρκία, με αξιοθαύμαστη υπομονή και μεθοδικότητα, βήμα-βήμα, εφαρμόζει το σχέδιο που κατέστρωσε τις αρχές του 1950. Την διαίρεση της Κύπρου σε δύο κράτη. Σχέδιο το οποίο μας παρουσίασε και «επίσημα» δια χειρός του Δρ. Φαζίλ Κιουτσούκ το 1957 με την πρόταση «taxim». Κι από τότε, ούτε μία ίντσα δεν μετακινήθηκε η Τουρκία από την θέση της αυτή…
Κι όμως! Κάποιοι από εμάς, θύματα της «διαφώτισης» που τυγχάνουμε από απόνηρους ντελάληδες της Τουρκίας, συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε πως η Ελληνική πλευρά ευθύνεται που δεν λύθηκε το Κυπριακό ζήτημα όλα αυτά τα χρόνια. Πως μας δόθηκαν «μοναδικές ευκαιρίες» τις οποίες δεν αξιοποιήσαμε. Πως κακώς απορρίψαμε το σχέδιο Ανάν. Πως φύγαμε από το Κραν Μοντανά νύχτα… Πως θα μας επέστρεφαν την Αμμόχωστο αν…
Πως… πως… πως!
Κάποιοι άλλοι δε, αυθαδόστομοι, χωρίς τσίπα ντροπής, διατυμπανίζουν πως αν αποδεχτούμε την ισότητα που ζητούν οι Τουρκοκύπριοι… «θα παν τζίνοι έσσο τους τζιε μεις έσσο μας. Στην Κερύνεια δηλαδή, την Λάπηθο τον Καραβά και βάλε. Πως θα πέσουν πολλά δις στην Κύπρο. Πως θα έρθουν ξένοι επιχειρηματίες να ανοικοδομήσουν την Αμμόχωστο. Πως θα χεστούμε όλοι στο χρήμα…»
Αυτό βέβαια που μας διαφεύγει είναι τα «μικρά γράμματα» των «λύσεων» που περιοδικά μας προσφέρουν οι διάφοροι καλοθελητές. Όπως την «λύση» που υπογράψαμε το 1959. Την «λύση» Ζυρίχης Λονδίνου! Όπου, ενώ πανευτυχείς παίζαμε νταούλια και ζουρνάδες και χορεύαμε τσάμικο στους δρόμους γιορτάζοντας την «απελευθέρωση» της Κύπρου, κανείς από εμάς δεν έδωσε σημασία στα «μικρά γράμματα» της συμφωνίας αυτής…
Με την υπογραφή μας αποδεχτήκαμε πως η Τουρκία θα είναι αμύντορας, προστάτης και κλειδοκράτορας της νεογέννητης Κυπριακής Δημοκρατίας. «ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΑΜΕ» την απαίτηση των Τούρκων να έχουν μονομερή επεμβατικά δικαιώματα στο νησί και με την δική μας τζίφρα, δώσαμε στην Τουρκία «διεθνή θέσμια» να εισβάλει στην Κύπρο…
Ακούγεται τραγικό, το ξέρω! Μα είναι ποτέ δυνατό οι ηγέτες της Ελλάδας και της Κύπρου να υπέγραψαν μια τόσο οδυνηρή και καταστροφική για μας λύση; Την στιγμή μάλιστα που γνώριζαν τα διχοτομικά σχέδια των Τούρκων; Έλα ντε; Είναι δυνατόν;
Κι όμως…
Αν κάποιος λάβει υπόψη το θράσος και την αγερωχία με την οποία η Τουρκία αντιμετωπίζει τα πάντα, γράφοντας στα παλιά της τα τεφτέρια τις συμφωνίες της Λωζάνης, το Διεθνές Δίκιο, το Δίκιο της Θάλασσας, τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, τις υποδείξεις της Ευρώπης και των Ηνωμένων Πολιτειών, φανταστείτε τι θα συμβεί αν συνυπογράψουμε μια συμφωνία όπου στην ουσία, μεταξύ άλλων, θα δώσουμε επιπρόσθετα ΔΙΕΘΝΗ ΘΕΣΜΙΑ στους Τούρκους να γεμίσουν την «Βόρεια Κύπρο» με εισαγόμενους ξενομερίτες της μαντίλας!
Αν λάβουμε υπόψη πως σε κάθε ξενόφερτη οικογένεια από την Ανατολία αναλογούν 4.2 παιδιά, ενώ σε κάθε Ελληνοκυπριακή οικογένεια ένα, δεν χρειάζεται να είναι κανείς τσακάλι στα μαθηματικά για να αντιληφθεί πως…
«Η Σμύρνη μάνα καίγεται…»
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε… to be!
Έχουν να πουν πως «it takes two to tango». Στην δική μας περίπτωση όμως, χρόνια τώρα χορεύουμε μόνοι μας τανγκό! Κι ενώ ο Πασάς στρογγυλοκάθεται στο σαράι του, καπνίζει ναργιλέ και χασκογελώντας κάτω από τα μουστάκια του παρακολουθεί τις «χορευτικές μας πιρουέτες», εμείς, όλο τσαχπινιά και νάζι επιμένουμε στον ίδιο χαβά. Στο ίδιο κουραστικό αναμάσημα επιχειρημάτων και στο ίδιο μονόχορδο μηρυκασμό των μονολιθικών μας ιδεοληψιών.
