Του Ανδρέα Μορφίτη*
Το μακρύ χρονικό διάστημα των 16 μηνών μέχρι τις Προεδρικές Εκλογές, αλλά και το γεγονός ότι ακόμα οι Πολιτικές Δυνάμεις δεν έχουν εκδηλώσει τις προθέσεις τους αναφορικά με τις συμμαχίες τις οποίες ενδεχομένως να επιδιώξουν και τους υποψηφίους που θα υποστηρίξουν, δεν παρέχουν ασφαλώς τη δυνατότητα σοβαρών προβλέψεων και ως εκ τούτου οποιαδήποτε πρόγνωση αποτελεσμάτων θεωρείται πρόωρη έως και παρακινδυνευμένη.
Υπάρχουν, εντούτοις , ορισμένες σταθερές παράμετροι και δεδομένα με βάση τα οποία είναι επιτρεπτός ο οποιοσδήποτε , επί του παρόντος , συλλογισμός.
Δεδομένο πρώτο: Η ανάγκη κομματικών συμμαχιών και πολιτικών συνεργασιών, αφού κανένα πολιτικό κόμμα / παράταξη δεν μπορεί αυτόνομα να αναδείξει δικό του υποψήφιο ως Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η συνεργασία ΔΗΣΥ – ΑΚΕΛ φαντάζει απίθανη έως αδύνατη αφού τα δύο κόμματα χωρίζει άβυσσος ιδιαίτερα μέσα από τις εμπειρίες της διακυβέρνησης Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ της τελευταίας τετραετίας.
Η φαινομενική σύμπτωση των απόψεων των δύο κομμάτων στο Κυπριακό αποδείχτηκε επιφανειακή, επίπλαστη, εύθραυστη και πρόσκαιρη.
Το χάσμα που χωρίζει τα δύο μεγάλα κόμματα μεταξύ τους έχει καταστεί τόσο μεγάλο που ούτε και στην περίπτωση εξεύρεσης / υπόδειξης κάποιου εν δυνάμει κοινού υποψηφίου θα μπορούσε να γεφυρωθεί.
Σοβαρή αμφιβολία εγείρεται και στο ενδεχόμενο συνεργασίας με την τρίτη πολιτική δύναμη, το ΔΗΚΟ, είτε από το ΑΚΕΛ είτε από τον ΔΗΣΥ εξαιτίας της ριζικής διαφωνίας τους στη μορφή επίλυσης του Κυπριακού, ακόμα και στην περίπτωση εξεύρεσης κοινού υποψηφίου.
Τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή (ΕΛΑΜ 6,78%, ΕΔΕΚ 6,72%, ΔΗΠΑ 6,10% και Οικολόγοι 4,41%) δεν φαίνεται να μπορούν - λόγω του εκτοπίσματός τους – να διαδραματίσουν οποιονδήποτε πρωταγωνιστικό ή ακόμα και πρωτογενώς ρυθμιστικό ρόλο.
Δεδομένο δεύτερο : Με βάση την πιο πάνω απλή ανάγνωση και με δεδομένα τα ευρήματα της πρόσφατης δημοσκόπησης της « Καθημερινής » ότι
α) ο Πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος δεν συγκεντρώνει ποσοστό πέραν του 7,1% αναφορικά με την καταλληλότητά του ως υποψηφίου Προέδρου της επόμενης πενταετίας,
β) ο Πρόεδρος του ΔΗΚΟ αγγίζει μόλις το 10,9% και
γ) μια αξιόλογη – εν δυνάμει – υποψήφια του ΑΚΕΛ (η πρώην Υπουργός Εξωτερικών και Συγκοινωνιών κ. Ερατώ Κοζάκου Μαρκουλλή) συγκεντρώνει μόλις 9,4%, τίθεται επί τάπητος η αδήριτη ανάγκη υπόδειξης μιας ανεξάρτητης προσωπικότητας ευρείας αποδοχής ανάμεσα στο εκλογικό σώμα που να συγκεντρώνει τα κύρια χαρακτηριστικά της προεδρικής υποψηφιότητας που αναφέρονται στο κείμενο της δημοσκόπησης της «Καθημερινής» τα οποία είναι η εντιμότητα 50%, να ακούει τον άλλο 37%, να έχει ικανότητα 25% και να είναι καλός γνώστης του Κυπριακού 20%.
