H τελευταία ενημέρωση του Συμβουλιού Ασφαλείας
Ενημέρωση στο Συμβούλιο Ασφαλείας σχετικά με την ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα από τον Muhannad Hadi, Αναπληρωτή Ειδικό Συντονιστή του ΟΗΕ για την Ειρηνευτική Διαδικασία στη Μέση Ανατολή, μόνιμο συντονιστή και συντονιστή ανθρωπιστικής βοήθειας
Κύριε Πρόεδρε, Εξοχότατε,
Τα αιτήματα των Ηνωμένων Εθνών έχουν επαναληφθεί από τον Γενικό Γραμματέα και τους Αρχηγούς του ΟΗΕ επανειλημμένα από τις 7 Οκτωβρίου:
Μια κατάπαυση του πυρός
Η ικανότητα παροχής βοήθειας στους Παλαιστίνιους στη Γάζα σύμφωνα με τις ανθρωπιστικές αρχές Άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση των ομήρων.
Τα ερωτήματα δεν είναι ούτε καινούργια ούτε ακατόρθωτα.
Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω κοινοποιώντας μερικές φωνές από τη Γάζα.
«Στο καταφύγιό μου, ακούω γυναίκες να κλαίνε όλη τη νύχτα για βοήθεια».
«Ξυπνάμε κάθε μέρα για να ψάξουμε για φαγητό και νερό».
«Ως μητέρα αναγκάζομαι να παρακολουθώ το παιδί μου να πεινάει και να κλαίει όλη τη νύχτα».
«Θέλουμε να σταματήσει ο πόλεμος και ονειρευόμαστε την ημέρα που θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στα σπίτια
μας στο Βορρά».
"Πήγα 4 μήνες χωρίς να κάνω ντους."
«Πρέπει να κόψουμε τα μαλλιά μας λόγω ψειρών και έλλειψης σαμπουάν και υλικού υγιεινής»
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πράγματα που μου είπαν οι γυναίκες όταν τις συνάντησα στο Deir al Balah στη Γάζα στις
9 Ιουλίου.
Όλοι τους μίλησαν για έλλειψη ασφάλειας, αξιοπρέπειας, ιδιωτικότητας, σε υπερπληθυσμένους καταυλισμούς.
Πολλές γυναίκες είπαν ότι είχαν σκέψεις αυτοκτονίας.
Και το βαθύ πόνο τους – ειδικά ως γονείς, είναι ότι δεν μπορούν να προστατεύσουν τα παιδιά τους.
Και αυτό είναι το καθήκον όλων των γονιών απέναντι στα παιδιά τους.
Χιλιάδες από αυτά τα παιδιά έχουν υποστεί φρικτούς τραυματισμούς, όπως εγκαύματα τρίτου βαθμού, ακρωτηριασμένα άκρα και βαθύ ψυχικό τραύμα.
Δυστυχώς, πολλοί από τους ακρωτηριασμούς δεν θα ήταν απαραίτητοι εάν υπήρχε επαρκής ιατρική φροντίδα.
Τα παιδιά που πεθαίνουν συχνά το κάνουν αργά και οδυνηρά.
Αυτοί που θα επιβιώσουν θα έχουν μακροχρόνιες αναπηρίες και θλιβερό μέλλον.
Εξακόσιες είκοσι πέντε χιλιάδες παιδιά έχουν στερηθεί μια ολόκληρη σχολική χρονιά εκπαίδευσης.
Περιττό να πούμε ότι ένα παιδί χωρίς εκπαίδευση είναι ένα παιδί χωρίς μέλλον.
Παιδιά περιφέρονται στους χώρους των εκτοπισθέντων στο εσωτερικό 24 ώρες το 24ωρο, συχνά ασυνόδευτα, εκτεθειμένα σε
τεράστιους κινδύνους και περαιτέρω τραυματισμούς από το παιχνίδι σε ερείπια γεμάτα με μη εκραγμένα πυρομαχικά.
Κινδυνεύουν επίσης να προσβληθούν από επικίνδυνες ασθένειες όπως η πολιομυελίτιδα από βουνά σκουπιδιών και
ποτάμια λυμάτων που ρέουν μέσα από οικισμούς εκτοπισμένων.
Κύριε Πρόεδρε,
Όλοι στη Γάζα είναι εκτεθειμένοι σε κινδύνους τραυματισμών και ασθενειών.
Όσοι επιζούν από τις βόμβες και τις σφαίρες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν την απειλή της πείνας, τις ανθυγιεινές συνθήκες και την έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης.
