Να φάεις ραφκιολες της τυρινης εις το χωρκόν εις της γιαγιάς σου για στη Λεμεσό στης μάνας σου ή στις θκιαες με τριμμαν πολικον αναραες του Ακαμα σκλερες με το άλας της Θάλασσας καμωμενες.Αλλος έθελεν τες με ζουμιν .Άλλος στεγνες άλλος με λλίο ζουμουιν.Ο πιο μερακλης στεγνες τσας ζουμιν, πολική αναρην τζιαι ύστερα ελάλεν φέρτε τον τριφτην τζιαι έναν χαλλούμιν της Αντρονικης της γρουσης ,το καλύττερο χαλλούμι του Ακαμα μπορεί τζιαι της Κύπρου ουλλλης.Ετριφεν μισον χαλλούμι που πανω έβαλλεν τζιαι τους μιτσιούς να δοκιμασουν το θαυμαν.Την πρώτη φορά που μοιραστηκα μαζίν του τες ραφκιολες με θκυο τριμματα αναρην τζιαι χαλλούμι έμεινα τζιαι ποθαμμασα.Λαλω που μέσα μου Έσιει όλαν πρωτινους μερακληες...
Ύστερα άμαν εχορταιννεν ετραουδαν μας το Ξυπνα καημενε μου ραγιά τζιαι ελλουνετουν του κλαματου...
Εν που τοτες που καταλαβα πως οι μερακληες εν τζιαι αισθηματιες...
Χρόνος πολλούς μετά εξηγησεν μας μιαν τυρινην πως την νύχτα πριν να κατεβουν που το βουνό εφααν ούλλοι οι ανταρτες ραφκιολες με κοτόπουλλο βραστον τζιαι ηπκιαν τζιαι θκυο κρασιες τραουδών τας. τον Ραγιαν .Που το πρωιν άρκεψεν ο αγων επιβιωσεως.Ετσι ετελιωσεν την ιστορία του μιαν τυρινην του παλλιου καλου τζιαιρου στην Λεμεσον πον αππωνετουν με παρελασεις εισαγωμενου τύπου αμετρες σπαταλες ασχετες με τες παλλιες σηκωσες τζιαι τες παλλιες ΑΠΟΚΡΙΕΣ.
Ήταν πριν ναρτει ο παρας ο πολλης τζιαι να χαθει το Μετρό τζιαι το ήθος της πόλεως και των χωριων....
