Ετσι μας μαθαιναν στο σχολείο. Από την πρώτη του Δημοτικού μέχρι την εκτη Γυμνασιου τα γυρισματα του καιρού δεν άφηναν αδιαφορη την εργασία στις τάξεις. Κατι επικαιρο θα προεκυπτε. Ενας λόγος. Διαλογος για την επιστροφη στο σπίτι τους τρόπους τους κινδύνους ιδιαίτερα τότε μετά την εισβολή.
Οι πρώτες βροχες επιρεαζαν τις επιλογές εις τα μπακάλικο και τα οπωροπωλεια,τα κασαπκια και τα μικρά ταβερνεια κάθως και τα πλειστα των λα ι κων εστιατόριο.
Βροσσιή μετά της αναλογου κρυάδας επεβαλλε προετοιμασιες δια σούππα,προμηθειες οινου,κονιακ και ζιβανιας μετά των αναλόγων παρελκομενων που κατεφθανναν εκ των χωριων των μαντρων και εις κονσερβας από της Ελλάδας και αλλαχου.
Οι μαναες τζιαι οι γιαγιάες ημων επροετοιμαζοντο με τας αναλογους προμηθεας και τους βασικους φορτους δια να να διαχειμασουν τα καστρα του χωρκού τζιαι τα νοικοτζυρκα της πόλεως....
Συννεφιαζε φθινόπωρινα και μια μυρουδια χωματος κατεκλυζε τη γειτονιά. Από μικροι ξεραμε πως αυτό ήταν το προμηνυμα των βροχων. Τα πρωτοβροχια που λεγαν στο σχολείο τα όμορφα βιβλία με τις αξεπεραστες εικονογραφησεις.
Οι παλαιοι ήξεραν κι αλλά σημαδία του καιρού. Ο παππούς σαν ησουν στη Μερσινιαν εθώρεν κάτι σημαθκια πέρα στον Άκαμαν τζιαι ευτύς ελάλεν.Φορτωστε να πάμε κατά το χωρκόν. Ερκεται μεγάλη βροσσιή. Εφορτωνναμεν τα χτηνα μα επκιαννεν άλλην στράταν με στι α ιν μεσοστρατις. Αν μας πκιαν τα νερά να μπουμεν μες το στια ιν να γλυτωσουμεν τζιαι εμείς τζιαι τα γαουρουθκια μας που καμμιαν που νταν δυναμενην. Ποτζιεινες που κραβατωνναν τζιαι γίγαντες ο ι εμάς τους μιτσιούς.
Είχαν οι παλαιοι άλλην ορασην και σχέση με τον τόπο τα χώματα τες βροσιες τα δέντρα τα κτηνα μας,τα κοπαθκια μας,τους ποταμούς τζιαι τα νεφη...
Συννεφκιαζει τζι ο νους ταξιδεύκει τζι η ψυσιή πεταλλιζει...