Δεδομένο τρίτο : Η αναφορά της δημοσκόπησης στο όνομα του νυν Υπουργού Εξωτερικών κ. Νίκου Χριστοδουλίδη και το εύρημα ότι η δυνητική υποψηφιότητά του θεωρείται ως η καταλληλότερη με ποσοστό προτίμησης 32,2% - έναντι της υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου με ποσοστό προτίμησης 7,1%, - θα πρέπει , κατά την άποψή μου, να προβληματίσει σοβαρά την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος – αλλά και κατ’ επέκταση τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μια αυστηρά κομματική υποψηφιότητα από τον ΔΗΣΥ – όπως την εννοεί ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου και όπως την υποστηρίζει ο Αν. Πρόεδρος του κ. Χάρης Γεωργιάδης – είναι φυσικό να μην τυγχάνει της ευρύτερης αποδοχής του εκλογικού σώματος, ακόμα και ανάμεσα στους Συναγερμικούς ψηφοφόρους , ούτε και θα συγκεντρώνει μεγάλες προοπτικές υποστήριξης από τους οπαδούς των πολιτικών / κομματικών σχηματισμών που δεν κατόρθωσαν να μπουν στη Βουλή των Αντιπροσώπων το 2021 και τα οποία συγκεντρώνουν το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσοστό του 13,59%!!!
Τέλος, αλλά όχι έσχατο, είναι και το επιχείρημα ότι μια ανεξάρτητη υποψηφιότητα ευρύτερης αποδοχής θα έχει πολλές προοπτικές να ενθαρρύνει και να
δραστηριοποιήσει πολιτικά τις 191,228 ψηφοφόρους (ποσοστό 34,28%) που δεν προσήλθαν στις κάλπες κατά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές και ίσως ακόμα και τις 2,070 ψηφοφόρους που εκδήλωσαν τη διαμαρτυρία τους ρίχνοντας στην κάλπη λευκό ψηφοδέλτιο.
Όσοι επίσης επιμένουν σε αυστηρά κομματικές υποψηφιότητες ας θυμούνται το παράδειγμα της εκλογής του Δημάρχου Πάφου κ. Φαίδωνα Φαίδωνος που εκλέγηκε πανηγυρικά ως Δήμαρχος για 2 θητείες χωρίς την επίσημη υποστήριξη του ΔΗΣΥ , του κόμματος στο οποίο ανήκε και ανήκει.
Κραυγαλέο , επίσης , παράδειγμα επιτυχίας ανεξάρτητης υποψηφιότητας είναι και ο Γιώργος Βασιλείου που αναδείκτηκε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας χωρίς να ανήκει σε κανένα απολύτως πολιτικό κόμμα ή συνασπισμό.
Σε μια περίοδο πλήρους απαξίωσης των πολιτικών κομμάτων, της πολιτικής ζωής αλλά και των ιδίων των πολιτικών ταγών μας , κρίνω πως οποιεσδήποτε απόπειρες τυχοδιωκτικών , ταχυδακτυλουργικών και ανορθόδοξων ρυθμίσεων που στόχο θα έχουν την κατάληψη του προεδρικού θώκου, όχι μόνο δεν θα έχουν οποιεσδήποτε προοπτικές επιτυχίας αλλά αντίθετα θα βαθύνουν περισσότερο το υφιστάμενο ρήγμα μεταξύ πολιτών και πολιτικής.
Άς προσέξουν λοιπόν όσοι προσπαθούν να μετατρέψουν την πολιτική κονίστρα σε παλαίστρα πυγμαχίας και τους ψηφοφόρους σε άβουλους θεατές προσυνεννοημένων αγώνων με προκατασκευασμένα αποτελέσματα.
* Αντιπρόεδρος Κεντρικού Διοικητικού Συμβουλίου του ΚΥ.ΚΕ.Μ.
