1..ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΚΑΙΡΟΣ....
Είναι καιρος να προχωρήσουμε σε ένα διάλογο κατα το δυνατόν τεκμηριωμένο αναζητώντας ποια λάθη οδήγησαν στην αδιαφορία απέναντί στην υποδειγματική πολυετή συλλογή πληροφοριών από το Κλιμάκιο Αλεξανδρου Σημαιοφορίδη για τις προετοιμασίες απόβασης ,στρατιωτικής εισβολής από τον Τουρκικό στρατό.
Ένας άριστος γνώστης της Τουρκικής γλώσσας με σοβαρή εμπειρία στην στρατιωτική τουρκική γλώσσα και τους κανόνες ασυρμάτων και λοιπών επικοινωνιών υποκλέπτει από το 1970 την σύνολη παράλια δραστηριότητα επικοινωνιών των Τουρκικών Διοικήσεων απέναντι από την Κύπρο.Καταφέρνει την εδραίωση ενός τακτικού και στρατηγικού προβαδίσματος για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Από τον Απρίλιο του 1974 περιγράφει όλες τις αλλαγές στην πορεία ενεργειών του Τουρκικού Στρατού.Λεπτομερώς όλες οι ενέργειες για αλλαγή του επιπέδου επιχειρήσεων στο Αεροδρόμιο της Μερσίνης.
Η κατάθεση Σημαιοφορίδη απετέλεσε την πλέον πιστευτή και βάσιμή μαρτυρία τόσον στην επιτροπή φακέλλου στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο.....
Γι αυτό είναι ανάγκη να μελετηθεί για να μην επαναληφθούν παρόμοιες καταστροφικές αδιαφορίες στην αξιοποίηση πληροφοριών.
2.ΕΝΑΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΥΣΙΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΝΗΦΑΛΙΟΤΗΤΑΣ
Ήταν τόση η απουσία εφαρμογής προφυλάξεων στην προετοιμασία της Εισβολής από τον Τουρκικό στρατό που τους άκουγαν ακόμα και ραδιοερασιτέχνες των νησιών του Αιγαίου .Ένας εξ αυτών μάλιστα προσήλθε και ενημέρωσε με λεπτομέρειες τις στρατιωτικές αρχες της νήσου του.
Το πρόβλημα ήταν η ανωτέρα Διοικηση, η τραγικά επιπόλαιη απουσία συγκέντρωσης των Υπηρεσιών Πληροφοριών σε Ελλάδα και Κύπρο.Αντι να παρακολουθούν τον Τουρκικό Στρατό και τους εν Κύπρω ακολούθους τους διακονούσαν εμφύλια πάθη και ποικίλα άλλα από το 1970.
Ενώ συστηματικά και από του τύπου παρουσιάζονταν τα αποκτήματα του Τουρκικού Στρατού που συμπλήρωναν το μεγάλο του κενό σε πλωτά μέσα μεταφοράς προσωπικού και εξοπλισμού οι ενεργειες αυτές δεν αξιολογούνταν με σοβαρότητα από τα κλιμάκια κορυφής στη διοικηση και ηγεσία του Στρατού εις την Ελλάδα και την Κύπρο.
Αν αυτό το κενό συνδυαστεί με την συνολική απουσία μελέτης του Χέρνυ Κισσιγκερ ως προσωπικότητος και ως κέντρου τεράστιας εξουσίας.Τότε συνειδητόποιεις εις ποίον βαθμόν άγνοιας της πραγματικότητος ευρίσκοντό οι εχοντες ευθύνην.
Στις μέρες μας είναι υποστασιακή ανάγκη να υπάρξει συγκέντρωση και αξιοποίηση όλων των πληροφοριών χωρίς νοσηρούς περισπασμους.
