Της Κατερίνας Σιδέρη
Ο Βίνσεντ Βαν Γκογκ, γεννήθηκε στις 30 Μαρτίου του 1853, στην Ολλανδία. Όπως έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε, ο καλλιτεχνικός κόσμος, απαρτίζεται από ανθρώπους με ιδιαιτερότητες στο χαρακτήρα τους. Το ίδιο ισχύει και για τον Βαν Γκονγκ, πράγμα το οποίο θα γίνει αντιληπτό, κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης.
Αν και πλέον θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς ζωγράφους όλων των εποχών, εν ζωή, η φήμη του ήταν αρκετά περιορισμένη.
Παιδί μιας πολύτεχνης και συντηρητικής οικογένειας, σπούδασε θεολογία και εγκαταστάθηκε σε ένα χωρίο του Βελγίου, ως κήρυκας. Εκεί να αρχίσει να καλλιεργεί το ταλέντο του και να ζωγραφίζει πίνακες που φανέρωναν στοιχεία κοινωνικού περιεχομένου, λόγω των επιδράσεων του με τους κατοίκους του χωριού.
Αποδέχεται την αγάπη και την κλίση του στη ζωγραφική, αποδεσμεύεται από όλα τα άλλα και απρόσκοπτα αφιερώνεται στην τέχνη της ζωγραφικής. Ταξιδεύει στο Παρίσι και σε άλλες πόλεις της Γαλλίας, γνωρίζει τον ιμπρεσιονισμό και τους εμπνευστές του και εν έτει 1888 ξεκινά για εκείνον μια άκρως δημιουργική περίοδος με πίνακες που μετά το θάνατό του, θα απασχολήσουν τόσο το κοινό όσο τους μελετητές - ερευνητές έργων τέχνης, όπως τα γνωστά Ηλιοτρόπια.
Στη νέα του κατοικία θα τον επισκεφτεί ο εξίσου σπουδαίος ζωγράφος Πωλ Γκωγκέν, ο οποίος θα είναι η αφορμή, μετά από έντονη διαφωνία τους, ο Βαν Γκονγκ με φανερά τα σημάδια των ψυχικών διαταραχών, να αυτοτραυματιστεί, αφαιρώντας μέρος από το αυτί του, πράξη η οποία δημιούργησε τον πίνακα Αυτοπροσωπογραφία με επίδεσμο στο αυτί.
Αν και η ανάρρωσή του θα επέλθει σύντομα, ο ίδιος αποφασίζει να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική, έχοντας αντιληφθεί την επιτακτική ανάγκη για βοήθεια.
Εκείνη την περίοδο, βρίσκεται σε καλλιτεχνικό οίστρο και ζωγραφίζει ανελλιπώς έναν πίνακα την ημέρα στο δωμάτιο ενός ψυχιατρείου, παρά τα έντονα σημάδια κατάθλιψης, σχιζοφρένειας αλλά και επιληψίας που διακρίνονται στον χαρακτήρα του.
Από το τέλμα της ψυχολογικής του διαταραχής, δεν κατάφερε να ξεφύγει, με αποτέλεσμα στις 27 Ιουλίου του 1890, να γράψει ο ίδιος τις σελίδες τους τέλους του με τα γνώριμα πινέλα του, αυτοκτονώντας (αν και κάποιοι πιστεύουν ότι ο Βαν Γκονγκ, ομολόγησε την αυτοκτονία του, για να καλύψει τους πραγματικούς του δράστες). Υπέκυψε στα τραύματά του στις 29 Ιουλίου, δύο μέρες αργότερα, αφήνοντας πίσω του πίνακες με τεράστια καλλιτεχνική αξία.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το έργο του και η φήμη του έγιναν γνωστά, μετά θάνατον και επίσης ότι, εν ζωή είχε πουλήσει μονάχα έναν πίνακα.
Η φήμη του θα εξαπλωθεί με ταχείς ρυθμούς και πολύ γρήγορα θα λάβουν χώρα εκθέσεις σε διάφορες μεγάλες πόλεις, όπως το Παρίσι, το Βερολίνο, τη Νέα Υόρκη, το Άμστερνταμ και αλλού.
Τα έργα του που αριθμούνται σε 800 πίνακες και ~ 1000 μικρότερα έργα με τα περισσότερα από αυτά να είναι ελαιογραφίες, έχουν επίδραση από τον ιμπρεσιονισμό, τον φωβισμό και την τεχνική των στροβιλισμάτων και τα περισσότερα κατατάσσονται σε έργα αφηρημένης τέχνης.
Έχουν ξεχωρίσει αρκετά δημιουργήματά του και κοσμούν ακόμη και μαθητικά βιβλία, με πρωτοπόρα τα ηλιοτρόπια, την έναστρη νύχτα, το κόκκινο αμπέλι και αρκετές αυτοπροσωπογραφίες του, οι οποίες ήταν ικανές για να του προσάψουν το χαρακτηριστικό νάρκισσος.
