Κύριε Πρωθυπουργέ της Μητρόπολης του Ελληνισμού
Η Κύπρος υπήρξε μια κοιτίδα Ελληνισμού στην μακραίωνη τρισχιλιετή Ιστορία της εις πείσμα των διαχρονικών αντιξοοτήτων και των κατά καιρούς κατακτητών της.
Τον Ιανουάριο του 1950 οι Έλληνες της Μεγαλονήσου ζήτησαν την Ένωση με την Ελλάδα, μεταφέροντας στην Αθήνα τις δέλτους του Ενωτικού Δημοψηφίσματος που περιφρονήθηκε από την τότε Κυβέρνηση της Αθήνας.
Τον Απρίλιο του 1955 κηρύχθηκε η έναρξη του Εθνικοαπελευθερωτικού μας αγώνα με στόχο την Ένωση με την Ελλάδα και καταλήξαμε στο συμβιβασμό των Συμφωνιών της
Ζυρίχης και του Λονδίνου το 1960.
Τον Δεκέμβριο του 1963 εκδηλώθηκε η τουρκική ανταρσία και τον Αύγουστο του 1964 τουρκικά αεροπλάνα σκότωσαν με βόμβες ναπάλμ Ελληνοκύπριους εθνοφρουρούς και
αμάχους και η Κυπριακή Δημοκρατία παρέμεινε απροστάτευτη από τις Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις και στο έλεος των επιδρομέων.
Τον Νοέμβριο του 1967 η Χούντα των συνταγματαρχών του πραξικοπήματος της 21/4/1967 απέσυρε από την Κύπρο εν μια νυχτί την Ελληνική Μεραρχία που προστάτευε την Μεγαλόνησό μας από την τουρκική επιθετικότητα, σηματοδοτώντας έκτοτε την αποδυνάμωση και το ξεγύμνωμά της απέναντι στην βουλιμία των τούρκων.
Το 1974 η Χούντα των Αθηνών με το πραξικόπημα της 15 ης Ιουλίου έδωσε το πρόσχημα στην τουρκία να εισβάλει στην Πατρίδα μας και με δύο διαδοχικές φάσεις να
καταλάβει το 38% των εδαφών της.
Από τότε μέχρι και επί των ημερών μας έχουμε εμπλακεί σε ατέρμονες διαλόγους, ατέλειωτες διαδοχικές φάσεις συνομιλιών, άγονες και ατελέσφορες διαπραγματεύσεις.
Σαράντα επτά συναπτά έτη έχουμε προβεί σε απίστευτες υποχωρήσεις, έχουμε παραβιάσει πλειστάκις τις κόκκινες γραμμές της επιβίωσης, της ασφάλειας και της αξιοπρέπειάς μας, έχουμε υποβιβασθεί σε έσχατα όρια αυτοαναίρεσης, ταπείνωσης και εξευτελισμού από τον ίδιο τον κατακτητή μας αλλά και από τους ατυχείς πολιτικούς χειρισμούς μας τόσο στην Κύπρο όσο και στην Μητροπολιτική Ελλάδα.
Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια , η εθνική μας κληρονομιά πλήγηκε ανεπανόρθωτα. Η ιστορική μας συνείδηση καταρρακώθηκε από επιτήδειους τόσο στο εσωτερικό όσο και
στο εξωτερικό της Πατρίδας μας.
Η Ελληνική μας ταυτότητα χλευάστηκε ως ένα αναχρονιστικό σύνθημα και μπήκε στο στόχαστρο ως . . . παρεμποδίζουσα τις προοπτικές επίλυσης του χρονίζοντος Εθνικού μας προβλήματος.
Στοχευμένες πολιτικές μεθοδεύσεις – έσωθεν και έξωθεν – ασέλγησαν και ασελγούν πάνω στην Ιστορική διαδρομή αυτής της Ελληνικής εσχατιάς, χαλκεύοντας την Ιστορία και εκκολάπτοντας νεοφανείς θεωρίες νεοκυπριακής συνείδησης.
Μέσα σε μισό σχεδόν αιώνα, ουδέποτε κατορθώσαμε ως Ελληνισμός να χαράξουμε και να ακολουθήσουμε μια πανεθνική πολιτική και μια διαχρονική στρατηγική αντιμετώπισης των μακροχρόνιων και καλώς οργανωμένων επεκτατικών σχεδίων της Άγκυρας και των τούρκων νεοσουλτάνων .
