Του Πέτρου Παπαπολυβίου
Απεβίωσε σήμερα το πρωί στη Λευκωσία ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος Β΄, ύστερα από μια μακρά και επώδυνη μάχη με τον καρκίνο. Ο Χρυσόστομος (κατά κόσμον Ηρόδοτος Δημητρίου) είχε γεννηθεί στην Τάλα της Πάφου, καταγόταν από μια φτωχική αγροτική οικογένεια και μόνασε, από την παιδική του ηλικία, στη γειτονική με τη γενέτειρά του μονή του Αγίου Νεοφύτου. Εξελέγη ηγούμενος Αγίου Νεοφύτου το 1972, μητροπολίτης Πάφου το 1978 και αρχιεπίσκοπος Κύπρου, ύστερα από μια επεισοδιακή διαδικασία τον Νοέμβριο του 2006, και ενώ είχε εξέλθει τρίτος στις λαϊκές ψήφους.
Αμέσως μετά την εκλογή του κλήθηκε να αποκασταστήσει την ενότητα της Εκκλησίας της Κύπρου που είχε τρωθεί από όσα είχαν προηγηθεί στην εκλογική διαδικασία και να ξαναδώσει κύρος στην Αρχιεπισκοπή, μετά από την παρατεταμένη ασθένεια του προκατόχου του, Χρυσοστόμου Α΄. Η 16ετής του θητεία άφησε πλούσιο έργο με πιο σημαντικό την ψήφιση του Νέου Καταστατικού Χάρτη και τη διεύρυνση της Συνόδου με την εκλογή νέων μητροπολιτών και χωρεπισκόπων. Ήταν, από την άλλη, μια θητεία από την οποία δεν έλειψαν οι συγκρούσεις τόσο με τους συνοδικούς, με αποκορύφωμα το Ουκρανικό ζήτημα, όσο και με το ποίμνιό του, στο περιθώριο της ανέγερσης του νέου καθεδρικού ναού.
Ως προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου παρέμεινε πάντοτε ανοικτός, άμεσος και απόλυτα ειλικρινής, γνωρίσματα που πολλές φορές προξενούσαν ζημιά στην εικόνα του, στις δημόσιες του παρεμβάσεις. Ήταν κάτι που δεν τον απασχολούσε καν. Όμως, για τα θετικά και τα αρνητικά της μακράς αρχιερατείας του θα κριθεί από τον χρόνο και όχι εν θερμώ.
Από τα αξιοθαύμαστα προτερήματά του σημειώνω το σθένος με το οποίο αντιμετώπισε την πολύχρονη δοκιμασία της υγείας του και την τόλμη με την οποία πολέμησε τον καρκίνο, την αθόρυβη φιλανθρωπία του και τη φυσική κυπριακή αρχοντική προσήνειά του, πέρα από τους τύπους και τα πρωτόκολλα. Και το εκπληκτικό του χάρισμα στην αφήγηση παλαιών μοναστικών και εκκλησιαστικών “παραλειπομένων” και ανεκδότων…
Από τη γνωριμία μου μαζί του καταθέτω εδώ μια μικρή ιστορία: Τον Νοέμβριο του 2015 παρουσιάσαμε στην παρουσία του το βιβλίο του φίλου Κωστή Κοκκινόφτα για τον αρχιεπίσκοπο Λεόντιο στην Αίθουσα του Ιδρύματος Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’. Του είχα ζητήσει από παλαιότερα, και χωρίς να έχουμε ποτέ ιδιαίτερες σχέσεις, να μας ανοίξει το Συνοδικό για να δουν οι μεταπτυχιακοί μου φοιτητές (του μαθήματος “Εκκλησία και Ενωτικό ζήτημα”) τις προσωπογραφίες των Αρχιεπισκόπων. Παρά το προχωρημένο της ώρας και παρά τους αφόρητους πόνους στη μέση του, που τον βασάνιζαν εκείνη την εποχή, και πέρα από κάθε πρωτόκολλο ανταποκρίθηκε αμέσως εκείνο το βράδυ και μας έκανε με ευχαρίστηση το χατήρι και τη μεγάλη τιμή, ανοίγοντας το Συνοδικό για όλους τους παριστάμενους στη βιβλιοπαρουσίαση. Οι δύο φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από εκείνο το βράδυ (18 Νοεμβρίου 2015)…
Καλό ταξίδι Μακαριώτατε και αιωνία σου η μνήμη. Την επίσκεψη στην Τάλα στην χρωστάω…
