Στις αναρτήσεις μου γράφω συνεχώς, πως εδώ και αρκετούς μήνες, η κυβέρνηση υπονομεύει τα Ανθρώπινα μας Δικαιώματα και πως τα πράγματα στον τόπο μας, πάνε κατα βαρβάρων. Ιδίως, μετά από το βίντεο του Al Jazeera και το σκάνδαλο με τα διαβατήρια της ντροπής.
Μιλώντας όμως, με πολλούς συμπολίτες μας, διαπίστωσα πως αρκετοί, δεν ξέρουν ποιά είναι αυτά τους τα Δικαιώματα ή και πως δεν ξέρουν, πως να αντιδράσουν στην παραβίαση τους.
Αποφάσισα λοιπόν, να γράψω μια σειρά από άρθρα, απαριθμώντας και εξηγώντας με απλά λόγια τα δικαιώματα αυτά, ούτως ώστε ο καθένας, να τα μάθει (έστω και επιφανειακά) και να μπορεί, να τα διεκδικήσει. Έχετε όλοι την άδεια μου, να κοινοποιείτε τις αναρτήσεις μου αυτές, με την προσδοκία, να φτάσουν σε όσο το δυνατόν, περισσότερους συμπολίτες μας και να τους ενημερώσουν.
Το πρώτο λοιπόν που θα πρέπει να ξέρει ο καθένας, είναι το ότι, τα Δικαιώματα αυτά, είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ. Και όταν λέω «δικά μας», εννοώ απόλυτα δικά μας. Όπως πχ ένα σταυρό που μας χάρισαν και που φορούμε στον λαιμό μας ή τον μισθό μας, που τον έχουμε δουλέψει. Και επειδή ακριβώς τα δικαιώματα αυτά είναι δικά μας, δεν δικαιουται κανένας να μας τα κλέψει. Ούτε ολόκληρα, αλλά ούτε και μέρος τους. Κυρίως δε, η κυβέρνηση.
Απεναντίας μάλιστα, η κυβέρνηση είναι ΥΠΟΧΡΕΑ (από το ίδιο το Σύνταγμα), όχι απλώς να προστατεύει αλλά και να μας εξασφαλίζει τα Δικαιώματα μας αυτά. Και αν η κυβέρνηση, παραβιάσει αυτή την υποχρέωση που έχει απέναντι μας, τότε ο πολίτης, δικαιούται να προσφύγει σε Δικαστήριο εναντίων της και να απαιτήσει χρηματικές αποζημιώσεις. Τόσο για την παραβίαση των δικαιωμάτων του, όσο και για τυχών ζημιά που έπαθε από την παραβίαση. Οι Κύπριοι εστιάτορες πχ, ξέρουν πολύ καλά, τι σημαίνει ζημιά.
Ένα λοιπόν από τα δικαιώματα μας αυτά, είναι το να ΜΗΝ ΜΑΣ ΥΠΟΒΑΛΛΕΙ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ σε βασανιστήρια ή σε απάνθρωπη ή σε ταπεινωτική μεταχείριση. Και στις έννοιες αυτές, δεν περιλαμβάνεται μόνο η σωματική βία και κακοποίηση, αλλά και η ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ. Απαγορεύεται δηλαδή, να με κάνει κάποιος, να υποφέρω ψυχολογικά.
Και όλοι βέβαια ξέρουμε, τι σημαίνει για την ψυχολογία μας και για την ψυχική μας υγεία, να ξυπνούμε από το πρωί εδώ και 9 μήνες και να ακούμε συνεχώς και ανελλιπώς από ΜΜΕ, για μια «θανατηφόρα πανδημία» που μας χτυπά την πόρτα και που μας περιμένει να ξεπροβάλουμε, για να μας πάρει την ζωή.
Όσοι δε συμπολίτες μας έχουν επηρεαστεί (είτε οι ίδιοι είτε τα παιδιά τους) και υποφέρουν ψυχοσωματικά, από αυτόν τον πρωτοφανή και εντελως ανέλεγκτο, ψυχικό βομβαρδισμό και από αυτές τις υποσυνείδητες «απειλές θανάτου», εύκολα πλέον μπορούν να καταλάβουν, τον λογο για τον οποίο, το Σύνταγμα, απαγορεύει ρητά την απάνθρωπη και ταπεινωτική, ψυχολογική κακοποίηση. Η δε κυβέρνηση, εκμεταλλεύεται αυτόν τον ακατάσχετο «φόβο του επερχόμενου θανάτου», προκειμένου να μας κυβερνά ανενόχλητη, με διατάγματα, ενός υπουργού.
Στο επόμενο μου άρθρο θα αναφερθώ στο δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης και της κοινωνικής ασφαλείας. Όσοι συμπολίτες μας δεν βγάζουν τον μήνα, θα το βρουν ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
