Τα Μοναστήρκα γιε μου εκάψαν τα οι Τούρτζιοι τον Ιούλήν του κοσιέναν.Ελαλούσαν οι παλλιοι πως εκάψαν τζιαι τα μελίσσια τζιαι το μέλιν έφτασεν ως τον Βασιλόκαμπον.Εμπέησαν μες την Εκκλησιάν τ΄Αγίου τζιαι επαίξαν τες εικόνες.Για τούτον εν γεμάτη σκάγια η εικόνα μας τ'Αη Γιώρκη του Νικοξυλίτη.Ο Γούμενος επρόκαμέν τζιαι εκατέβειν εις την Πόλην τζιαι επιαέν καράβιν τζιαι επήεν εις την Καραμανιάν ή στο Βερούτιν τζιαι εγλύτωσεν.
Εισιεν τζιαι κάτι στιάθκια ο Άγιος τζιαι μιαν φοράν επκιάεν ένας τες πέτρες τους να πα να χτίσει φούρνον μα ο φούρνος έππεσεν θκυο τρεις φορές τζιαι πκιον εφορτωσεν τες τζιαι επήρεν τες ούλλες πίσω στα χωράφκια του Αγίου τζιαι πκιον πράματα του μοναστηρκού εν επκιαννέν κανένας.Τούτον το πάθημάν αθθυμούμαι το τζιαι εγώ γιε μου.
Έτσι μου τα λάλεν ο Παππούς μου ο Γιαννής του Δασκάλου έναν μεσομέριν που επέρναμεν τα χτηνά να τα ποτίσουμέν στο λάκκόνκάτω μέρου των Μοναστηρκών του Άη Γιώρκη του Νικοξυλίτη του Θαυματουργού.Είσιεν τζιαι βούρνές παλλιές ο λάκκος το πηγάδιν γιατί εφέρναν πολλά κτηνά τζιαι κοπαθκιά τζιαι εποτίζαν οι βοσιοι της Δρούσιας τζιαι οι ρεσπέρηές τζιαι εμείς άμαν ετρηούσαμλέν τά τέράτσια στα χωράφκια μας τζιαμε σύγκοντά.
Εμείς εις τη Δρούσιαν είχαμέν να ρίσουμέν με τον Άην Γιώρκην Τζιαι μοναστήριν είχαμεν τζιαι εκκλησιάν εις το κοιμητήριον είχαμέν του Αγίου τζιαι τάματα πολλά τζιαι προσευχές επέμπαν του τζιαι γιορτάες εκάμναν του που το Τητρόιτ που την Αυστράλιάν που την Τασμάνιαν που την Αγγλίαν τζιαι που τον Καναδάν τζιαι που το Κάιρόν την Αλεξάντρειάν.Ούλλα τζι ούλλα εξενιτευτημάν μα τον Άην Γιώρκην τον Άην Πιφάνην τζιαι τον Άην Κονωνάν του Ακάμα επηραμέν τον μαζίν μας μες τις καρκιές μας.
Ο Άης Γιώρκης ο Νικοξυλίτης ούλλους βοήθειά μας...
Αγίου Γεωργίου Νικοξυλίτη Μοναστήρκα
