Δεν ομοιάζομεν εις άλλον ξωμάχον
Ομοιάζομεν κατ ολίγον του πάππου ημών
Των ορέων αιπώλου ρίζα παλλιά στα Παλλιάμπελα.
Φτωχοί της Τηλλυρκάς οι γόνοι τζιαι ο παππούς ο Θέουλος
Ερχόταν στα έτη του τριάντα κατάκοπος που την τέγνην τζιαι τις τόσες ταπεινώσεις
Στον άγγοναν τ αρφού του που ταν που χρόνους ανιωτός
στον Πιττοκοπον
Επρόκοψεν μαν αρνήστειν τη γεννιάν του την φτωσιήν εις τη Χαλεύκαν.
Ετάναν μας εις το κοπάιν ο γέρος γιγαντας ιλαρομμάτης
Τες νύχτες στο στραφίν εις το χωρκόν παστο τραπέζιν ευτυχής για την φιλοξενίαν
Επίννεν με το σύνομον τ αρφού του γελόντα με τα αγγονούθκια του
Ελάλεν την προσευχήν του εις τη μονήν του σύδδακρυς
Είσιεν ποκούμπιν γαίμαν του αδρώπους της αγάπης
Εις τα καλά υστερινά με έναν λεβέντην Τήλλυρον στη Δρούσιαν με κοπάιν
Να φκαίνουν όρθρου βαθέως ίλαροι τζι οι θκυο με το καλόν τραούδιν
Του ποιμνίου οι καμπανέλλες να θκιώχνουν της φτώσιας του τες θύμησες
Του θκιακονιού τα πονεμένα του τα νιάτα
Βουρκατορες τζι οι θκυο με την παλλιάν ευτχιήν της μάνας του
Στες αστοσιές να πας τζιει στη Λαόναν εις τους Τύλληρους της Δρούσιας
Να πας τζιει στα παραπούλια να διαχειμάσεις
Μες τους σιειμώνες της ζωής ποττες εν με ξηάσαν
Πάντα εμηνούσαν πέψε τον Θεουλόν κοντά μας να πεζέψει
Την νύχτα των βασάνων να φωτίσει νάκκουριν εν γαίμαν μας
Καλό το γιον μου να μπουκκώσουμεν τωρα που τζιητασεν το κουπάιν μας
Θώρε κουέλλες θκειε που κάμαν οι Παλλιαμπελίτες δα στα βουνά τ Ακάμα
Εν μας εξήσεν γιούλη μου η Πανα ία η κάλη η μάνα
Εδώκεν μου τζιαι μεν γιούλλη μου καλά υστερινά κοντά σου
Δοξαζω την τζιαι προσκυνώ την..
Την Παναγίαν στα Παλλιάμπελα τζι ως δα εις τον Ακάμαν.
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΑ ΠΑΛΛΙΑΜΠΕΛΑ ΩΣ ΔΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΚΑΜΑΝ
