Επανάληψη δροσιστική παγωτάρικη του Ευάγγελου
Ο παγωτάρης ο Ευάγγελος είχε την έδρα και το εργαστήριο του κοντά στο Γ Γυμνάσιό αλλά ήταν άπασας της Λεμεσού. Είχε συγκεκριμένο καθημερινό πρόγραμμα και σταθερά στέκια. Το πιο γνωστό έξώ από την Τεχνική Σχολή απέναντί από το Νοσοκομείο.
Το τρίκυκλό του ήταν από τα πλέον αγαπημένα οχήματα των παιδιών της Λέμεσού. Από κοντά μας στην Τρόοδους έξω από το βαφείο του Βλάσκού ερχότσν προς τις έντεκά όταν τα σχολεία ήταν κλειστά.
Ήξερέ τους πάντες με το όνομά τους και το εμπόριό του ήτάν με το μέρος μας. Με μισο σελίνι άπολάμβανες το τεράστιον παγωτον σου. Προσαρμοζόταν με τα μετρητά σου. Αν παρακαλούσες ολίγον σου έβαλλε και με τρία ακόμα και με δύο γρόσια αν τον έβρισκες στις καλές του.
Άνθρωπος βασανισμένος και αγωνιστης της ζωής. Εμμέσως μας δίδαξε και την αποταμίευση. Άκουσα πολλές ιστορίες σχετικές με είδικές θυρίδες γροσίων εντος της οικίας για εκτακτες αγορες παγωτού μεγάλου που τον Ευάγγελον. Πολλοί γυρέψαμε γρηγορα δουλεια σε όλες τις διακοπές και δεν λέγαμε όχι στα κουτσοδούλεια της γειτονίας για την υλοποίηση μικρών ονείρων.
Να κρατούμεν πάντα για παγωτόν που τον Ευάγγελόν τζιαι να καθούμαστεν κύριοι στου Φύτου για μιαν μιξ με πικλα.
Οι τακτικοι πελάτες του φιλότιμου παγωτάρή είχαν και τα έξτρα μελούθκια επί του γιγάντιου παγωτου βανίλλια τσοκολάταν μπαναναν.
ΥΓ. Στον Αην Γιάννην αν τραγουδήσεις φωναχτα Παγωτόν που τον Ευάγγελον τζιαι φλίππερ στου ΗΡΑΚΛΗ δεν γλυτώννεις το κερασμα και τα δεκάδες νοσταλγικά χαμόγελά
