ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BBC
Του Τζέρεμι Μπάουεν, Διεθνής συντάκτης
Η επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν βαθαίνει τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Η αποφυγή ή ο κίνδυνος μιας ακόμη χειρότερης κλιμάκωσης βρίσκεται στο επίκεντρο των αποφάσεων που λαμβάνονται από τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ και τους βασικούς συμβούλους του.
Πρέπει να αποφασίσουν για το λιγότερο κακό από μια σειρά δύσκολων επιλογών. Στο ένα άκρο του φάσματος αντεπιτίθεται με ένα άλλο κύμα βαλλιστικών πυραύλων. Το Ισραήλ έχει ήδη απειλήσει με αντίποινα ξανά εάν συμβεί αυτό.
Από την άλλη αποφασίζουν να χαράξουν μια γραμμή κάτω από τις καταστροφικές ανταλλαγές άμεσων χτυπημάτων στα αντίστοιχα εδάφη τους. Ο κίνδυνος για το Ιράν εάν κρατήσει τα πυρά του είναι ότι φαίνεται αδύναμο, εκφοβισμένο και αποθαρρυμένο από τη στρατιωτική ισχύ και την πολιτική αποφασιστικότητα του Ισραήλ, με την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών.
Στο τέλος, ο ανώτατος ηγέτης και οι σύμβουλοί του είναι πιθανό να λάβουν την απόφαση που, κατά την άποψή τους, βλάπτει λιγότερο την επιβίωση του ισλαμικού καθεστώτος του Ιράν.
Κενές απειλές;
Τα επίσημα μέσα ενημέρωσης του Ιράν τις ώρες πριν και μετά τις επιθέσεις του Ισραήλ μετέδωσαν προκλητικές δηλώσεις που, εκ πρώτης όψεως, υποδηλώνουν ότι η απόφαση για απάντηση είχε ήδη ληφθεί. Η γλώσσα του μοιάζει με του Ισραήλ, επικαλούμενος το δικαίωμά του να αμύνεται από επίθεση. Αλλά το διακύβευμα είναι τόσο υψηλό που το Ιράν μπορεί να αποφασίσει να αποσύρει τις απειλές του.
Αυτή είναι η ελπίδα του πρωθυπουργού της Βρετανίας Sir Keir Starmer, ο οποίος έμεινε πίσω από την επιμονή της Αμερικής ότι το Ισραήλ έχει ενεργήσει για αυτοάμυνα.
«Είμαι ξεκάθαρος ότι το Ισραήλ έχει το δικαίωμα να αμυνθεί ενάντια στην ιρανική επιθετικότητα», είπε. «Είμαι εξίσου σαφής ότι πρέπει να αποφύγουμε περαιτέρω περιφερειακή κλιμάκωση και να προτρέψουμε όλες τις πλευρές να δείξουν αυτοσυγκράτηση. Το Ιράν δεν πρέπει να απαντήσει».
Οι δηλώσεις του ίδιου του Ιράν ήταν συνεπείς μετά τον βαλλιστικό πύραυλο του στο Ισραήλ την 1η Οκτωβρίου. Πριν από μια εβδομάδα, ο υπουργός Εξωτερικών του Ιράν Abbas Araghchi δήλωσε στο τουρκικό δίκτυο NTV ότι "οποιαδήποτε επίθεση στο Ιράν θα θεωρηθεί ότι υπερβαίνει την κόκκινη γραμμή για εμάς. Μια τέτοια επίθεση δεν θα μείνει αναπάντητη".
Ώρες πριν από τα ισραηλινά χτυπήματα, ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Εσμήλ Μπακάι δήλωσε: «Οποιαδήποτε επιθετικότητα από το ισραηλινό καθεστώς εναντίον του Ιράν θα αντιμετωπιστεί με πλήρη ισχύ». Ήταν, είπε, «πολύ παραπλανητικό και αβάσιμο» να υποδηλώνει κανείς ότι το Ιράν δεν θα απαντούσε σε περιορισμένη ισραηλινή επίθεση.
Καθώς το ισραηλινό αεροσκάφος επέστρεφε στη βάση του, το υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν επικαλέστηκε το δικαίωμά του στην αυτοάμυνα «όπως κατοχυρώνεται στο άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών». Σε μια δήλωση ανέφερε ότι το Ιράν πιστεύει ότι δικαιούται και υποχρεούται να απαντά σε ξένες επιθετικές ενέργειες.
Τα χτυπήματα στο Ιράν υποδηλώνουν ότι το Ισραήλ μπορεί να έλαβε υπόψη τις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ
Τι γνωρίζουμε για την επίθεση του Ισραήλ στο Ιράν
Γιατί το Ισραήλ επιτέθηκε στο Ιράν;
Θανατηφόρες ανταλλαγές
Το Ισραήλ έχει ορίσει τον ρυθμό της κλιμάκωσης από την άνοιξη. Θεωρεί το Ιράν ως τον κρίσιμο υποστηρικτή των επιθέσεων της Χαμάς που σκότωσαν περίπου 1.200 ανθρώπους - Ισραηλινούς και περισσότερους από 70 ξένους υπηκόους - στις 7 Οκτωβρίου του περασμένου έτους. Φοβούμενος ότι το Ισραήλ αναζητούσε μια ευκαιρία να χτυπήσει, το Ιράν έκανε επανειλημμένα σήμα ότι δεν ήθελε έναν πλήρη πόλεμο με το Ισραήλ.
