Στο Σταυροβούνι πρωτοανεβήκαμε με ταξί αυτοκίνητο που ενοικιάσε ο πατέρας μας για να πάμε οικογενειακά στη Μονή Μαχαιρά.Στην επιστροφή ο οδηγός κύριος Κόκος μας ανέβασε στο βουνό του Σταυρού από τον πολύ στενό δρόμο.Είμασταν οικογενειακά σε απαρτία.Η μήτέρα ο πατέρας η Άννα και ο μικρός μας ο Χριστόδουλος.
Από τότε η ζωή μου σταδιακά συνδέθηκε με το ιστορικό μας μοναστήρι και τους ανθρώπους του...
Ιδιαίτερα με έλκυε το μετόχιον της Αγίας Βαρβάρας στη ρίζαν του βουνού.Εκει που οι αγρότες μοναχοί από τις αρχες της επανοικοδόμησης του μοναστηρκού ίδρωσαν και κοπίασαν χωρίς ποτέ να ξεχνούν τη φιλοξενία και τους φτωχούς του νησιού.
Εδώ κτίστηκε η ακριβή φιλία και η αγαπητική επικοινωνία με τον πατέρα Βαρνάβα και τον πατέρα Διονύσιο και τους άλλούς αγαπητούς και αφανείς πατέρες του Μετοχίου..
Εδώ στο Σταυροβούνι γνωρίσαμε από εκείνη την πρώτη επίσκεψη τον γέροντα Αθανάσιο Σταυροβουνιώτη αγκωνάρι της παλαιάς Κύπρου υποτακτικό του Γερμανού Σταυρόβουνιώτη μορφής φωτεινής της πρωτινής Κύπρου .Μια παρουσία ταπεινωσης σε μια Κύπρο που ζούσε τότε σε ακραία πάθη...
Σήμερα του Σταυρού χαράζω μιαν ευχαριστία στις δεκάδες ανθρώπους του μοναστηριού που μας στηριξαν στην πρώτη και ύστερη νεότητα με τις προσευχές τους .Ευχαριστία και για τις πολυαριθές φορές που μας φίλεψαν για το ευλογημένο πρωτινών γεύσεων φαγητό της αβρααμιαίας φιλοξενίας τους
Σήμερά του Σταυρού χρεωστούσαμε αυτό το φτωχό κειμενό μας.
Ο Χριστός παρηγοριά σε όλους και όλες....
Ένας ουτιδανός προσκυνητής του Σταυροβουνιού και του Μετοχίου της Αγίας Βαρβάρας μας..