Άτομα με υπάρχουσες ιατρικές παθήσεις, όπως καρκίνος, νεφρική ανεπάρκεια ή διαβήτης, δεν λαμβάνουν τη θεραπεία που
χρειάζονται.
Και περισσότεροι από δεκάδες χιλιάδες ασθενείς χρειάζονται άμεση μεταφορα σε ασφαλή νοσικομεία.
Κύριε Πρόεδρε,
Ο υπερπληθυσμός των χώρων εκτοπισμένων ατόμων έχει αυξήσει τις εντάσεις και τη βία στην κοινότητα, συμπεριλαμβανομένης της βίας με βάση το φύλο.
Ως αποτέλεσμα του πολέμου, δεν υπάρχει πλέον δημόσια τάξη.
Ποια δημόσια τάξη μπορούμε να περιμένουμε από δύο εκατομμύρια ανθρώπους, που αναγκάζονται συνεχώς να κυκλοφορούν σε μια κατεστραμμένη λωρίδα στενής γης, κατά τη διάρκεια σφοδρών μαχών;
Και χωρίς δημόσια τάξη δεν θα υπάρξει ποτέ λογοδοσία και προστασία. Απαιτείται επειγόντως προστασία για τον άμαχο πληθυσμό στη Γάζα, αλλά και για ανθρωπιστικές επιχειρήσεις. Το ανθρωπιστικό προσωπικό και τα περιουσιακά στοιχεία πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφή βίαιων επιθέσεων.
Κύριε Πρόεδρε,
Μεταξύ της καταστροφής του κοινωνικού ιστού και των υποδομών, τα Ηνωμένα Έθνη και οι ΜΚΟ δεν φείδονται προσπαθειών για να παράσχουν σωτήρια βοήθεια στους πιο ευάλωτους.
Γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει για να βοηθήσουμε τους ανθρώπους στη Γάζα, αλλά υπάρχει χάσμα μεταξύ του τι πρέπει
να γίνει και του τι μπορούν να κάνουν οι ανθρωπιστές.
Η δέσμευση ή η προθυμία των εργαζομένων στον τομέα της βοήθειας δεν είναι ένα ζήτημα, είναι η αδυναμία να επιτύχουν την εντολή και αυτό είναι πέρα από τον έλεγχό μας.
Οι προκάτοχοι και οι συνάδελφοί μου – νωρίς σε αυτή τη σύγκρουση – προειδοποίησαν για έλλειψη ευνοϊκού περιβάλλοντος.
Σχεδόν δέκα μήνες μετά την κρίση, δεν υπάρχει ακόμα στη Γάζα ασφαλές περιβάλλον για την παροχή ανθρωπιστικής
βοήθειας.
Όπως είπε ένας από τους συναδέλφους μου: «Είναι σαν να μας έσπασαν τα γόνατα, αλλά μας είπαν να πηδήξουμε».
Η UNRWA επωμίστηκε το βάρος αυτής της κρίσης.
Η εκστρατεία κατά της UNRWA, οι επιθέσεις κατά των εγκαταστάσεων της και οι νομοθετικές προσπάθειες για την κήρυξη
της UNRWA ως τρομοκρατικής οργάνωσης για τον τερματισμό των επιχειρήσεων της – είναι εντελώς απαράδεκτες και θέτει σε κίνδυνο τις επιχειρήσεις μας.
Όπως είπε ο Γενικός Γραμματέας προηγουμένως, η UNRWA είναι η ραχοκοκαλιά των επιχειρήσεων μας στην Παλαιστίνη.
Κύριε Πρόεδρε,
Σήμερα, ο ΟΗΕ δεν είναι σε θέση να παράσχει την απαραίτητη βοήθεια στους ανθρώπους στη Γάζα, πόσο μάλλον να
κλιμακωθεί, εκτός εάν υπάρχουν συγκεκριμένοι παράγοντες.
Οι ευνοϊκοί παράγοντες που απαιτούνται για τις ανθρωπιστικές επιχειρήσεις δεν είναι νέοι.
Πρώτα και κύρια, χρειαζόμαστε προστασία των πολιτών και των πολιτικών υποδομών, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας όλου του ανθρωπιστικού προσωπικού και των περιουσιακών στοιχείων.
Είναι ευθύνη των αντιμαχόμενων μερών να προστατεύσουν τους ανθρωπιστικούς φορείς.
