Χιλιάδες πρόσφυγες από το Σουδάν έχουν φτάσει στην παραμεθόριο πόλη Τινέ στον Ανατολικό Τσαντ από τη στιγμή που η βία κλιμακώθηκε στο γειτονικό Νταρφούρ, στα μέσα Απριλίου. Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων που φεύγουν από τη στρατιωτική βία είναι γυναίκες και παιδιά που έρχονται από μεγάλα σουδανικά στρατόπεδα εκτοπισμένων, όπως τα Ζαμζάμ και Ταουίλα, όπου οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ήδη εξαιρετικά δύσκολες.
«Στο δρόμο ήμασταν διψασμένοι, υποφέραμε», είπε η Άρντζουν Ούμντα Γιαχία, μια Σουδανή μητέρα οκτώ παιδιών που ήρθε από το Ζαμζάμ. Το εξαντλητικό και επικίνδυνο ταξίδι πήρε στην οικογένεια σχεδόν δύο εβδομάδες. «Αυτή τη στιγμή, βρήκαμε λίγη ζάχαρη και φτιάξαμε τσάι. Από τότε, καθόμαστε στον ήλιο. Δεν έχουμε φάει τίποτα ακόμα.»
Χιλιάδες ευάλωτες οικογένειες κοιμούνται στον ύπαιθρο με λίγες αυτοσχέδιες καταφύγια κάτω από τον καυτό ήλιο, καθώς οι καθημερινές θερμοκρασίες ξεπερνούν τους 40°C. Οι πρόσφυγες που έχασαν τα πάντα χρειάζονται επειγόντως τρόφιμα, νερό και καταφύγιο, καθώς οι ανθρωπιστικοί φορείς αγωνίζονται με τον χρόνο για να ανταποκριθούν στην τεράστια ροή. Οι περιορισμοί χρηματοδότησης έχουν αποδυναμώσει την αποστολή.
«Αυτό είναι το μοναδικό σημείο νερού εδώ και, σύμφωνα με τα διαθέσιμα στατιστικά, υπάρχουν πάνω από 8.000 άτομα σε αυτήν την τοποθεσία», δήλωσε ο Αλλαραματζί Ντούνια, μηχανικός ύδατος της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού (ICRC) που εργάζεται στον προσωρινό καταυλισμό. «Σε μία ή δύο εβδομάδες από τώρα, αυτός ο αριθμός μπορεί να διπλασιαστεί ή να τριπλασιαστεί.»
Οι άνθρωποι φτάνουν βαριά τραυματισμένοι, αναφέροντας περιστατικά βίας, περιλαμβανομένης της σεξουαλικής βίας, και σχεδόν κάθε οικογένεια έχει χάσει επαφή με κάποιο αγαπημένο πρόσωπο που έμεινε πίσω ή χάθηκε στη διάρκεια του ταξιδιού. Το να μην έχουν καμία πληροφορία για το που βρίσκονται τα μέλη της οικογένειας εντείνει τη συναισθηματική αναστάτωση.
«Ορισμένα από τα παιδιά έμειναν πίσω, και δεν έχουν φτάσει ακόμα. Ο πόλεμος μας χώρισε. Δεν ξέρουμε καν που είναι», είπε η Χαντίτζα Άνταμ Γιουσούφ, πρόσφυγας από το Σουδάν στον καταυλισμό εκτοπισμένων του Τινέ.
Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού συνεργάζεται με την Εταιρεία Ερυθρού Σταυρού του Τσαντ για να ανταποκριθεί στις πιο πιεστικές ανάγκες, όπως το νερό, τα καταφύγια, την ψυχολογική υποστήριξη, τις δωρεάν κλήσεις και τις υπηρεσίες διαδικτύου, επιτρέποντας στις οικογένειες να επανασυνδεθούν με τα αγαπημένα τους πρόσωπα.