Αυτό δεν σήμαινε ότι ήταν έτοιμη να σταματήσει τη συνεχή, συχνά θανατηφόρα, αλλά χαμηλότερου επιπέδου πιέσεις στο Ισραήλ και τους συμμάχους του.
Οι άνδρες στην Τεχεράνη νόμιζαν ότι είχαν καλύτερη ιδέα από τον ολοκληρωτικό πόλεμο. Αντίθετα, το Ιράν χρησιμοποίησε τους συμμάχους και τους πληρεξούσιους στον λεγόμενο «άξονα αντίστασης» του για να επιτεθεί στο Ισραήλ. Οι Χούτι στην Υεμένη εμπόδισαν και κατέστρεψαν τη ναυτιλία στην Ερυθρά Θάλασσα. Οι ρουκέτες της Χεζμπολάχ από τον Λίβανο ανάγκασαν τουλάχιστον 60.000 Ισραηλινούς να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους.
Έξι μήνες μετά τον πόλεμο, τα αντίποινα του Ισραήλ ανάγκασαν ίσως δύο φορές περισσότερους Λιβανέζους να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στο νότο, αλλά το Ισραήλ ήταν έτοιμο να κάνει πολύ περισσότερα. Προειδοποίησε ότι εάν η Χεζμπολάχ δεν κρατήσει τα πυρά της στο Ισραήλ και δεν απομακρυνθεί από τα σύνορα, θα αναλάβει δράση.
Όταν αυτό δεν συνέβη, το Ισραήλ αποφάσισε να ξεφύγει από ένα πεδίο μάχης που είχε διαμορφωθεί από τον περιορισμένο, αλλά φθοροποιό πόλεμο του Ιράν. Δέχτηκε μια σειρά ισχυρών χτυπημάτων που έριξαν εκτός ισορροπίας το ισλαμικό καθεστώς στην Τεχεράνη και άφησαν τη στρατηγική του σε ρήξη. Γι' αυτό, μετά τα τελευταία ισραηλινά χτυπήματα, οι Ιρανοί ηγέτες έχουν μόνο δύσκολες επιλογές.
Το Ισραήλ ερμήνευσε την απροθυμία του Ιράν να διεξάγει έναν ολοκληρωτικό πόλεμο ως αδυναμία και αύξησε την πίεση τόσο στο Ιράν όσο και στον άξονά του. Ο Πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου και οι διοικητές του Ισραήλ είχαν την πολυτέλεια να πάρουν ρίσκα. Είχαν την αδιαμφισβήτητη υποστήριξη του προέδρου Τζο Μπάιντεν, ένα δίχτυ ασφαλείας που ήρθε όχι μόνο με τη μορφή τεράστιων παραδόσεων πυρομαχικών, αλλά με την απόφασή του να στείλει σημαντικές αμερικανικές θαλάσσιες και αεροπορικές ενισχύσεις στη Μέση Ανατολή για να υποστηρίξει τη δέσμευση των ΗΠΑ να υπερασπιστεί το Ισραήλ.
Την 1η Απριλίου μια ισραηλινή αεροπορική επιδρομή κατέστρεψε μέρος του διπλωματικού συγκροτήματος του Ιράν στη Δαμασκό, τη συριακή πρωτεύουσα. Σκότωσε έναν ανώτατο Ιρανό διοικητή, τον Ταξίαρχο Μοχάμεντ Ρέζα Ζαχέντι, μαζί με άλλους ανώτερους αξιωματικούς του Σώματος Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης του Ιράν (IRGC).
Οι Αμερικανοί ήταν έξαλλοι που δεν είχαν προειδοποιηθεί και τους δόθηκε χρόνος να θέσουν τις δικές τους δυνάμεις σε επιφυλακή. Αλλά η υποστήριξη του Τζο Μπάιντεν δεν αμφιταλαντεύτηκε καθώς το Ισραήλ αντιμετώπιζε τις συνέπειες των πράξεών του. Στις 13 Απριλίου το Ιράν επιτέθηκε με drones, κρουζ και βαλλιστικούς πυραύλους. Οι περισσότεροι καταρρίφθηκαν από τις άμυνες του Ισραήλ, με σημαντική βοήθεια από τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και της Ιορδανίας.
Ο Μπάιντεν προφανώς ζήτησε από το Ισραήλ να «πάρει τη νίκη» ελπίζοντας ότι θα μπορούσε να σταματήσει αυτό που είχε γίνει η πιο επικίνδυνη στιγμή στον διευρυνόμενο πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Όταν το Ισραήλ περιόρισε την απάντησή του σε ένα χτύπημα σε τοποθεσία αεράμυνας, το σχέδιο του Μπάιντεν φαινόταν να λειτουργεί.
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΕΡΕΥΝΑ :ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΕΓΕΙΩΤΗΣ
