Με σέναν παλλιόν μαειρκόν μπορείς να ζήσεις .Αν είσαι που τους τελευταίους τη νύχταν την ώραν που κάθεται ο μάστρος ο μάειρας ο ιδιοκτήτης που δουλεψεν τζιαι στα πλοία τζιαι στη Λιβυη τζιαι ήτουν συμμαθητής με τα κοπέλλια της ΕΟΚΑ.Ακούεις σοφά λόγια γρουσάφιν μετρημένα λέξην λέξην.Τωρά οι νέοι Γιαννάκη δεν προτιμούν τα παλαιά φαγητά.Πηγαίνουν στα χαμπουρκερ περισσότερο.Δουλειά υπάρχει τελευταίως.Θέλει πόδια.Ευτυχώς που την κράτησα.Δουλεύει ο μικρός.Τέλειωσε το Πανεπιστήμιο.Έρχεται έξι το πρωι αννοίγει για τους πρωινούς καφέδες και τις σούππες του χαράματος.Έτσι μπορώ να ψωνίζω το πρωί.
Μιλούμε για τους παλιούς πελάτες που έφυγάν για τους ουρανούς.Ήταν το πρόσαυκον της δουλειάς Γιαννάκη μου.Ο Αστυνoμικός με το ευγενικό πρόσωπο.Και ο φίλος του αυτός που ερχόταν στις εννέα βράδυν πάντα και όταν έφευγε ο κόσμος λέγαν τα δικά τους τα χρόνια της βιοπάλης.Πάντα μιλούσε.εκτός για την ΕΟΚΑ Μέχρι που ένα πρωί Σαββάτου μπήκε μέσα ο Αντρέας του παραπάνω συλλογου και τον πήρε απο κοντα τον μάειραν ψιθυριστα και του λέει.Τιμή σου να εσιεις έτσι πελάτην.Αγωνιστής κορυφαίος.Ανάργυρός.Με τις
λίρες που του δώσαν μόλις εκατέβειν που το αντάρτικον.εγέμωσεν κάδρα ηρώων τους καφενέες του χωρκου του.Ούτε μιαν πακκίραν.Εγυρεύκεν τον έναν τάγμαν κοτσινοσκουφηες μες την πόλην.Ύστερα στο βουνόν εν εβαρυγκομησεν ποττέ.Υπάκουός.Ελάλεν μόνον .Τζιαι του χρόνου στη μάναν μας. Μα Γιαννάκη μου ήταν αρφός μου .Τζιαι να μεν μου πει.Εμέναν που κάθε πρωίν αθθυμούμε τον Αριστείδην τον συμμαθητήν μου τον Χαραλάμπους.
Πιε το κρασίν σου Γιαννάκη μου.Τσίμπα το κρασάτον.Ωραία η καπίρα μας.Κάποτε νομίζω εν μες το μαχαζίν.Άμαν κλείω τζιαι κάμνω την προετοιμασία για αύριον.Ήταν ή ώρα που ελέαμεν τα δικά μας.Άλλες κουβέντες.Έπναζεν η ψυσιή μου.Άμαν του παραπονήθηκα με τρόπον εγύρισεν πάνω μου τζιαι είπεν μου.Μα Στέφανε εκάμαμέν τα για την πατρίδαν.Εκάμαμέν τα για να τα λαλούμεν΄΄.Συγνώμην ρε αδέρφιν συγχώρα με.Ήταν η πρώτη φορά που με είπεν αδερφόν του.
Μες τα παλιά τα μαειρκά η Κύπρος εν Ελλάδα λαλεί ο μαστρε Χρίστος.Σαννα τζιαι έσιει δίτζηον.Άμαν πκιει καμμιάν παραπάνω.Λαλεί πάντα παραβολικά. Παλληκάριν.Ο Δράκος.Μες τα σσιόνια μερόνυχτα.Οι Εγγλέζοι ενομίζαν ήτουν στραπη τζιαι εχάννετουν που μες τα σιέρκα τους.Μια φοράν επερπατήσαν ουλλον νύχτες που τα βουνα του Ολύμπου ως την Αρμίνου της Πάφου. Ούλλον σιονιά.Αμαν επροσεύχετούν δάσκαλε έφεγγεν.Ακούεις γιε μου.Άρεσκεν του το τραούδιν Όπου τζιαν στρέψω τη ματια μου παντου εσε Θεε θα ειδώ.Τη νύχτα που τον επήρεν ο Χριστός είπεν του πρωταντάρτη του να του το τραουδήσει.Επαρπάταν πρώτος.Οι συντρόφοι του εσωθήκάν τζίάί έγλύτώσαν την ενέδραν Α ο Λυκούργος ο Λυκούργός ο ΑΡΚΟΝΤΑΣ ΜΑΣ.