Το καθήκον φροντίδας όλου του ανθρωπιστικού προσωπικού είναι ένα από τα μεγαλύτερα μέλημά μας.
Σήμερα, οι κίνδυνοι στο εσωτερικό της Γάζας είναι απαράδεκτοι.
Για τον μετριασμό αυτών των κινδύνων, χρειαζόμαστε, μεταξύ άλλων, συστήματα και εξοπλισμό.
Δεύτερον, πρέπει να διασφαλιστεί άμεσα η απρόσκοπτη και ασφαλής υποδοχή, αποστολή και παράδοση όλης της
ανθρωπιστικής βοήθειας.
Οι τρέχουσες διαδικασίες για τη λήψη αποστολών βοήθειας και καυσίμων από τα σημεία διέλευσης σε άτομα που έχουν
ανάγκη είναι επαχθείς, επικίνδυνες και δαπανηρές.
Όλες οι διελεύσεις πρέπει να χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα, με απλοποιημένες διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της διέλευσης από τη Ράφα.
Η Ράφα πρέπει επίσης να ανοίξει ξανά για την ιατρική εκκένωση ασθενών και τη μετακίνηση ανθρώπων, εργαζομένων στον
τομέα της ανθρωπιστικής βοήθειας, αγαθώ και καυσίμων.
Προκειμένου να επιταχυνθεί η παράδοση της βοήθειας, ζητήσαμε να επιτρέπεται στα φορτηγά μας να οδηγούν απευθείας από την Αίγυπτο και την Ιορδανία προς τους ανθρωπιστικούς προορισμούς εντός της Γάζας.
Η βοήθεια δεν πρέπει να περιμένει.
Ζητήσαμε επίσης επανειλημμένα να ανοίξουν όλα τα σημεία ελέγχου στη Γάζα ταυτόχρονα, για να επιτραπεί η κίνηση από
το βορρά προς το νότο και αντίστροφα.
Τρίτον, δεν πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί στην ποσότητα και το είδος των ανθρωπιστικών ειδών που μπορούν να
εισέλθουν στη Γάζα. Σήμερα, εξακολουθούμε να παλεύουμε να φέρουμε ορισμένες ιατρικές συσκευές και προμήθειες
καθώς και ανταλλακτικά για την επισκευή μη στρατιωτικών υποδομών.
Τέταρτον, χωρίς βίζα για όλα τα στελέχη του ΟΗΕ και τις ΜΚΟ, οι εργαζόμενοι δεν θα μπορούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους.
Η λίστα με τα προαπαιτούμενα είναι μεγάλη.
Η ανθρωπιστική βοήθεια από μόνη της δεν μπορεί να στηρίξει έναν πληθυσμό που στερείται όλων των βασικών υπηρεσιών και υπηρεσιών κοινής ωφέλειας, ειδικά όχι υπό τις συνθήκες που επικρατούν στη Γάζα.
Όποια μορφή κι αν πάρει η σύγκρουση στο εγγύς μέλλον, οι ανθρωπιστές πρέπει να μπορούν να έχουν ασφαλή πρόσβαση σε
πληθυσμούς που έχουν ανάγκη όπου κι αν βρίσκονται στη Γάζα και σε ολόκληρη τη Λωρίδα.
Κλείνοντας, κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα να επαναλάβω ότι τα Ηνωμένα Έθνη και οι εταίροι μας στη Γάζα δεν θα τα παρατήσουν
ποτέ.
Θα συνεχίσουμε να παρέχουμε την απελπιστικά αναγκαία βοήθεια. Αλλά θα χρειαστούμε ένα ασφαλές περιβάλλον για να
το κάνουμε.
Ο ανθρώπινος αντίκτυπος αυτής της σύγκρουσης δεν μπορεί να υπερεκτιμηθεί.
Ο αντίκτυπος θα μας στοιχειώνει όλους, όχι για χρόνια, αλλά για τις επόμενες γενιές.
Χρειαζόμαστε μια κατάπαυση του πυρός, την ικανότητα παροχής βοήθειας στους Παλαιστίνιους σύμφωνα με τις
ανθρωπιστικές αρχές και την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωση των ομήρων.
Και όλα τα μέρη πρέπει να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους βάσει του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου. Αυτό περιλαμβάνει
την προστασία των αμάχων, τη διασφάλιση της κάλυψης των βασικών αναγκών τους, τη δυνατότητα να φύγουν για ασφαλέστερες περιοχές και την επιστροφή τους, μόλις το επιτρέψουν οι περιστάσεις.
