Δεν άντεχα τους επιστατες και τις επιστατενες.
Η πιο ελεύθερη εργασία ελάλεν τζιαι ο Κακομης του Παπαδιαμάντη. Εφηβοι κουβαλητες χαμαληες....
Στα συσκευαστηρια περνάμε το σταφύλι μας με τον μαστρο. Κατεβαζαμε και αφηναμε κάποιον να επιβλεπει.
Καποιες φορές όταν ήταν μεγάλη η συγκομιδη μας, Κασιες πολλές , με άφηνε να έχω έγνοια να μην χασουμεν τη σειράν μας. Να κρατώ τους αριθμούς. Ποσον ήταν το καθαρό σταφύλιν σουλτανινα. Αν ήταν εντάξει το πομε μας.
Αφού γίνοταν ο έλεγχος από τον γεωπονο μέσα σε ολες τις κασιες μας για να μην υπάρχει σταφύλιν πικρόν που εκοπηκε προωρά ζυγιζαμε και το σταφύλι έμπαινε από τους στιβαδορους στα τραπέζια όπου καθαριζαν οι γυναίκες το σταφύλι που κατόπιν εμπαιννε στες κασιουες συσκευαζοταν ντύνοταν με ειδικό σελλοφαν να πέρνει αέραν και ανεβαιννε στο φορτηγό για να φύγει κυρίως για Αγγλία αλλά και για άλλες χώρες....
Δεν θα μπορούσα πότε να ήμουν εργάτης σε συσκευαστηριο. Ο λόγος ητο απλός. Δεν άντεχα τους επιστατες και τις επιστατενες. Γιατι υπήρχαν και γυναίκες σε αυτό το πόστο και ητο βασιληκοτερες του Βασιλεως. Σκληροι και σκληρες καποτε σε σημειον που δεν αντεχες να ακούεις.
Εμείς ως "παραγωγοι "και υπαλληλοι του παραγωγου σε οικογενειακόν συσκευαστηριον δεν είχαμεν να κάμουμεν με την κάποτε αναιδη και αγενη διοικησην που φωνάζεν στις κοπελλες, στις γιαγιάες του σκληρου μεροκαματου και τους νεαρους και κάποτε απειρους στιβαδορους και μεταφορεις των γεματων κασιουων.
Εμείς προτιμουσαμε την εγερσην από τις τρεις η τέσσερεις. Τον υπνον εν κινήσει στο ημιφορτηγον του μαστρου .Το οπλισμαν των αμπελιων με κασιες ξυλενες η πλαστικές που τες πεντεμισυ. Η εργοδότησις σε αυτά τα ωραρία που δύσκολα τα αντεχεν κάποιος μας αφηννεν ελεύθερους μετά τις θκυο τρεις το μεσημέρι.Ενας θα έμενε στο συσκευαστηριον με τον μαστρον. Και. οι άλλοι με ευκαιρία συνήθως, στην Λεμεσόν.
Στις εννιά την νύχταν καμμουσαν τα μάθκια σου. Απολαμβαννες μιαν πάστα στο ζαχαροπλαστειον του Κυριου Σταυρού και πηγαιννες σπίτι να κοιμηθεις ολιγον για να αντεξεις το λιοπυριν της αυριον ημέρας.
Αυτος ήταν ο λόγος που επροτιμήσα να μαι κουβαλητης, χαμαλης. Φκαλλεις το φορτιον σου και μετά φορτωννεις. Ο μαστρος και η μαστορισσα αν τα εφκαλλες πέρα με το λιοπυριν και αντεχες ητο ευχαριστημένοι. Ηταν και οι γεναίτζες που χρόνια με τους ίδιους κουβαλητες ήταν μια απίστευτη ασπιδα μεγιστης προστασίας. Αν σηκωστουν τζιαι φύουν ήντα που να γίνουμεν ελάλεν βροντοδως η κύρια Φωτεινη ενώ η κύρια Αγγέλα μας εβαζεν ευτζιες πως εν εβαρυγκομουσαμεν.
Ο μαστρος όταν την άκουεν χαμογελουσεν. Ατε Γιαννο φορτωννετε να φύουμεν. Η πιο ελεύθερη εργασία ελάλεν τζιαι ο Κακομης του Παπαδιαμάντη.
Δεν το μετανιωσαμεν πότε....
