Για την κρίση στην Εκπαίδευση γύρω από τον Κανονισμόν Αξιολόγησης μετά την παράταση του διαλόγου.

Η ώρα για διάλογο ιεραρχικά σημαντικότερων ζητημάτων συνδεδεμένων άμεσα με τα παιδιά μας.

Μια αχρείαστη ρήξη στο τέλος του σχολικού έτους

Η κρίση στην Εκπαιδευση μας είναι δυσεξήγητη.
 Δεν μας χρειαζόταν αυτή την περίοδο. Όσο περνούν οι μέρες η βιομηχανική της βάση καταρρίπτεται. Η πολιτική της στόχευση δεν καρποφόρησε. Από όποια πλευρά και αν το αναλύσεις δεν μπορείς να το κατανοήσεις.

Όλοι είχαμε ανάγκη από μια ειρηνική, προκομένη και δημιουργική, καλότροπή λήξη της σχολικής χρονιάς.       
Τακτικά και στρατηγικά δεν ήταν λειτουργική πολιτικά αυτή η αναστάτωση ούτε για την Κυβέρνηση , ούτε για τις Εκπαιδευτικές Οργανώσεις. Προξένησε ταραχή και αχρείαστη ,κοινωνική κόπωση και αναστάτωση. Κοινωνικά ζημίωσε την Κύπρο γιατι εκμείωσε το δάσκαλο ως κοινωνικό εργάτη.
  
 Η τεχνοκρατική νομική και εργασιακή ανάλυση που έτυχε αυτό το πογκρόμ εγγράφων όσο μπόρεσα να το μελετήσω παρουσιάζει σοβαρά σφάλματα.
        .
Με την συστηματική ανάλυση της επιχειρηματολογίας των οικοδόμων του σχεδίου αξιολόγησης κατέληξα σε ένα θλιβερό συμπέρασμα.

Η όλη δέσμη μέτρων είναι προχείρως βιομηχανική και στατιστική.

Δεν είχε βάθος με αποτέλεσμα οι ποικίλοι αφορισμοί του αρχικά να παρουσιάζουν λανθάνουσες αναγνώσεις , στοιχεία που
μπορούσαν να επιδεχτούν βάσιμα άλλες ερμηνείες.

Δεν ήταν καρπός έρευνας πραγματικοτήτων της Εκπαίδευσης του νησιού ούτε μελέτησε παραμέτρους νομικών υποχρεώσεων του κράτους έναντι της εθνικής νομοθεσίας όσο και των διακρατικών και διεθνών εργασιακών  συμβάσεων.

Η συντακτική του ομάδα κινούμενη στην παιδεία του τόπου ως εθνική κληρονομιά ,σε τομέα του οποίου την πολυμέρεια και το πολύτιμόν  δεν είχε διερευνήσει  και κατανοήσει παρα μόνον μηχανιστικώ  τω τρόπω . Απλώς κόμιζε επιμόνως χοντρικες εισαγώμενες λύσεις, ξενόφερτες,  χωρίς έρευνα τοπικών  συνθηκών και ποιοτικών παραμέτρων. Με ζήλο συχνά δυσεξήγητο
διεκπεραίωνε μάχες σε πεδία που όπως διεφάνει της έλειπε η ανάλογη προετοιμασία και σκευή.
Πρότεινε μέτρα χωρίς την εμβάθυνση η οποία ήτο αναγκαία δια  να  μην εκτεθεί η Κυβέρνηση.

Συμπερασματικά μια ανάλυση των πεπραγμένων των τελευταίων ετών μας οδηγεί στην ανάδειξη ενός σφάλματος που έπραξαν και άλλες Κυβερνήσεις.

Εντυπωσιασμός και δημιουργική μηχανιστική  λογιστική αντί άλλου επίκεντρου.  

Ποιοτική διορθωτική παρέμβαση χρειάζεται  με ειρηνικές πρακτικές .Τελικά η υποβάθμιση του θεσμικού διαλόγου από ετών ζημίωσε την Παιδεία.

Και κάτι τελευταίο. Επιτέλους δεν κουραστηκαμε από το λα ι κισμό.  Είναι η εκπαίδευση τοπίο για ειδησεογραφικό μυδραλιοβολισμό. Κάποτε θα καταλάβουμε τα πραγματικά θέματα παιδείας και εκπαιδεύσεως. Ισως τότε κατανοήσουμε την αξία της παιδευτικής ειρήνης στα τέλη κάθε σχολικου έτους.

Η ΘΕΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Η Επιτροπή Παιδείας της Βουλής ορθώ παρέπεμψε σε τρίμηνο διάλογο το Υπουργείο Παιδείας και την ΠΟΕΔ. Η τοποθέτηση του Γενικού Γραμματέα της ΠΟΕΔ ξεκαθάρισε ένα οδικό χάρτη. Επιπρόσθετά η στάση της Επιτροπής Παιδείας απέτρεψε μια αχρείαστη έντονη ρήξη και επιτρέπει την συνέχεια του διαλόγου σε σειρά άλλων θεμάτων τα οποία ιεραρχικά είναι σημαντικότερα από την αξιολόγηση. Θέματα που άπτονται της καθημερινότητας των παιδιών μας. Ενός διαλόγου
θεσμικού και με απαραίτητη μια σωστική στάση από το Υπουργείο. Μια στάση ακρόασης των προβλημάτων της περιφέρειας και της εκτίμησης των θέματων που θέτουν οι παρακλήσεις ανθρώπων κυριολεκτικά καψαλισμένων στον καλόν αγώνα της παιδείας. Ανθρώπων που αρνήθηκαν την ασφάλεια της δόξας και των γραφείων.
Ανθρώπων που παρά την πικρία τους από την παραγνώριση και κάποτε τις λειδωρίες και τις ειρωνίες δείχνούν τον δρόμο και παρουσιάζουν απτά αποτελέσματα παιδείας και παιδαγωγικής ευζωίας σε παιδιά και διδάσκοντες.

Το κομβικό ερώτημα κατά την ταπεινή μας γνώμη μπροστά στην Προδημοτική, Δημοτική και Ειδική Εκπαίδευση παραμένει..
Με τους αγώνες και τα φωτεινά πεπραγμένα των σχολείων ή  με τις φιλοδοξίες μιας μονομερούς ελίτ;
Η ώρα για διάλογο ιεραρχικά σημαντικότερων ζητημάτων συνδεδεμένων άμεσα με τα παιδιά μας απότελεί την άμεση προτεραιότητα και άνάγκη της εκπαίδευσης στην Κύπρο. Για λόγους δυσεξήγητούς το Υπουργείο Παιδείας παγιδεύτηκε σε θέματα πλατφόρμων, ηλεκτρονικών εγγραφών και ερευνών με μια εμμονή αυτοκαταστροφική. Μια εξήγηση του φαινομένου αυτού συνδέεται και με τις αντιλήψεις στελεχών του Υπουργείου και όχι κατ ανάγκην της Υπουργού προσωπικά.
Τώρα είναι η ώρα του οραμάτικού στοχασμού με πρακτικούς κατοπτρισμούς στην Εκπαίδευση μας.