Η ατυχής και ιστορικά βέβηλη φράση που εκστομίστηκε από Ελλαδίτες Πολιτικούς ότι «Η Κύπρος κείται μακράν της Ελλάδος» όχι μόνο απέβη ηθικά απαράδεκτη και εθνικά
επιζήμια, αλλά και συνεχίζει να καταδικάζει από μόνη της την Κύπρο σε οριστική υποδούλωση στα καταχθόνια σχέδια του Παντουρκισμού.
Κύριες Πρωθυπουργέ της Ελλάδος,
Στις 6/6/1991 σε ανοικτή επιστολή μου που δημοσιεύτηκε στον ημερήσιο τύπο της Κύπρου, με την ευκαιρία της επίσημης επίσκεψης του πατέρα σας αείμνηστου Πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην Κύπρο , έγραφα μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα τα οποία επαναφέρω αυτούσια γιατί θεωρώ πως ισχύουν και σήμερα:
«. . . Πρωθυπουργέ Κωνσταντίνο Μητσοτάκη! Μέσα στις αίθουσες των συνεδριάσεών σας με τους ηγέτες των Ελλήνων της Κύπρου, εγκαταλείψετε τις αβρότητες, περιφρονείστε τα πρωτόκολλα, περιθωριοποιείστε τις τυπικότητες, και πάρτε στα χέρια σας το νυστέρι για να κάνετε βαθειά τομή στις πραγματικότητες.
Ρωτήστε τους ηγέτες μας τί επιζητούν, τί στοχεύουν, μέχρι ποιού σημείου είναι διατεθειμένοι να συμβιβαστούν, μέχρι πόσο αντέχουν, ποιες θυσίες είναι έτοιμοι να υποστούν, ποια κοινή γραμμή πλεύσεως προτείνουν, σε τί κράτος θέλουν να κυβερνήσουν.
Απαντήστε τους με θάρρος και παρρησία πόσο και πώς η Ελλάδα συμπαρίσταται και συμπαρατάσσεται, πώς θα υλοποιήσει το ρόλο της ως μητρόπολη του Ελληνισμού και πως θα εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της ως εγγυήτρια δύναμη.
Εξηγήστε τους πώς εννοείτε το θέμα της Ελλαδικής συστράτευσης και τί απαιτήσεις πηγάζουν από την έμπρακτη εφαρμογή της.
Χαράξετε από κοινού την παραπέρα πορεία και τροχοδρομήστε επιτέλους την συμπόρευση που θα μας οδηγήσει σε αίσιο πέρας».
Κύριε Πρωθυπουργέ Κυριάκο Μητσοτάκη,
Αυτά, μεταξύ άλλων, έγραφα στον αείμνηστο πατέρα σας πριν από 30 ολόκληρα χρόνια και τα έχω καταγραμμένα στη σελίδα 64 του βιβλίου μου «Με Πόνο Ψυχής» έκδοση 2016.
Κατά μια τραγική ιστορική συγκυρία αυτά ισχύουν και σήμερα, μετά πάροδο τριών ολόκληρων δεκαετιών.
Κύριε Πρωθυπουργέ της Ελληνικής Μητρόπολης,
Σ’ αυτή την ακραία έπαλξη του Ελληνισμού, την νότια εσχατιά, ζουν και αγωνιούν μερικές εκατοντάδες χιλιάδων αλύτρωτων Ελλήνων.
Βάλτε το χέρι στην καρδιά σας, εσείς και οι Ελληνοκύπριοι συνάδελφοί σας, και αποφασίστε εάν έχετε ιστορικό δικαίωμα να καταδικάσετε αυτή την γενιά Ελληνοκυπρίων να είναι η τελευταία στο νησί που υπήρξε μια ιστορική έπαλξη του Οικουμενικού Ελληνισμού.
Αν η Κύπρος χαθεί, τότε αναπόφευκτα θα ακρωτηριαστεί και θα συρρικνωθεί και ο ευρύτερος Ελληνισμός.
Έχετε ιερόν καθήκον και ιστορική υποχρέωση και παρακαταθήκη να μας προστατεύσετε από τον αφανισμό όπως οφείλετε να προστατεύσετε το Αιγαίο ,τη Θράκη και κάθε άλλη
σπιθαμή των προγόνων μας Η Ιστορία , ο Ελληνισμός και η Ανθρωπότητα θα σας κρίνουν.
* Έλληνας της Κύπρου
