ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΙ ΝΕΑΝΙΚΗ ΔΩΡΟΝ ΕΙΣ ΕΟΡΤΑΣΤΑΣ
Ο Κύριος Αντρεας ο Βλάσκος δε μίλησε ποτέ για την Καρπασία.
Ετοίμασε το αυτοκίνητο,ένα πολύ πράσινο Ντεκαβε. Κίνησε χάραμα με τη φαμελιά ολάκερη. Το ξημέρωμα της αύριον ημέρας θα τους έβρισκε μακρύα. Προσκύνημα εις Απόστολον Ανδρέαν. Στο μεγάλο πανηγύρι. Ήταν το μοναστήρι στο τέλος μιας χερσονήσου,ακρίτας πέτρινος στα ακροτέλευτα.
Μακρύ κομμάτι γης βρεγμενο από τρεις πλευρές. Ο Αντώνης έλειψε τη μέρα εκείνη. Εμεις δεν είχαμε αυτοκίνητο. Κάποτε μεγαλώνοντας θα επήγαινα.
Λεωφορεία αγροτικά και μη αγκομαχούσαν ξεκινώντας δεκαριές ώρες πριν για την μεγάλη μάζοξη. Η Κύπρος σκυφτή τη μέρα εκείνη. Καταγαλιάζαμε και λίγο. Γονατιστη παράκληση ή ευχαριστία.
Όσο τον έμαθα είναι από χαρτιά. Στις εφημερίδες διάβαζα από το εβδομήντα οκτώ και δώθε για αλυσίδες ,πιστους,ψαλμούς, και λειτουργίες. Ένας μαθητής του Χριστού " εγκλωβισμένος". Αυτός και οι κατοσταριες ψυχών που απομείναν.
Παράκαιρα ηχούσε ο λόγος και ο απροσκύνητος του Ριζοκαρπάσου. Πόση αλήθεια. Εκείνοι που κτίσαν τον Απόστολό σε καρπασίτικο ακροθαλάσσι "είχαν το δίχως άλλο ψυχή ποιητών "
Απόσπασμα από το κείμενο ΕΤΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 196...
Πρώτη δημοσίευση ΥΦΑΔΙ 1991
