_large.jpeg)
Ηταν οι τζιαιροι που επήαμεν εις τες Αραπκιες. Αλλοι μόλις απολυθημαν να ξηασουμεν τες μαχες, τους σειραές που πήαν εις τους ουρανους. Οι πολλοί για να ζήσουν τες οικογενειες τους,πρόσφυγες η ανεργοι υστερις που την εισβολήν τους Τουρκους τζιαι την προσφυγιαν πουτούν αδικη πολλά.
Εδούλευκαμεν ούλλοι πολλά σάννα τζιαι ούλλοι κάτι εθέλαν να ξηασουν, να μέν η σκέφτουνται. Μονον οι παραπάνω έγραφαν γράμματα τζιαι επεριμέναν κάθε δειλις αργά αθθαρτει η πόστα που τα γραφεία στον πρώτον μεγάλον καμπον της εταιρείας.
Σιγά σιγά εμαθθεναμεν πως είσιεν πολλούς κάμπους πελασελα του Μπαχρε Ι ν. Εισιεν εταιρείες δικές μας που κτιζαν τζιαι στο Τουπα ι,στη Σαουσικην Αραβιαν.
Στο χρόνον πάνω ετηλεφωνησεν εις τον καμπον ο Πατσαλος της ΕΝΑΟ ο πασκετπολιστας τζ' είπεν μου πως εκανονίσεν ένας λεβεντης της ΕΝΑΔ που άλλον καμπον να έρτουν να μας πκιαουν όσους εθέλαν να παίξουμεν την Παρασκευην πουτουν αργια να παίξουμε πασκετ όσοι επαίζαμεν παλιά σε Ομάδες τζιαι σε Γυμνάσια να αθθυμηθουμεν τα παλλιά, τες δοξες μας τότες πουμαστεν ελευθεροι. Να ρτουν τζι όσοι θέλουν να δουν.
Να μέν τα πολλολουεμεν γιε μου. Εβαλεν η εταιρεία λοφωρειον μηαλον τζιαι ωστη να γυρισουμεν ούλλους τους κάμπους έχασα το φως μου.Με πότε εκλαια, με πότε εγελούν. Μα ρε κοπέλλια λαλώ τους ήρτεν το μισον πρωταθλημαν πασκετ εις τες Αραπκιες. Πολοατε ο σερτης ο Χώρα ιτης που το οργανώσεν. Εφεραμεν τζιαι όσους βολε υ πολίτες ηβραμεν.Φελουν τζιαι τούτοι.Τζιαι έναν παγκυπριονικην του δισκού να σας κουντά .
Εφτάσαμεν εις το γήπεδο. Ητουν κλειστόν όμορφο. Εχωριστημαν καμποι τζιαι αρκέψαμεν. Εις τες αλλαγές των καμπων εκάτσαμεν με έναν του Πεζοπορικου. Ποτε εσιομιλουσαμεν πότε εχαννετουν η φωνή μας. Ειπεν μου για τους λεβεντες της ΠΑΑΕΚ που χαθηκαν. Ύστερα ελάλεν μου τζιαι για το Ποδόσφαιρον. Γιατι επαιξεν τζιαι μάππαν λλιόν τζαιρόν με τον Πεζοπορικον. Εμαθες τα για τον Παπαιωαννου του Απολλωνα, τον πορταρην τζείντον τον μελενον τον άνθρωπον; Εσκοτωσαν μας τον οι Τουρτζιοι.
Ελουθηκα του κλαματου.. Επαιξαμεν κάποτες αντίπαλοι. Ευγενης,λεβεντης,παλληκαριν.
Εις το τέλος. Εγενημαν ψουμίν. Επαίζαμεν ώρες. Εκατσαμεν ούλλοι μες τη μέσην του γηπεδου. Αρκεψαμεν τες κουβέντες πριν το κακον. Τον Αλεκον που φερεν νέον πασκετ τζιαι εδινναν μας κομπους τα τζιερυνιωτικα.
Κάτι ματς στον Αην Δεμετην,στους Αγιους Ομολογητες. Το Θυρωτον της ΑΕΛ πουταν παλληκαριν τσιακκος κάτω που το καλάθιν. Οι περίτου εσκουπιζαν τα αμμαθκια τους. Γελοκλαμαν εν η ζωή ελάλεν η γιαγιά μου πουταν κομα εγκλωβισμενη. Γινατιν να πεθάνει στον τόπον της.
Εις το στραφιν μες το λεωφορείον ετραουδούσα οι μιτσιοί ,οι μεγάλοι εκάτσαμεν πίσω τζιαι εσυζητούσαμεν που επολεμησεν ο καθένας. Τζιαμε εκαταλαβαμεν πως κανένας αθλητης εν εκοξιασεν να ποφυει, να μέν πολεμησει. Πολοεται ο μαγκας ο Χώρα Ι της τζιαι λαλεί. Οι πασκετπολιστες εδώσαν ούλλοι μες τη φωθκιάν. Τα τζιερυνιωτικα περίτου που ούλλους μας γι αυτον τζι ένεν δαμέ. Τζιαμε ελουθημαν ούλλοι των δαρκων. Περιτου που ούλλους ο Νοτης ο Πατσαλος. Εν το εδεχτην ποττέ πως μας τους εκλεψαν οι ουράνοι πουτούν λεβεντες περίτου που το γρουσαφιν του κόσμου ούλλου...
Είπουν σου γιε μου όπου τζι αν επήα κουβαλώ τον τόπον μου τζιαι τζείντην υποχωρησην που με καλυφκεν ο σειράς μου του ΓΣΕ.Τζιαι ήρτεν γυρίση μέρα καταφατσελλομενος. Ειπεν μόνον γελοντα. Τωρα που σαι ζωντανός χαλαλιν το ερπην έναν μερονυχτον. Αψα του τσιάρον. Επολοηθειν γελοντα. Ε να βαλλεται τζιαι κανέναν καλάθιν άμαν παίζουμε. Αν έσιει πκιον πρωταθλημαν ύστερα πουτουντο κακον.
ΥΓ. Στην μνήμη του Νοτη του Πατσαλου που μας ιστορησεν μιαν νύχταν την καρκιάν τουν της ιστορησης. Τζιαι για το χαττηριν των Τζιερυνιωτικων.της ΠΑΑΕΚ που μας τους εκλεψεν λεβεντες ο.ουρανος ο Ελληνικος της Κύπρου μας.
