Ουάσιγκτον, DC (ICRC) – Δήλωση του Πάτρικ Χάμιλτον, επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Διεθνούς Επιτροπής του Ερυθρού Σταυρού για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά, μετά από μια επίσκεψη στο κέντρο κράτησης στο Γκουαντάναμο τον περασμένο μήνα:
Η τελευταία φορά που επισκέφτηκα τον Κόλπο του Γκουαντάναμο ήταν πριν από 20 χρόνια το 2003, ως διερμηνέας Παστούν στην αρχή της καριέρας μου με τη ΔΕΕΣ. Επιστρέφοντας πρόσφατα στο Γκουαντάναμο κατά τη διάρκεια μιας από τις τακτικές επισκέψεις της ΔΕΕΣ, εντυπωσιάστηκα ιδιαίτερα από το πώς όσοι κρατούνται ακόμη σήμερα βιώνουν τα συμπτώματα της επιταχυνόμενης γήρανσης, που επιδεινώνονται από τις σωρευτικές επιπτώσεις των εμπειριών τους και των ετών που πέρασαν στην κράτηση. Περισσότερα από 20 χρόνια αργότερα, η κατάστασή τους παραμένει άλυτη. Οι ανάγκες σωματικής και ψυχικής τους υγείας αυξάνονται και γίνονται όλο και πιο απαιτητικές.
Ενώ οι σημερινές αρχές προσφέρουν κάποιες προσωρινές λύσεις, υπάρχει ανάγκη για μια πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση εάν οι ΗΠΑ θέλουν να συνεχίσουν να κρατούν κρατούμενους τα επόμενα χρόνια. Όλοι οι κρατούμενοι πρέπει να έχουν πρόσβαση σε επαρκή υγειονομική περίθαλψη που ευθύνεται τόσο για την επιδείνωση των ψυχικών όσο και των σωματικών συνθηκών -- είτε στον Ναυτικό Σταθμό του Γκουαντάναμο είτε αλλού. Αυτό περιλαμβάνει περιπτώσεις έκτακτων ιατρικών περιστατικών. Ταυτόχρονα, πρέπει να εξεταστεί η προσαρμογή των υποδομών στις εξελισσόμενες ανάγκες και αναπηρίες των κρατουμένων, καθώς και στους κανόνες που διέπουν την καθημερινότητά τους.
Μια άλλη πτυχή μιας συνολικής προσέγγισης θα ήταν η βελτίωση της ποιότητας των επαφών με τις οικογένειες, κυρίως όσον αφορά τη συχνότητα και τη διάρκεια των κλήσεων, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη την παντελή απουσία προσωπικών επισκέψεων.
Σαφώς, όσο πιο γρήγορα οι ΗΠΑ μπορέσουν να ξεπεράσουν το πολιτικό και διοικητικό αδιέξοδο για να μεταφέρουν υπεύθυνα τους κρατούμενους που κρίνονται επιλέξιμοι και να καθορίσουν τη μοίρα όλων των άλλων κρατουμένων, τόσο καλύτερα μπορούν να διαμορφώσουν τα σχέδια που απαιτούνται.
Καλούμε την αμερικανική κυβέρνηση και το Κογκρέσο να συνεργαστούν για να βρουν επαρκείς και βιώσιμες λύσεις για την αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων. Πρέπει να αναληφθεί δράση κατά προτεραιότητα. Εάν υπάρχει η πιθανότητα ακόμη και ένας μικρός αριθμός ατόμων να κρατηθούν περισσότερο σε αυτή την εγκατάσταση, ο σχεδιασμός για τη γήρανση του πληθυσμού δεν μπορεί να περιμένει.