Πενήντα χρόνια ακολουθούμε την ίδια ασπόνδυλη στρατηγική. Φάγαμε τα μούτρα μας. Ξεφτιλίσαμε την αξιοπρέπεια μας. Σβήσαμε κάθε ίχνος εθνικής υπερηφάνειας από το πετσί μας. Φτάσαμε στο σημείο να αντιμετωπίζουμε την Τουρκική κατοχή με ζαμανφουτισμό. Αμεριμνησία, απάθεια, δεβαριεσισμό και πολιτική παχυδερμία.
Χαμένοι στην νιρβάνα της ευμάρειας, του νεοπλουτισμού και της μπέικης ζωής που μας χάρισαν τα κόκκινα δάνεια, τα κόκκινα διαβατήρια και οι ανύπαρκτες κόκκινες γραμμές που ποτές δεν τολμήσαμε να τραβήξουμε στο εθνικό μας θέμα, κυνηγάμε χίμαιρες.
Στρουθοκαμηλίζοντας και εθελοτυφλώντας σε κόσμους μακρινούς και ονειρεμένους χαθήκαμε στον απέραντο όλβο των ψευδαισθήσεων μας, και πείσαμε τους εαυτούς μας πως «αν δώσουμε στους Τούρκους αυτά που μας ζητάνε… πως θα ζήσουμε εμείς καλά κι αυτοί καλύτερα».
Ένας από τους λόγους που στιγμή δεν σταματήσαμε να κάνουμε τεμενάδες είναι γιατί εδώ και πενήντα χρόνια είμαστε ο «πιο αδύναμος κρίκος». Όπως ανεντρόπιαστα αποκάλεσε την Κύπρο σε πρόσφατη συνέντευξη του στο Αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι Bloomberg ο Υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου!
Την ίδια στιγμή που ο Ερντογάν και οι διάφοροι παρακεντέδες του μας φοβερίζουν πως «θα έρθουμε μια νύχτα ξαφνικά»… επίσημα Κυπριακά χείλη δηλώνουν ανερυθρίαστα πως είμαστε ξέφραγο αμπέλι.
Του «κλότσου και του μπάτσου!»
Μα «αδύναμο κρίκο» εσείς μας καταντήσατε κύριε Υπουργέ. Οι μάγοι της διπλωματίας! Που εδώ και δεκαετίες αντί να φροντίσετε να περιχαρακώσετε την άμυνα της Κύπρου, «αξιοποιήσατε» τα δισεκατομμύρια που ο Κύπριος φορολογούμενος προσέφερε στην πατρίδα του, για να μπαλώσετε το αφήνιασμα, το ξεχαλινάρωμα και τον εκτραχηλισμό των ηθών…
Προς ίδιον όφελος!
Δεν ισχυρίζομαι πως η λιλιπούτια Κύπρος είναι σε θέση να τα βάλει με την δεύτερη στρατιωτική δύναμη του ΝΑΤΟ! Αυτό που ισχυρίζομαι είναι πως υπάρχουν «state of the art» αμυντικά συστήματα τα οποία θα μπορούσαν να ενισχύσουν την αεράμυνα μας και να μειώσουν σε μεγάλο βαθμό τις «παράπλευρες απώλειες» που θα υποστούμε σε περίπτωση ενός Ελληνοτουρκικού πολέμου. Κι η Κύπρος δεν θα ήταν το «απύργωτο κάστρο» που είναι τώρα. Αλλά συντελεστικός παράγοντας στην όλη αμυντική θωράκιση του έθνους.
Και κάτι τελευταίο κύριε Υπουργέ. Την στιγμή που η Πολιτεία ζητά από τα παιδιά της να ενταχθούν στο στρατό, και αναμένει, αν χρειαστεί να υπερασπιστούν την πατρίδα τους θυσιάζοντας και την ζωή τους ακόμα, η υποχρέωση σας είναι να εμψυχώσετε αυτά τα παιδιά. Και όχι να τραβάτε το χαλί κάτω από τα πόδια τους δηλώνοντας λίγο πολύ πως αν μας επιτεθούν οι Τούρκοι… «μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά!»
Όπως έχω ήδη αναφέρει οι στρατηγικοί σχεδιασμοί της Τουρκίας δεν έχουν αλλάξει ούτε μια ίντσα! Ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα κυβερνά η ποιος αρχηγέτης κρατά τα ηνία της εξουσίας στην Τουρκία, τον ίδιο αμανέ ντελαλίζει. Κι οι Ογούζοι θα συνεχίσουν να σφίγγουν την θηλιά γύρω από το λαιμό μας μέχρι να ολοκληρώσουν τα σχέδια τους τουρκεύοντας όλο το νησί!
Αξιότιμε κύριε ΠΡΟΕΔΡΕ… to be!
Καιρός να αλλάξουμε το μακρόσυρτο θρηνητικό σεβντά που βγάλαμε στο μεϊντάνι. Καιρός να πετάξουμε στον κάλαθο των αχρήστων τις αιμόσταχτες υποχωρήσεις που έχουμε κάνει μέχρι σήμερα. Μετά από πενήντα χρόνια χειροφιλημάτων, υποκλίσεων και τεμενάδων η Κύπρος χρειάζεται ένα ηγέτη με θαρρεσιά ο οποίος θα θέσει στόχο την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της πατρίδας μας. Και όχι να μας παρουσιάσει άλλη μια προχειροφτιαγμένη «λύση» τύπου Ζυρίχης, γραμμένη στο γόνατο, η οποία μεσοπρόθεσμα θα καταστήσει την Κύπρο αφεντάτο της Τουρκίας.
Έχετε αυτή την θαρρεσιά αξιότιμε κύριε Πρόεδρε… to be; Απλά ρωτάω για να ξέρω αν θα σας ψηφίσω η όχι…
