Τα ελλείποντα κουτάλλια ήταν ένας πονοκεφαλος παλαιότερα στις γειτονιές. Αν το ποδήλατο είσιεν πασιά εξωτερικά λάστιχα για να φκάλεις και να ππατσιαρεις το εσωτερικό που ετρυπησεν χρειαν ειχες ενός καλου.κουταλιου. Ατε τωρά να βρεις αφού οι μεγάλοι ήταν δειλινοι στο σχολειον τζιαι η προμηθεια παλαιου δοκιμασθεντος κουταλιου ητο αδυνατος.
Η εθνικοποιησις ενός καλού κουταλιου από την μαχαιροθηκην της οικιας ητο η μόνη λύσις. Το ππατσιαρισμαν τελικως εστεφετο με επιτυχία μα η επικηρυξις σου ητο βέβαια διότι το κουταλιν ητο αδυνατον να επιστρέψει εις την προτεραν στιλβοντα κατάσταση.
Ποιος επήρεν το κουταλιν το καλον για να ππατσιαρει το λάστιχο του ποδήλατου;
Η ειδήσις την επόμενη εδιερρεε εις τον ραδιοφωνικον μετριως κουτσομπολικον τυπον της γειτονιάς. Εκτος που τες μαναες και τις γιαγιάες που σε εσυμβουλευαν δεικτικως. Μα γιουιν μου τόσα κουταλλια ίσια το τελλια καλον επκιαες;
Είσιες τζιαι τους μερακληες των ποδηλατων να σ αρωτουν για μήνες;
Τζείντο κουταλιν βρεθετε πρόχειρο να πππατσιαρουμεν το ποδήλατο;
